O granicach osobistych mówi się już od dłuższego czasu ze wszystkich stron. Temat jednak powraca i nie traci na znaczeniu. Jak chronić własne granice, nie psując przy tym relacji z innymi? Czy jest to w zasadzie możliwe i w jakich przypadkach? Jednym z sekretów jest subtelne odczucie momentu inwazji na Twoje terytorium. Większość ludzi tęskni za momentem, w którym inni naruszają granice ich przestrzeni osobistej. Oznacza to, że poczucie „Ta osoba najechała moje terytorium” pojawia się za późno, gdy jest już „osiedlona na naszym terytorium ze wszystkimi udogodnieniami”. Wydaje się, że nic nie można zmienić, pozostaje tylko znieść wpływ kogoś innego na sobie, na swojej przestrzeni. Jednak w dalszym ciągu tak nie jest. W okresach, gdy jest strasznie, trudno, niestabilnie, zanika poczucie podstawowego bezpieczeństwa. Jednocześnie znacznie wzrasta nasza osobista potrzeba bezpieczeństwa wewnętrznego. Ważne jest, aby człowiek miał swoją przestrzeń, która będzie środowiskiem bezpiecznym, stabilnym i przewidywalnym, w którym nie trzeba ciągle być w pogotowiu, oczekiwać niebezpieczeństwa, zaczepki, swego rodzaju „tajemniczego ogrodu”. Aby stworzyć tę przestrzeń dla siebie, musisz sporządzić listę kluczowych zasad. Zasady przestrzeni osobistej, które zapewnią bezpieczeństwo naszego bezpiecznego miejsca. Tworząc te zasady, zrozumiemy, co jest dla nas naprawdę ważne, a co tylko wydawało się istotne. Ważna kwestia: podczas pisania zasad nie powinieneś patrzeć na ludzi wokół siebie. Tutaj liczy się tylko my i nasza ocena tego, co się dzieje. Często możliwe jest także porozumienie z innymi. Przez „negocjowanie” rozumiem umiejętność komunikowania swoich zasad innym osobom. Na każde naruszenie granic przestrzeni wcale nie trzeba reagować bezkompromisową agresją. Wystarczy po prostu powiedzieć, co jest w naszym kraju dopuszczalne, a co absolutnie nie. Czujesz się niepewnie i czujesz, że możesz nagiąć się do oczekiwań innych? Wsparciem w tym przypadku może być ten sam zbiór zasad, który świetnie byłoby spisać na papierze dla przejrzystości. Odpowiedz sobie tak szczerze i szczerze, jak to tylko możliwe: czy potrzebujesz aprobaty innych osób? Czy to uniemożliwia Ci wyrażenie prawdziwego siebie? Zgadzam się, człowiek nie zawsze pokazuje się tak, jak naprawdę chce. Czasami nasze pragnienia pokrywają się z pragnieniami innych ludzi, jednak zdarzają się sytuacje, gdy są one zupełnie inne. Ważne jest, aby zrozumieć, czy działasz pod wpływem wewnętrznych motywacji, czy chęci uzyskania akceptacji. Aby skutecznie chronić swoje osobiste granice, musisz zrozumieć własne pragnienia i potrzeby. Musisz siebie usłyszeć. Dopiero potem pojawia się pytanie, jak przekazać to innym. I uwierz mi, można to zrobić ekologicznie i ostrożnie..