Mama w pracy, tata łowi ryby, dzieci pozostawione same sobie. Nie ma sztywnych zasad, ale nie ma też miłości i troski. Nie ma praktycznie żadnych ograniczeń, ale nie ma też gdzie czekać na spełnienie pragnień czy pomoc. To klasyczna wersja wyalienowanego podejścia do rodzicielstwa. Jest ona typowa dla tych przypadków, gdy rodzice: ✔️są naprawdę ciągle zajęci. Budują karierę i dążą do swoich celów. Być może chętnie poświęciliby więcej czasu na edukację, ale nie mogą. Rodzina musi przetrwać;✔️nie ma psychologicznego związku z dzieckiem, które odbierane jest po prostu jako utrapienie. Utrudnia zabawę, relaks, pracę;✔️nie mogą skupić uwagi na dziecku ze względu na własne uzależnienia. Na przykład rodzicielstwo wyalienowane jest powszechne w rodzinach dysfunkcyjnych, w których jedno lub oboje rodzice są uzależnieni od alkoholu. Często alienacja wynika z faktu, że dziecko urodziło się „przez przypadek”. Rodzice pobrali się z powodu ciąży lub np. decyzja o poczęciu została podjęta pod presją dziadków lub społeczeństwa.❗ Ważne jest, aby zrozumieć różnicę między wychowaniem wyobcowanym a permisywnym. W pierwszym przypadku nie ma żadnych zasad, ponieważ rodziców tak naprawdę nie ma w pobliżu. A w drugim nie ma żadnych zasad i ograniczeń, ponieważ rodzice po prostu nie chcą ich ustalać. Jest jednak miłość i przerostowe zaspokajanie potrzeb dziecka. Wygraj miłość za wszelką cenę. Bezwarunkowa miłość mamy i taty jest najważniejszym zasobem pomagającym ukształtować zdrową osobowość. Obojętność rodziców i brak uwagi sprawiają, że dziecko czuje się pozbawione. Będzie szukać miłości ojca i matki, będzie próbowało ich zadowolić i być „dobrym”, ale nigdy nie osiągnie tego, do czego dąży. Bez możliwości polegania na opiece i pomocy rodziców dziecko wyrasta na lękliwe, zależne i zależne. i brak inicjatywy. Jest niepewny siebie i ma trudności z nawiązywaniem przyjaźni. Często takie dzieci stają się ofiarami znęcania się. Dorośli, którzy dorastali w rodzinach wyalienowanych, charakteryzują się następującymi cechami: 1. Bolesne przywiązanie do rodziców przez całe życie, chęć zadowolenia ich i zarobienia na miłość. Zaniedbują własne interesy na rzecz interesów ojca i matki.2. Niska samo ocena. Uniemożliwia osiągnięcie sukcesu w pracy i życiu osobistym. Często z powodu niskiej samooceny i przywiązania do rodziców ludzie nie rozstają się i nie żyją w rodzinach rodziców.3. Poczucie osamotnienia i bezradności. Osoba jest pewna, że ​​nie ma gdzie czekać na wsparcie, a z reguły ma bardzo mało własnych sił. Często efektem takiego podejścia do edukacji jest agresywność i aspołeczne zachowania spowodowane brakiem jakichkolwiek zasad i ograniczeń w rodzinie. Pozytywne aspekty można znaleźć w prawie każdym podejściu do edukacji, nawet autorytarnym. Ale w przypadku alienacji nie ma żadnych korzyści. Niemal całkowita odmowa udziału w życiu dziecka, na której nikt nie zyskuje. Rodzicom wychowującym zgodnie z tą strategią można zalecić przeniesienie uwagi z siebie na dzieci i zwrócenie się do psychoterapeuty, który pomoże im znaleźć równowagę pomiędzy pracą, hobby i obowiązkami rodzicielskimi. Kochajcie i opiekujcie się swoimi dziećmi!