Prawdopodobnie zgodzisz się z faktem, że podczas komunikacji każda osoba zachowuje się w sposób szczególny, charakterystyczny tylko dla niej. Okazuje się, że takie zachowanie jest zewnętrznym przejawem wewnętrznego „ja” Twojego rozmówcy. Na przykład pozycja ciała lub gesty mogą powiedzieć, jak optymistyczny i zrównoważony jest Twój partner, co jest dla niego priorytetem: rozsądek czy emocje. Ponadto zachowanie może ujawnić krótkoterminowe lub długoterminowe stany psychiczne. Prawidłowe postrzeganie tych „sygnałów” w dużej mierze determinuje jakość komunikacji jako całości. - Myśli, zamyślenie Stan ten objawia się rytmiczną aktywnością (najczęściej nieświadomą przez osobę): na przykład chodzeniem w lewo i prawo, stukaniem palcami lub długopisem o stół. Całkowita koncentracja na własnych myślach objawia się ciągłym drapaniem brody (brody, wąsów). - Krytyczna ocena. Na krytyczną postawę wskazuje skupione spojrzenie (jeśli masz okulary, są one opuszczone do krawędzi nosa i wzrok skierowany przez czubek); ciało odchylone do tyłu i głowa opuszczona, podczas gdy rozmówca spogląda spod czoła. - Nerwowość i niepokój Partner „sztucznie” mruży oczy i odchrząkuje; rytmiczne kołysanie nogami (lub ramionami, stopami) następuje przy bardzo małym zakresie ruchu; Łokcie umieszczone na stole są szeroko rozłożone na boki, a zamknięte dłonie znajdują się przed ustami. - Pokora, niepewność. Na taki zamyślony stan rozmówcy wskazuje przechylenie głowy na ramię, powolne tempo mówienia i brak gestów. - Bezradność i niezdecydowanie. Poczucie „uwięzienia” objawia się szeroko otwartym, ale pustym i nieobecnym spojrzeniem; wysoko uniesione ramiona (próba ukrycia się przed sytuacją); zmarszczenie nosa i wyraz niepokoju na twarzy. - Wątpliwości i nieufność. Nieświadome, regularne wzruszanie ramionami; składanie rąk; Głowa naprzemiennie przechyla się w jedną, a następnie w drugą stronę. Warto zwrócić uwagę na „prawo równowagi i harmonii”, zgodnie z którym wszystko jest ze sobą powiązane i przepływa z jednej formy do drugiej. W praktyce wyraża się to w następujący sposób: śledzenie własnych zewnętrznych przejawów negatywnych emocji i doświadczeń, świadoma ich eliminacja może w pewnym stopniu osłabić lub całkowicie wyeliminować pewne dysfunkcje psychiczne. Przypomina to „sztuczny” i nieszczery uśmiech, który z czasem uruchamia mechanizm dobrego i optymistycznego nastroju.