Wspólny mianownik nerwic. Wszystkie nerwice powstają w sytuacjach, w których wydaje się, że jesteśmy „uwięzieni”, „utkwieni”, „zdezorientowani”, „zagubieni”, „przycupnięci w kącie”, „pędzący od kąta do kąta”, „widzący”. nie ma wyjścia”, „zdezorientowany”, „przyciśnięty do ściany, oparty o ścianę”, „wpadł w tarapaty”, „skuty spojrzeniem”, „związany obowiązkiem”, „przyciśnięty okolicznościami”, „zamrożony jak jeśli przed boa dusicielem”, „Nie mogę bez ciebie żyć” itp. Wszystko to dotyczy utraty wolności i bezradności, uległości i opuszczenia. W świecie zwierząt, w sytuacjach złapania i rzucenia, trzeba przygotować się na śmierć, wówczas organizm wyłącza się i włącza mechanizmy przygotowawcze: pojawiają się objawy nadmiernego pobudzenia-nadmiernej czujności, depresji, ucisku i dysocjacji (odłączenia), a to jest powszechne u zwierząt i ludzi – złapany, wyrzucony i kiedy, czy zostanę zjedzony, czy umrę z głodu, nie jest jeszcze jasne, ale muszę się przygotować. Jako dziecko często znajduje się w sytuacjach beznadziejnych, ponieważ nie ma dokąd pójść i nie może oprzeć się rodzicom. Zamarza, biegnie, staje się oderwany i przygnębiony... i to przeżycie pozostaje do końca życia, ciało wszystko pamięta. Osoba może dostać się do takiego stanu z powodu banalnych oskarżeń, wyśmiewania, potępienia itp. wszystko o odrzuceniu i uległości Osoba pozostaje w tym stanie przez całe życie i tego nie zauważa. Jeśli zwrócimy na to uwagę, zastygamy, kurczymy się, tracimy wrażliwość w wielu sytuacjach, w kontakcie i sam na sam ze sobą. To jest produkt wychowania. Nikogo nie uczono, jak się wydostać, uczono ich posłuszeństwa. Jest to wspólny mianownik lęku, depresji, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, zaburzeń dysocjacyjnych i psychosomatyki. Dosłownie wszystkie problemy psychiczne wynikają z tego. Gdy ciało jest wyłączone, wyłącza się także psychika. Ciało jest w stagnacji i psychika jest w stagnacji. Aby rozpocząć nawigację, należy najpierw wyjść z unieruchomienia. Samo zrozumienie, że się boję i wstydzę, nie wystarczy. Ważne jest, aby zauważać nie tylko uczucie, ale także być świadomym stanu ciała. Strach, wstyd, poczucie winy są sygnałem niebezpieczeństwa. Sygnał ten może albo zmobilizować organizm do przezwyciężenia zagrożenia, albo go ograniczyć. Jeśli w sytuacji zagrożenia ciało notorycznie zamarza, staje się ograniczone i traci wrażliwość, oznacza to, że weszło w stan unieruchomienia, wyłączył się instynkt ucieczki i walki, co oznacza, że ​​organizm przygotował się na śmierć. Oto, co wymyśliła Matka Natura, aby zaakceptować śmierć bez bólu. Psychika również oczekuje śmierci; problemu nie da się rozwiązać. Jeśli nie zwróci się uwagi na stan unieruchomienia organizmu, nie ma sensu analizować istoty niebezpieczeństwa i zagrożenia, rozmawiać o uczuciach, proponować czegoś w ramach eksperymentu itp. Organizm na zagrożenie zareaguje unieruchomieniem. I nic nie możesz na to poradzić. Okazuje się, że psychologia ortodoksyjna jest bezsilna. Jak wyjść z unieruchomienia Przede wszystkim musisz przywrócić orientację. Aby zobaczyć i zrozumieć, że tak naprawdę nie jesteś w pułapce i bezradności, że tylko tak się wydaje, prawdopodobnie istnieje wyjście. W naszej wyobraźni patrzymy na postać i przejście się zamyka. Spróbuj przesunąć postać na bok, oczyścić przejście, pozwolić mu być w pobliżu, porozmawiać ramię w ramię, u jego boku. Trenuj, aby mieć swobodny przepływ w swojej wyobraźni, aby nie wpaść na nikogo ani na nic - rozmawiaj z bohaterami jak na sofie i daj sobie szansę na wyjście, jeśli coś pójdzie nie tak. Musisz przetestować swoje ciało pod kątem mobilności - czy poruszają Ci się ręce i nogi? Jeśli występują objawy ucisku, należy zastosować technikę śledzenia wrażeń, technikę tetracji, aby aktywować samoregulację organizmu. Powtarzaj mantrę: „Możesz wyjść z każdej sytuacji”. Słowo „wynoś się” jest już ruchem, a nie otępieniem. Nie jestem zamarznięty, jestem ostrożny. „Ostrożnie” to także ruch - skradam się i rozglądam. Kiedy w wyobraźni pojawi się możliwość poruszania się, ciało się budzi i przywraca orientację. Każdemu klientowi możesz śmiało zadać bezpośrednio pytanie: „jak zostałeś złapany?”, gdzie utknąłeś?, kto przycisnął Cię do ściany? Czy jesteś zagubiony i bezradny?” A potem poszukaj wyjścia. Jestem w dołku długów, mój mąż lub żona jest sprawcą przemocy, ja. 2023.