Od autorki: Tym razem chciałam zwrócić uwagę na jedną z sióstr chuligan, REZULTAT. Resentyment to jedno z najtrudniejszych uczuć, które towarzyszy nam w życiu. Barwi życie na ciemne kolory, sprawia, że ​​w najzwyklejszych wypowiedziach słyszymy trujące podteksty, psuje relacje między bliskimi i źle wpływa na nasze zdrowie. Tym razem chciałam zwrócić uwagę na jedną z sióstr chuligan, REZULTAT. Resentyment to jedno z najtrudniejszych uczuć jakie towarzyszy nam w życiu. Barwi życie na ciemne tony, sprawia, że ​​w najzwyklejszych wypowiedziach słyszymy trujący podtekst, psuje relacje między bliskimi i źle wpływa na nasze zdrowie. Rany po obelgach bardziej przypominają wrzody. Uraza jest jak kwas – wycieka i kropla po kropli niszczy naszą duszę od środka, a nasze relacje z innymi są podstępne. Umie dobrze się ukryć i długo czekać. Niepostrzeżenie staje się to stanem nawykowym. Nie jesteśmy sobie nawet w stanie wyobrazić, jak wielu sytuacji życiowych jest autorką. Wydaje nam się, że wszystko dzieje się samo – bez powodu relacje w domu i w pracy pogarszają się. Ci wokół ciebie stają się nie do zniesienia, bezduszni, okrutni i niesprawiedliwi... Więc o co chodzi? Rozwiążmy to. Które z poniższych wyrażeń znasz? Może słyszałeś to od swoich bliskich, a może sam czasem mówisz coś podobnego? „Całym sercem zwracam się do nich, a oni…” „Dlaczego on mi to robi?” „Jak mogłeś to zrobić? „Myślałem, że jest ci znacznie lepiej!” „Co ja jej zrobiłem?” „Na co oni sobie pozwalają?” Lista tych krzyków oburzenia jest długa. Wszystkie są werbalną reakcją na wypowiedź lub działanie innych osób, które uważamy za obraźliwe dla nas samych. A jeśli wypowiemy którekolwiek z tych zdań na głos, dobrze. Zaczęliśmy wyrażać swoje żale; nie zamierzamy zatrzymywać ich dla siebie. Częściej jednak dzieje się inaczej. Osoba niepotrzebnie urażona słowami innych ludzi zauważa, że ​​drażliwość przeszkadza w jego życiu. I zamiast rozumieć przyczyny każdej ze skarg, uczy się „z czasem” ukrywać to uczucie przed innymi. A nawet ode mnie. Ale pamiętamy, że uraza jest jak kwas. Jeśli gromadzi się w środku przez długi czas, niewykorzystany, nadchodzi dzień, w którym jego stężenie osiąga maksimum. A potem wszystko wokół ulega korozji. Wtedy nie ma znaczenia, kto jest sprawcą – wszystko wokół staje się brzydkie i niesprawiedliwe. Co zatem w pierwszej kolejności sprawia, że ​​czujemy się urażeni? Podstawą wszelkich skarg jest różnica światopoglądowa. Nie obraża nas deszcz, który pokrzyżował niedzielne plany, nie obraża nas kotek, który rozdarł drogie rajstopy, ani drzwi szafy, które boleśnie uszczypnęły w palec. Tylko ludzie mogą nas obrazić. Najczęściej – naszych bliskich. Widzimy świat z własnego punktu widzenia i często nie przypuszczamy, że inni postrzegają go inaczej. Znasz przysłowie „Co dobre dla Rosjanina, to śmierć dla Niemca”? Nie chodzi tu oczywiście o przynależność do tej czy innej narodowości (chociaż tradycje narodów również odgrywają ważną rolę w kształtowaniu wyobrażeń o świecie), mądrość ludowa przypomina nam o tym, o czym czasami zapominamy - WSZYSCY LUDZIE SĄ RÓŻNY. A zapominając o tej prostej prawdzie, dziwimy się, dlaczego osoba, od której spodziewaliśmy się TAKICH działań, zrobiła coś zupełnie INNEGO. W tym zdaniu kluczowym słowem jest słowo „oczekiwać”. W końcu uraza to nieuzasadnione oczekiwania. Daję ukochanej osobie troskę i uwagę i OCZEKUJĘ, że mi odpowie. A kiedy nie odbiera, wywołuje to u mnie ostry atak urazy. Kupiłem drogie perfumy mojej przyjaciółce na urodziny. WYOBRAŻAŁEM sobie, jaka będzie szczęśliwa. I stwierdziła, że ​​ten zapach jej nie pasuje... SPODZIEWAŁEM SIĘ, że córka dołoży swoje wakacje do budżetu rodzinnego, więc wydałem pieniądze na zakup mebli. A moja córka kupiła wycieczkę zagraniczną. Jak mogła? „Myślałam…”, „Chciałam…”, „Miałam nadzieję…”, „Uwierzyłam…”, „Starałam się…”, „Spodziewałam się… Wszystkie te wyrażenia mają ze sobą coś wspólnego. Na pierwszym miejscu pojawia się słowo „ja”. To jest cudowne, to prawda – każdy człowiek powinien działać w oparciu o własne interesy i w oparciu o własne wyobrażenia o świecie. Ale