Od autora: W serii artykułów przedstawiono wyniki badań lęku dziecięcego z lat 2011-2014, przeprowadzonych przez nas w jednej z gimnazjów w Petersburgu. Napisane we współautorstwie (link do publikacji wskazany jest na końcu artykułu). *Cechy dorastania, trudne warunki, w jakich dorasta współczesna młodzież, w szczególności niestabilność instytucji rodziny, zacieranie się instytucji rodziny. Wartości moralne nie są już solidnym wsparciem w budowaniu własnej osobowości. Narzuca to potrzebę podjęcia specjalnych środków w celu rozwoju i wzmocnienia „ja” nastolatka, ukształtowania zdolnej do życia osobowości z wystarczającymi zasobami do skutecznej adaptacji w społeczeństwie. Znaczenie i nowość tematu wynika z faktu, że nastolatek kryzys charakteryzuje się zauważalnym spadkiem wyników w nauce, wynikami i dysharmonią w wewnętrznej strukturze osobowości ucznia. W wieku 13 lat dzieci powracają do nieśmiałości, lęku, lęków i zaburzeń emocjonalnych, które objawiają się w społeczeństwie. W rezultacie konieczna jest terminowa korekcja lęku szkolnego, aby uczeń mógł skutecznie dostosować się do zmian zachodzących u niego w tym wieku. Jednym z celów naszej pracy było opracowanie programu treningu społeczno-psychologicznego w zakresie korekcji lęku u młodzieży Trening to forma specjalnie zorganizowanego szkolenia służącego samodoskonaleniu osobistemu, podczas którego rozwiązywane są następujące zadania: opanowanie wiedzy psychologicznej, rozwijanie umiejętności poznawania siebie i innych ludzi, zwiększanie poczucia własnej wartości, rozwijanie różnych zdolności, umiejętności i zdolności. Jego głównym zadaniem jest rozwój osobowości uczestnika, umiejętności słuchania i słyszenia innych, mówienia i przekonywania oraz otwartego wyrażania swojego stanowiska Trening społeczno-psychologiczny to oddziaływanie psychologiczne oparte na aktywnych metodach pracy w grupie, metoda skuteczna i szeroko stosowana nauczania umiejętności psychologicznych współcześnie budowania relacji międzyludzkich w specjalnie stworzonych małych grupach pod okiem wybitnego psychologa. Jego głównym zadaniem jest pomoc uczestnikom w wyrażaniu siebie na swój indywidualny sposób, nauka postrzegania i rozumienia siebie. Podczas szkoleń nastolatki opanowują różne metody interakcji interpersonalnej, nabywają kompetencji w zakresie komunikacji, co jest w tym przypadku szczególnie ważne wiek, ponieważ często są to studenci. Brakuje umiejętności komunikacyjnych. Tworzone są niezbędne warunki, w których uczeń może czuć się komfortowo, rozwijać refleksyjną analizę, uczyć się myśleć i mówić o sobie oraz kształtować pozytywną samoocenę. Następuje zmiana postaw wewnętrznych, poszerza się wiedza, pojawia się doświadczenie pozytywnego nastawienia do siebie i innych. Dzieci w wieku szkolnym stają się bardziej kompetentne w zakresie komunikacji. Proces grupowy obejmuje trzy główne aspekty osobowości - poznawczy, emocjonalny i behawioralny. Aspekt poznawczy treningu wiąże się z pozyskiwaniem nowych informacji na temat procesu komunikacji jako całości, analizując sytuację siebie. Emocjonalny – dotyczy przyswajania otrzymanych informacji, nowej wiedzy o sobie i innych, akceptowania swoich niepowodzeń i braków, przeżywania spadku własnej wartości. Behawioralny – przejawia się w poszerzaniu repertuaru reakcji, poszukiwaniu i praktykowaniu adekwatności formy zachowań poprzez świadomość nieskuteczności niektórych nawykowych sposobów zachowania Treningi społeczno-psychologiczne mają na celu opanowanie przez uczestników pewnych umiejętności i zdolności komunikacyjnych i behawioralnych w celu doskonalenia kompetencji komunikacyjnych. Pracując w grupie, nastolatki mają możliwość otrzymania informacji zwrotnej i wsparcia od kolegów z klasy, którzy mają wspólne problemy lub doświadczenia z konkretnym członkiem grupy. W procesie interakcji grupowej pojawia się akceptacja wartości i potrzeb innych. Student we wspierającym i kontrolowanym środowiskumoże uczyć się nowych umiejętności i eksperymentować z różnymi