Ma długie wszystko, co powinno być długie - nogi, włosy, paznokcie. Zaokrągliła wszystko, co zaokrąglić należy (nie będziemy tego wymieniać ze skromności). Na randki chodzi bez majtek, dlatego na jej twarzy gości tajemniczy uśmiech, a seksowna aura otacza ją od stóp do głów. Zarabia przyzwoite pieniądze i wygląda stylowo. Emanuje wyłącznie pozytywną energią. Można powiedzieć, że wszystko w niej jest piękne – jej twarz, jej myśli, jej dusza i jej ubiór. Ale ona nie przestaje, nigdy nie przestaje tego wszystkiego ulepszać! Ma już „pozytywne myślenie”, to znaczy odcina wszelkie negatywne uczucia i myśli, które do niej przychodzą. I prawie nauczyła się kochać siebie. Nie pozostało jej nic innego. Ponieważ nie ma nikogo, kogo mogłaby kochać, chyba że kochałaby siebie. Mimo wszystkich swoich zasług po prostu nie może wyjść za mąż. Zaczyna podejrzewać, że prawdziwi mężczyźni zniknęli. I jestem już gotowy na naukę w „szkole suk”. To portret współczesnej młodej damy w wieku małżeńskim od 20 do 50 lat. Jest ich coraz więcej, równie samotnych „mądrych i pięknych kobiet”, które marzą o odnalezieniu swojego kobiecego szczęścia. A pierwszym, który na jęk samotnych serc odpowiedział, był Rynek. Pojawiły się programy i talk show o miłości i rodzinie. W literaturze efektownej można znaleźć mnóstwo porad: gdzie znaleźć męża, jak go złapać i jaki sos przygotować do małżeństwa. Jednak trening psychologiczny jest szczególnie powszechny. To tylko fabryka marzeń, w której powstają lalki według wzoru. Pamiętam, jak w podstawówce zabrano nas do fabryki zabawek. Był warsztat, w którym robiono plastikowe lalki dla dzieci. Były sklejone z dwóch połówek. Po lewej stronie leżał stos niedopałków, po prawej twarze. Robotnik fabryczny nie patrząc, wziął połowę w lewo, połowę w prawo, podskoczył - i gotowe. Potem zupełnie identyczne, pozbawione oczu i ust lalki pełzały po przenośniku taśmowym w celu kolorowania. Być może na treningach psychologicznych kierują się tymi samymi zasadami: bądź standardowy, a łatwo znajdziesz swoją bratnią duszę?*** W ostatnich latach przychodzą do mnie listy. na wszystkich stronach jest ten sam temat: jak osiągnąć szczęście w życiu osobistym. Jedni narzekają na los, inni na mężczyzn, ale absolutnie każdy pragnie prostych recept: jaka powinna być w relacjach z mężczyznami – odważna i aktywna czy miękka i wyczekująca? Jaką strategię wybrać, aby zapobiec jego wymknięciu się? Jak „przycisnąć” mężczyznę do ślubu? I główne pytanie: na jakie lalki jest teraz największy popyt? Psychoterapeuta jest zawsze trochę jasnowidzem. Na podstawie ambicji i twierdzeń zawartych w listach potrafię przewidzieć losy ich autorów. Nie ma dla nich miłości. Żadnej miłości, żadnego szczęścia... Nigdy, ponieważ większość współczesnych młodych kobiet w wieku małżeńskim i ich potencjalnych zalotników cierpi na bardzo niebezpieczną chorobę. Nazywa się Infantylizm i pewnie przemierza planetę. Ani zdeprawowany playboy, ani niewinna dziewczyna nie są przed nią chronieni, nie ma na to lekarstwa, ale kaleczy losy i rujnuje życie. Wroga trzeba znać z widzenia. Spróbuję wyjaśnić, jakiego rodzaju jest to zaraza, która stała się tak powszechna w naszych czasach. Pomoże mi w tym K. G. Jung. *** Niemowlę jest dorosłe według swojego paszportu, ale ma dziecinne wartości i postawy. A infantylizm jest okropny, ponieważ nie pozwala człowiekowi wyrosnąć na Osobowość. Poglądy niemowlęcia na temat świata, ludzi, życia są uproszczone i spłaszczone. A jeśli Osobowość żyje w świecie rzeczywistym, wówczas niemowlę żyje w świecie iluzorycznym. Osobowość postrzega życie jako złożone i wielowymiarowe. Niemowlę wyobraża sobie ją jako coś w rodzaju milszej niespodzianki. Musisz tylko zrozumieć, którą stronę rozwinąć, a wtedy znajdziesz w środku solidną czekoladę i miły prezent. Człowiek uczy się na błędach swoich i innych. Niemowlę, stąpając po tych samych grabiach, za każdym razem zaskakuje osobowość, próbując zrozumieć Prawa życia. Niemowlę pragnie przepisów, rad i schematów. Osobowość chce zrozumieć, czym jest dla niej szczęście. Niemowlę kieruje się zasadą „tak się to przyjmuje”. Z biegiem lat osobowość staje się głębsza, ciekawsza i mądrzejsza. Niemowlę się nie zmienia. Osobowość tworzy własne życie. Niemowlę może jedynie naśladować. Dlatego wszystkie infantki są wypełnione po brzegi znaczkami. Na różne okazjeżycie: od prostego – w co się ubrać, do poważnego – co myśleć, jak żyć Zaprawdę, nasze dobrze odżywione i spokojne czasy zrodziły taką liczbę klonów, o jakiej rząd radziecki nie mógł marzyć w swoim życiu. najszczęśliwszy sen. Homo sapiens szybko przerodził się w Homo Standard...