W poprzednim artykule mówiłem o dwóch rodzajach zachowań pasywnych – nicnierobieniu i nadmiernym przystosowaniu. W tym artykule omówię następujące dwa rodzaje zachowań biernych: pobudzenie i bezradność/przemoc Pobudzenie Pobudzenie to skumulowana irytacja, która pojawia się, gdy sytuacja lub zachowanie drugiej osoby jest dla nas nieakceptowalna i powoduje dyskomfort, przy czym irytacja ta ma na celu nie rozwiązać sytuację, ale rozładować napięcie. Np. koleżanka przełożyła spotkanie godzinę później, nie podobało nam się, pojawiła się irytacja, ale zamiast to wyrazić, zaczynamy chodzić po pokoju, szarpać nogami, żuć długopis itp. i wydawać to godzinę na powtarzalne czynności, zamiast zajmować się swoimi sprawami. Pobudzenie objawia się niepokojem w ciele. Niewyrażona irytacja i napięcie powodują, że jesteśmy nieuważni i trudno nam się skupić na zadaniach. Na przykład kolega podchodzi do Wasyi, gdy ta pracuje i zaczyna odwracać jego uwagę pytaniami lub siada obok niego przy stole. Vasyi się to nie podoba, ale nie mówi o tym. Niewyrażone uczucie irytacji nie pozwala skupić się na sprawach zawodowych, wręcz przeciwnie, praca staje się trudniejsza, a irytacja wychodzi przez to, że Wasya rozprasza się każdym szelestem i westchnieniem kolegi i staje się jeszcze bardziej zły. To może sprawić, że napięcie będzie jeszcze większe, a wtedy on pójdzie do palarni, do kuchni, żeby coś zjeść, albo po prostu będzie siedział i nic nie robił. Podobnie jak inne rodzaje zachowań pasywnych, pobudzenie jest ignorowane przez osobę. Dlatego czasami niektórzy ludzie mogą nazwać ten stan ADHD, ponieważ ta diagnoza pozwala im zignorować, nie zauważyć, usprawiedliwić swoje zachowanie i nie stawić czoła uczuciom złości i irytacji. Jest to ostatni etap, typ 4 biernego zachowania, kiedy złość, napięcie, niepokój, uczucia trzymane w sobie zbyt długo. Agresja może być skierowana na zewnątrz, na kogoś innego lub na siebie. Kiedy agresja skierowana jest na kogoś innego lub na przedmiot, z reguły wygląda to na reakcję nieproporcjonalną, gdy siła gniewu jest znacznie większa niż powód, na który dana osoba kieruje agresję. Na przykład mężczyzna uderza głową w wiszącą doniczkę i z całej swojej złości uderza ją pięścią. Doniczka spada z uchwytu, spada i pęka. Lub gdy ktoś atakuje bliską mu osobę lub odwrotnie, osoby, których nie zna dobrze. Pokłócić się z kelnerem, sprzedawczynią, taksówkarzem itp. Również taksówkarz, kelner, sprzedawczyni może skierować swoją agresję na tych, których obsługuje :) Krzycz na ukochaną osobę, argumentując za swoją nadmierną reakcję tym, co zostało już wyjaśnione setki razy, powtarzane itp. Tak naprawdę we wszystkich tych przypadkach złość kumulowała się przez długi czas, ale nie została w żaden sposób wyrażona. A to, jak wiemy, prowadzi do wybuchów wściekłości. Złość skierowana na siebie prowadzi do bezsilności. Nagromadzoną irytację, napięcie, agresję można wyrazić tym, że człowiek krytykuje i poniża siebie. Na przykład ktoś jest zły, że nie został wezwany, nie zaproszony, a on się boi i nie może wyrazić swojego niezadowolenia. Następnie kieruje to na siebie, mówiąc, że coś jest z nim nie tak, a to prowadzi do bezradności. Bezradność może objawiać się także w chorobach psychosomatycznych, gdy dana osoba na skutek stresu, napięcia przed ważnym wystąpieniem lub wywiadem ma gorączkę i ból brzucha. Jest to nieświadomy sposób na uniknięcie niepokoju. Bezradność lub zachowania autoagresywne mogą objawiać się alkoholem, wyczerpującymi sportami, pracoholizmem, spędzaniem całego wolnego czasu przy komputerze.