stylami relacji między równymi partnerami. Szkolenie dla uczniów ma na celu rozwiązywanie problemów psychologicznych tego wieku. Zatem ma to wpływ na wszystkie poziomy osobowości ucznia. Od grudnia 2011 r. do maja 2013 r. w Państwowym Gimnazjum Budżetowej Instytucji Oświatowej nr 343 w obwodzie Newskim w Petersburgu prowadzono prace diagnostyczne i korekcyjne. W badaniu eksperymentalnym wzięło udział 85 uczniów klas siódmych w wieku 12-15 lat: 37 chłopców i 52 dziewczynki. W badaniu praktycznym przeprowadzono diagnostykę pierwotną i wtórną przed i po pracy korekcyjnej, stosując następujące metody: 1. Metody eksperymentu stwierdzającego.1) „Diagnostyka stanu lęku sytuacyjnego i lęku osobistego” Ch.D. Spielberger – Yu.L. Khanina.2) „Metodologia diagnozowania poziomu lęku szkolnego” Phillipsa.3) „SAN – dobre samopoczucie, aktywność, nastrój.”4) „Integralna ocena stanu psycho-emocjonalnego” A.E. Wessmanna – D.F. Ricksa.5) „Metoda określania temperamentu” G. Eysencka (EPI, forma A i B).2. Metody eksperymentu formującego.1) „Diagnostyka stanu lęku sytuacyjnego i lęku osobistego” Ch.D. Spielberger – Yu.L. Khanina (skrócona wersja oceny lęku sytuacyjnego); 2) „Ośmiokolorowy test osobowości” M. Luschera; 3) „Integralna ocena stanu psycho-emocjonalnego” A.E. Wessmanna – D.F. Ricks (skala XI „Spokój – Niepokój” 4) Biofeedback – biofeedback A.A. Smetankin, korzystając z kompleksu sprzętu i oprogramowania „DAS-BOS-Biosvyaz” przez 10-12 sesji, 2-3 razy w tygodniu.5) Trening społeczno-psychologiczny w celu rozwoju indywidualnych umiejętności komunikacyjnych uczniów, łącznie 10 lekcji 40 minut, 2-3 razy w tygodniu Każda lekcja grupowa składała się z trzech części i realizowała określone cele: 1. Część wprowadzająca (rozgrzewka).2. Część główna (działająca).3. Realizacja. Cele: 1) doskonalenie umiejętności komunikacyjnych, zwiększanie pewności siebie, rozwijanie umiejętności samoregulacji; 2) usuwanie barier i lęków w procesie interakcji międzyludzkich; 3) zwiększanie spójności grupy Zadania: 1) rozwijanie zainteresowań sobą, chęci zrozumienia swoich działań i możliwości; 2) kształtowanie podstawowych umiejętności autoanalizy; 3) rozwój poczucia własnej wartości; 4) rozwijanie umiejętności komunikacji osobistej z rówieśnikami i sposobów wzajemnego zrozumienia; 5) kształtowanie zainteresowania inną osobą jako jednostką. Wyróżniono 8 etapów prowadzenia treningu społeczno-psychologicznego: W pierwszym etapie „Na początku” lider i grupa zapoznają się i nawiązują kontakt, usuwają się. bariery, tworzą atmosferę zaufania i jednoczą grupę. W drugim – „W Świecie Ludzi” następuje dalsze jednoczenie grupy, wzrost umiejętności komunikacyjnych uczestników, nauka umiejętności konstruktywnej komunikacji i umiejętności porozumiewania się. słuchać, wyrażać swój punkt widzenia, dojść do kompromisowego rozwiązania i zrozumienia innych ludzi „Jestem wśród innych” ma na celu naukę konstruktywnego wyrażania swoich uczuć i adekwatnego postrzegania zachowań drugiego człowieka. „Jesteśmy bardzo różni i dlatego jesteśmy dla siebie ciekawi” – ​​pozwala zwiększyć pewność siebie w obszarze komunikacji interpersonalnej. „W morzu emocji” – poszerza wiedzę uczestników na temat uczuć i emocji, rozwija umiejętność akceptacji. je bez oceniania, uczy umiejętności wyrażania własnych emocji i odczytywania ich od innych ludzi „Głęboko w duszy” stwarza warunki do samopoznania, zanurzenia się we własnym świecie wewnętrznym i orientacji w nim „Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość”. daje świadomość własnej perspektywy życiowej, celów życiowych, sposobów i środków ich osiągnięcia „Final”” – podsumowanie, utrwalenie osiągniętych wyników, zakończenie pracy w grupie, pozostawienie kontaktu. Podstawowe badanie diagnostyczne wykazało, że 24 uczniów (28%), W grupie ryzyka pod względem wskaźników lęku sytuacyjnego i lęku osobistego było 15 dziewcząt i 9 chłopców, co pozwoliło połączyć je w grupę eksperymentalną. Grupę kontrolną stanowiło 61 osób (72%), 3755,0±16,650,0±18,0