***Pojęcie miłości u niemowląt jest bliskie kreskówkom Disneya. Oczekują od mężczyzny: aby było łatwo, ciepło, zabawnie i przyjemnie. Aby zapewnić, dbać i chronić. Żeby był mądry, przystojny, wrażliwy psychicznie, hojny, z poczuciem humoru i oczywiście bogaty... Czyli odkurzacz, lodówka i pralka w jednej butelce. Byłoby miło, gdyby ten cud techniki potrafił także zaśpiewać kołysankę. A ona obiecuje poświęcić mu swoje najlepsze lata, obdarzyć go uczuciem, miłością i zachęcić do jeszcze większych osiągnięć. Kłamie! Osoba infantylna jest zdolna do maksymalnej pasji. Uczucia niemowląt można porównać do brylantu, który szybko zapala się, płonie jasno i równie szybko gaśnie. Patrząc na zwęglony kij, niemowlę stwierdza, że ​​znów ma pecha. Być może dlatego niemowlęta nie mogą nawiązać z nikim poważnego związku przez dłuższy czas. Winią za to różnice w gustach, temperamentach, okolicznościach... Ale sprawa jest zupełnie inna. Niemowlę jest zbyt zajęte sobą i swoimi zainteresowaniami. On, podobnie jak małe dziecko, nie jest w stanie prawdziwie głęboko i subtelnie poczuć drugiej osoby. Jego główną wartością pozostaje zaspokojenie własnych potrzeb - ochrony, ciepła, nasycenia. (Junga). Dlatego co druga młoda dama zapewnia, że ​​tylko w małżeństwie może czuć się chroniona. Nawiasem mówiąc, niemowlę nigdy nie powie: nie rozumiem ludzi. Mówi: ludzie mnie nie rozumieją. Dlatego niemowlę nie widzi otaczającego go świata, ale go wymyśla. Jednak wymyśla też siebie. Tworzy w swojej wyobraźni pewien obraz odległy od rzeczywistości. Chyba każdy wokół niego ma osobę, która już w dzieciństwie została utwierdzona przez bliskich w przekonaniu, że jest utalentowany i niezwykły. Życie takiej osoby z reguły się nie układa, a jego los nigdy nie okazuje się taki, jakim go widzi (Jung). A wszystko dlatego, że jego fantazje na temat własnego olśnienia w żaden sposób nie odpowiadają rzeczywistości. Dziś treningi psychologiczne i popularna literatura psychologiczna przejęły rolę paraliżujących duszę krewnych. Tam wyjaśnią Ci, jakim skarbem musisz się czuć, aby osiągnąć sukces. Musisz uwierzyć, że jesteś czarujący, atrakcyjny i prawdziwy magnes na miłość! No i co z tego, że nie ma na to potwierdzenia... Precz z wątpliwościami i obawami, precz z mądrymi i trzeźwymi myślami - one nie są pozytywne.*** Współcześni mężczyźni są nie mniej infantylni niż kobiety. Wydawałoby się, w czym jest problem? Niemowlę spotyka niemowlę, wyznają te same wartości, dlaczego nie mieliby się pobrać? Ale nie, one, podobnie jak ujemnie naładowane elektrony, odpychają się! Faktem jest, że mają tę samą wadę - niedojrzałą psychikę każdego niemowlęcia charakteryzuje nieświadoma, spontaniczna obrona przed odpowiedzialnością (Młoda dama, która sama siebie przekonała). że ona jest darem, który może udekorować życie każdego mężczyzny, tak naprawdę trzeba znaleźć kogoś, kto usiądzie mu na szyi. Kto by ją wspierał, chronił i nigdy nie przestałby rozumieć... Ale dlaczego niemowlę płci męskiej potrzebuje tego ciężaru? Życie w naszych czasach nie stanowi problemu, z praktycznego punktu widzenia kobieta nie jest potrzebna w gospodarstwie domowym. A wokół jest tuzin młodych dam. Możecie się razem świetnie bawić - pod warunkiem, że będzie mu wygodnie z tą młodą damą. I dopóki ona nie zaprząta mu głowy małżeństwem. Jeśli infanty wyjdą za mąż, ich wspólne życie będzie opierać się na zasadach: kto kim będzie „manipulował”. Dodaj tu niedojrzałą emocjonalność, a co za tym idzie chłód i obojętność na problemy innych ludzi, ból i radość. „Skuci jednym łańcuchem” żyją razem, a jednocześnie nie widzą, nie rozumieją, nie szanują się. Uważani są jednak za normalną rodzinę. Jest wiele takich małżeństw. A teraz muszę zdenerwować wszystkie panny młode, które zostają dłużej. Są prawdziwi mężczyźni, ale powiedz mi, po co żywemu człowiekowi lalka?***Ciekawe, skąd wzięła się ta legenda.