Od autora: Ten krótki artykuł powstał na podstawie wywiadu na temat dysgrafii. Na całym świecie Chińczycy to Chińczycy. Mieszkańcy każdej prowincji mówią własnym dialektem (Chińczycy mieszkający na południu nie rozumieją Chińczyków mieszkających na północy), ale rozumieją nawzajem swój tekst pisany. Chińskie znaki mają kilka tysięcy lat, ale pozostają stosunkowo niezmienione i takie same dla wszystkich. Chińczycy uczą się swojego języka od kilkudziesięciu lat, a warunkiem tego jest ciągłe pisanie i rysowanie hieroglifów. Proces pisania i czytania jest nierozłączny i obejmuje niemal wszystkie zmysły. Kiedy piszemy ręcznie, nasz mózg gromadzi i uogólnia przede wszystkim sygnały dźwiękowe (kiedy piszemy z dyktanda), wizualne (czyli widzimy, co piszemy), motoryczne (sam proces pisania), a także inne wrażenia od dotknięcia długopisu, ołówka lub kartki papieru. Przyczynia się to do pełniejszego postrzegania, świadomości i przyswajania informacji. Czy dorosły musi utrzymywać umiejętność ręcznego pisania, czy może o tym zapomnieć? Tutaj możesz zadać pytanie przeciwne: czy trzeba zapomnieć, jak się myć? ręcznie, jeśli masz pralkę? Czy musisz zapomnieć, jak chodzić, jeśli masz samochód? I tak dalej. Oczywiście człowiek musi być uniwersalny. Bez umiejętności pracy z informacjami na komputerze pozbawiasz siebie i swoje dzieci wielu możliwości. Są jednak sytuacje, w których nie da się obejść się bez odręcznego pisma. Często wniosek lub kwestionariusz można wypełnić jedynie „odręcznie”. Czasami doświadczenie pisania na klawiaturze przyspiesza proces twórczy (na przykład w przypadku pisarza). Ale czasami zwalnia. Fizycy czy matematycy często wolą pracować na kartce papieru, gdyż ręczne pisanie wzoru jest nieporównywalnie łatwiejsze niż na komputerze. Myśl leci szybko, ręka pisze trochę wolniej, a zapisanie skomplikowanej formuły na komputerze wymaga niezliczonej ilości czynności, a zanim je wykonasz, myśl już odleci. Poza tym kto powiedział, że dorosły powinien przestać się rozwijać? Kiedy przestajemy się rozwijać, zaczynamy się degradować. Z wiekiem to, co jest dla dzieci mechanizmem rozwojowym, staje się mechanizmem pomagającym zachować trzeźwy umysł i bystrą pamięć do późnej starości. Podczas nauki języków obcych pisanie ma wartość edukacyjną nie tylko dla dzieci Uniwersytet Anna Mangen wraz z neurofizjologami przeprowadzili eksperyment, w którym uczestnicy musieli nauczyć się nieznanego alfabetu składającego się z 20 dziwacznych liter. Badani zostali podzieleni na 2 grupy. Niektórzy uczyli się liter na pamięć, przepisując je ręcznie, inni – za pomocą programu komputerowego. Sześć tygodni później uczestnicy zostali poproszeni o rozwiązanie testu sprawdzającego znajomość liter alfabetu i ich poprawną pisownię. Ci, którzy pracowali piórem, zdali egzamin z ocenami „dobrymi” i „doskonałymi”, pozostali – tak. Na przykład uczniowie zajmujący się klawiaturą pogubili się w symbolach, które były względem siebie lustrzanie symetryczne (rosyjskie E i ukraińskie Є). Wszystko to sugeruje, że w nauczaniu początkującego dowolnego zadania bardzo ważną rolę odgrywa pamięć sensomotoryczna i motoryczna. Ponadto, zgodnie z wynikami skanu mózgu, okazało się, że podczas testu osoby uczące się liter przy użyciu starego systemu aktywowały ośrodek Broki, który odpowiada za motorykę mowy. A uczestnicy drugiej grupy robili to bez włączania go w ogóle lub włączali się bardzo słabo. Te. Trudniej będzie im zacząć poprawnie mówić w nowym języku, którego nauczyli się podczas eksperymentu. Korzystanie z komputerów w szkole pomaga rozwijać mózg i stymuluje uczniów do przyswajania większej ilości informacji, ale problem z urządzeniami elektronicznymi jest taki, że one też tworzą życie. łatwe dla uczniów. Na przykład mają wbudowane sprawdzanie błędów gramatycznych i ortograficznych. Do tego dochodzi używanie slangu w Internecie, gdzie czasami popełnia się celowo błędy... i w efekcie mamy dość niski poziom umiejętności czytania i pisania wśród młodych ludzi. Automatyczne umiejętności pisania są tracone lub w ogóle nie nabyte.