Od autora: Kliniczne objawy zaburzeń psychosomatycznych. Przypadek kliniczny. Objawy kliniczne zaburzeń psychosomatycznych. Część 3. Przypadek kliniczny. I. Shapovalyants, dr. Objawy kliniczne występujące w organizmie pod wpływem czynników psychicznych można podzielić na 3 główne grupy: 1. Objawy przejściowe. Takie objawy wpływają głównie na dobrowolne zdolności motoryczne i narządy zmysłów. Przykładami są histeryczny paraliż i parestezje, ślepota psychogenna, utrata węchu, głuchota, wymioty i zjawiska bólowe. 2. Objawy funkcjonalne. Mają one zróżnicowany charakter i mogą oddziaływać na układ sercowo-naczyniowy, pokarmowy, narząd ruchu, narządy oddechowe czy układ moczowo-płciowy. Z reguły tacy pacjenci mają jedynie zaburzenia czynnościowe i nie wykrywa się żadnych zmian organicznych. W tym przypadku można zaobserwować różne objawy kliniczne: CVS (układ sercowo-naczyniowy) - przyspieszenie akcji serca, zmiany ciśnienia krwi, nieregularne bicie serca, zawroty głowy, uczucie guza w gardle, uczucie ciężkości w klatce piersiowej, napady duszności lub ataki serca; Układ oddechowy – wstrzymywanie oddechu, zwalnianie go lub zwiększanie; Przewód pokarmowy (przewód pokarmowy) – wymioty, biegunka, zaparcie, zwiększone wydzielanie śliny, suchość w ustach; Układ rozrodczy – wzmożona erekcja, słaba erekcja, obrzęk łechtaczki i wydzielina okolic narządów płciowych, anorgazmia; Układ mięśniowo-szkieletowy – mimowolne skurcze mięśni: napięcie, drżenie, tiki, bóle stawów i kończyn, bóle dolnej części pleców lub pleców, bóle szyi, tylnej części głowy lub stawów barkowych; Układ autonomiczny – pocenie się, zaczerwienienie twarzy itp. 3. Psychosomatoza. Choroby związane ze zmianami organicznymi nazywane są zwykle prawdziwymi chorobami psychosomatycznymi lub psychosomatozą. Początkowo zidentyfikowano 7 psychosomatoz („święta siódemka”): astmę oskrzelową, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, nadciśnienie samoistne, neurodermit, reumatoidalne zapalenie stawów, wrzód dwunastnicy, nadczynność tarczycy. Ostatnio lista ta została poszerzona i do zaburzeń psychosomatycznych zaliczają się także choroby nowotworowe, zakaźne i inne. Psychosomatoza opiera się na reakcji organizmu na doświadczenie konfliktowe, prowadzącej do zaburzeń patologicznych w narządach lub układach. Na wybór narządu mogą mieć wpływ dziedziczne predyspozycje, a także indywidualne wyobrażenie o tym, który narząd lub układ jest niezbędny w danym konkretnym okresie. Wybór narządu docelowego zawsze wiąże się z połączeniami korowymi, które wpływają na emocjonalne aparaty podkorowe, które przyczyniają się do zaangażowania określonych narządów w sytuacji stresowej. Przypadek kliniczny z praktyki. A., kobieta, 35 lat. Wniosek w związku z postanowieniem o rozwodzie. Od 2 lat wyszłam za mąż ponownie, dziecko 1 rok. Mąż zachowuje się wobec niej z dystansem, nie pomaga w pracach domowych, nie uczestniczy w wychowaniu dziecka. Jest bardzo zazdrosny o swoje poprzednie małżeństwo i czasami zachowuje się agresywnie. W trakcie dalszej komunikacji okazało się również, że pacjentka cierpi na łuszczycę. Była wielokrotnie leczona przez dermatologów, bez większego efektu. Po 3 miesiącach konsultacji psychologicznych niespodziewanie zauważyłam ustąpienie objawów choroby skóry. Poprawiły się także relacje z mężem, a co za tym idzie, jej warunki życiowe. Terapia miała na celu podniesienie poczucia własnej wartości za pomocą psychoanalizy, technik coachingowych, dramatu symbolicznego, terapii sztuką i umiejętności behawioralnych. Przypadek ten charakteryzuje się zanikiem stanu psychosomatycznego. łuszczyca) wiąże się ze zmianą stanu psychicznego pacjenta, poprawą relacji interpersonalnych i zwiększeniem poczucia własnej wartości.