Nasza identyfikacja zaczyna się już we wczesnym dzieciństwie, kiedy nagle okazuje się, że dziewczęta i chłopcy to ludzie z różnych planet. I pozostaje tylko zaakceptować te zasady gry, które z biegiem czasu coraz bardziej oddalają nas od siebie. Ale system wartości znacząco się zmienił i pogląd, że kobiety są zorientowane na zamknięty system rodzinny, a mężczyźni odpowiadają za komunikację ze światem zewnętrznym, od niedawna odpowiada naszym powszechnym potrzebom. Jest wiele ról społecznych, które z powodzeniem możemy wypróbować na sobie, za wyjątkiem opiekuna domu. Niestety, często o to prawo trzeba walczyć nie tylko z opinią społeczeństwa, ale także ze sobą. Jeśli kobieta dąży do samorozwoju, nie oznacza to, że rodzina nie ma dla niej znaczenia. Odniesienie sukcesu nie oznacza samotności. Czasy, w których byliśmy pomocnikami dla swoich drugich połówek, nie należą już do przeszłości. Pytanie brzmi, jak w pełni zaspokoić wszystkie swoje potrzeby, nie tracąc przy tym bliskiej osoby. I tutaj moim zdaniem droga jest tylko jedna – współpraca. Kiedy partnerzy umieją się słuchać i negocjować. Rozwód, jako jedyna słuszna decyzja, nie zawsze ma miejsce. Mężczyzna, który „pływa swobodnie”, zostawiając dzieci z żoną, nie zawsze staje się naprawdę wolny i szczęśliwy. Bardzo często jakość jego życia po stracie rodziny znacznie spada, nawet jeśli uda mu się stworzyć nowe relacje. Tak wiele powiedziano o naszych różnicach i sprzecznościach nie do pogodzenia, ale naprawdę chcę dodać słowo w obronie bezcennego daru miłości, który jest nam dany na równi dla siebie nawzajem. Oraz umiejętność wybaczania i poprawiania swoich błędów. A także możliwości wzajemnego inspirowania się i wspierania. Nie zgadzam się, że kobieta inspiruje mężczyznę, ale on nie wydaje się być w tym „wyostrzony”. Wierzę, że wymiana energii pomiędzy dwojgiem kochających się ludzi zachodzi na tym samym poziomie. Bycie asystentką męża oznacza nie tylko opiekę nad nim i zaspokajanie go seksualnie, ale także wyczuwanie jego potrzeb i delikatne prowadzenie go, jeśli ma problemy. A mężczyzna jest bardzo zdolny zainspirować swoją bratnią duszę i większość kobiet zdaje sobie z tego sprawę. Bo tylko prawdziwa miłość może dać nam siłę do takich wyczynów, z którymi sami nie jesteśmy w stanie sobie poradzić. Przecież to my musimy ponieść ciężar poszukiwania sensu i świadomości skończoności istnienia, być nosicielami i strażnikami życia. A znalezienie się bez asystenta na tej trudnej ścieżce może być bardzo trudne. Dlatego zamiast cierpieć z powodu wzajemnych zagadek, możesz po prostu stanąć naprzeciw siebie, aby każdy mógł odpowiedzieć sobie na pytanie, czego potrzebuje od swojego partnera, aby się do niego zbliżyć. Zadaj to pytanie i uzyskaj odpowiedź. I niech te pytania staną się znajomym rytuałem. Następnie, uzyskawszy akceptację i zgodę na pracę nad relacją, możecie podjąć symboliczne kroki w swoją stronę, aż w pewnym momencie dłonie obojga się zetkną. A dystans, jaki dzieli najbliższe osoby, w końcu przestanie budzić niepokój.