Co dzieje się z osobą, która cierpi na ciągły monolog wewnętrzny? Osoba taka ma nadmiar kontaktu ze sobą, traci realny kontakt z ludźmi i możliwość realnej oceny swego otoczenia. Ponadto chcę szczególnie podkreślić, że podczas monologu wewnętrznego osoba wydaje się prowadzić dialog sama ze sobą, co wskazuje na utratę integralności, ponieważ on (osoba) stale (nadmiernie) zwraca się do niektórych ukrytych części swojej osobowości z jego świadomości Zdecydowanie takie części osobowości nie są zintegrowane. Oczywiście każdy z nas w takim czy innym stopniu prowadzi rozmowy ze sobą (takie rozmowy nazywane są też „rozmową z osobą inteligentną”). Ale kiedy osoba i jej otoczenie zaczynają z tego powodu cierpieć, możemy powiedzieć, że pojawił się prawdziwy problem. Pomyślmy o szkodach, jakie może przynieść ciągłe poszukiwanie duszy, niczym niekończący się monolog wewnętrzny: zahamowanie tempa osiągania celów; pogorszenie jakości kontaktów społecznych; nasilenie trudności psychosomatycznych; Przyjrzyjmy się bliżej niektórym z wymienionych zjawisk: Zwolnienie tempa osiągania celów Wyobraź sobie sytuację, w której przeszedłeś pewien dystans na drodze do określonego celu. I wtedy pojawia się przeszkoda, z którą nie mogłeś sobie poradzić za pierwszym razem. Każda osoba będzie odbierać to negatywne doświadczenie na swój własny sposób. Ktoś wyciągnie z tego wnioski i osiągnie swój cel, ktoś inny przemyśli swoje wartości i powie sobie, że „w ogóle chce czegoś innego”, a ktoś zacznie zagłębiać się w przyczyny źródłowe i w jaki sposób „to mogło mieć zrobiono inaczej.” Ostatnią opcją jest opis rozwoju lejka, który „niesie” człowieka jak najdalej od tej samej ścieżki, którą po prostu trzeba było przejść, pokonując przeszkody w świat nierealnej fantazji. Osoba, której włączył się monolog wewnętrzny, rozwiązuje problem i ponownie wyrusza w drogę. Osoba utknięta w monologu przestaje oceniać możliwości i opcje działania i zaczyna oddalać się od rzeczywistej sytuacji, preferując komunikację za pomocą wewnętrznych obrazów obiektów w rzeczywistości zewnętrznej. To jest kryzys. Pogorszenie jakości kontaktów społecznych Każdy z nas ma wewnętrzne wyobrażenia na temat każdej konkretnej osoby, miejsca, sytuacji w swoim życiu. A czasami ludzie przechodzą od prawdziwej interakcji z przedmiotami, obiektami świata zewnętrznego do głębszych warstw życia wewnętrznego. Nie biorąc pod uwagę przypadków psychopatologii, ale skupiając się na problematycznych przypadkach osób, które nie cierpią na choroby psychiczne, można powiedzieć, że u osób zdrowych sytuacje mogą zaistnieć w trakcie monologu wewnętrznego, w wewnętrznej interakcji z obrazami rzeczywistości zewnętrznej, osoba komunikuje się doskonale, rozwiązuje w głowie wszystkie problemy świata, ale jeśli chodzi o rzeczywistość, to - niestety i ach... I osoba znów kryje się w świecie „co by było, gdyby”. na przykład dwie osoby komunikują się, a jedna rozproszona zaczęła pogrążać się w myślach, gubiąc wątek rozmowy z rozmówcą - wtedy jest to także dzieło monologu wewnętrznego. W takiej sytuacji rozmówca czasami musi wrócić do miejsca, w którym zaczął, aby kontynuować rozmowę. To marnuje czas i energię. Pozostałych przypadków nie będę opisywał w tym krótkim artykule. A podałem tylko część informacji o opisywanych scenariuszach. Być może w przyszłości powrócę do tego tematu, gdyż stale pojawia się on na szkoleniach. Umiejętność przerwania monologu wewnętrznego to jedno z najważniejszych zadań treningu komunikacji, wyznaczania celów i innych rodzajów treningów z obszaru efektywności osobistej. Chciałbym rozważyć jedno z narzędzi przerywania monologu wewnętrznego. Jeśli zauważysz, że zamiast działania prowadzony jest ze sobą dialog, oceń, na ile pomoże Ci to teraz rozwiązać stojący przed Tobą problem i czy zamiast szukać rozwiązania, „gonisz” swoje myśli w kółko. Użyj papieru. Włączenie pisania może pomóc ci przerwać swój wewnętrzny monolog:1..