Od autora: W przypadku korzystania z artykułu lub jego części wymagane jest podanie aktualnego linku do źródła: Przyjrzyjmy się cechom kreacji osobowość. Picasso uważa, że ​​główna różnica między jednostką twórczą a intelektualną kryje się w zdaniu: „nie szukam, ale znajduję”. Ale z drugiej strony jest całkowicie jasne, że należy połączyć cechy intelektualne i twórcze. Aby „duch twórczy” objawił się z pełną mocą, wymagany jest pewien poziom inteligencji. U ludzi zdolności intelektualne i twórcze są ze sobą ściśle powiązane; osoba o normalnej inteligencji ma zwykle normalne zdolności twórcze. Dopiero od pewnego poziomu drogi intelektu i kreatywności rozchodzą się. Poziom ten leży gdzieś w obszarze IQ wynoszącym 120; ponadto zanika korelacja pomiędzy aktywnością twórczą i intelektualną (Getzels, Jackson, 1962). Również Kogan i Wallarh (J. Godefroy, 1992) badali związek pomiędzy zdolnościami twórczymi i intelektualnymi dzieci w wieku 11-12 lat. Twórcze myślenie przejawia się we wszystkich obszarach działalności człowieka. Wiadomo, że nie ma różnic między mężczyznami i kobietami pod względem zdolności twórczych. Każda osoba ma dość duży zestaw reakcji behawioralnych, podsumowanych w nazwie - cechy osobowości. Przyjrzyjmy się teraz bliżej cechom osobowości właściwym ludziom kreatywnym. Przykładowo osoby uzdolnione twórczo charakteryzują się wysokim poziomem indywidualnej androgenii, tj. uzdolnieni twórczo mężczyźni mają wiele cech, które stereotypowo uważane są za „kobiece” - introspekcja, wrażliwość, wyraźna zasada estetyczna itp. Z kolei kobiety uzdolnione twórczo wykazują wiele tradycyjnie męskich cech – niezależność, samoafirmacja, ambicja (S. Springer, G. Deitch, 1983). Niezależność ocen pozwala kreatywnym jednostkom eksplorować ścieżki, których inni ludzie nie odważą się podążać ze strachu, że wydadzą się śmieszni. Osobie twórczej trudno jest zintegrować się z życiem grupy społecznej, choć jest otwarta na innych i cieszy się pewną popularnością. Akceptuje ogólnie przyjęte wartości tylko wtedy, gdy są one zgodne z jego własnymi. Jednocześnie nie jest zbyt dogmatyczny, a jego poglądy na życie i społeczeństwo, a także sens własnych działań potrafią być bardzo niejednoznaczne. Osoba kreatywna jest osobą eklektyczną, dociekliwą i nieustannie dążącą do łączenia danych z różnych dziedzin . Kreatywni ludzie wolą rzeczy nowe i złożone od znanych i prostych, a ich głowy są pełne wszelkiego rodzaju wspaniałych pomysłów. Ich postrzeganie świata podlega ciągłej aktualizacji. Osoby kreatywne często zachowują dziecięcą zdolność do zaskoczenia i podziwu. Są to zazwyczaj marzyciele, którzy czasami mogą uchodzić za szaleńców, ponieważ realizują swoje „urojeniowe pomysły”, jednocześnie akceptując i integrując irracjonalne aspekty swojego zachowania. Niektórzy kreatywni ludzie dają się tak ponieść swoim szczególnym zainteresowaniom i zdolnościom, że ich zachowanie jest naprawdę ekscentryczne (J. Godefroy, 1992). Kyuubi: „Osoba kreatywna to taka, która w pewnym stopniu do dziś losowo zachowuje zdolność do korzystania ze swoich podświadomych funkcji w sposób bardziej swobodny niż inni ludzie, którzy być może są potencjalnie równie utalentowani”. punktu widzenia w odniesieniu do motywacyjnych cech kreatywności. Niektórzy badacze uważają, że jednostki kreatywne mają ogólną tendencję do wyrażania siebie, do osiągnięcia „zgodności ze swoimi możliwościami”. Według drugiego punktu widzenia motywacją jednostek kreatywnych jest skłonność do podejmowania ryzyka, oparta na chęci osiągnięcia i przetestowania swoich maksymalnych możliwości (M. Dellas, EL Gaier, 1970). Autorzy ci badali ponadto tę zależność pomiędzy osiągnięciami twórczymi jednostki a nerwicami. Zauważają, że osoby wysoce kreatywne mają więcejsiła ducha, odporność na zakłócenia środowiska, na różnego rodzaju konflikty. W przeciwieństwie do tych stwierdzeń L. Cronbach skłonny jest utożsamiać przejawy kreatywności z pewnymi patologicznymi cechami jednostki, polegającymi na złej regulacji procesów myślowych, nieumiejętności opanowania wysokiej jakości „przesiewania idei”.B. Olmo (Ya.A. Ponomarev, 1976) identyfikuje następujące cechy osobowości twórczej: umiejętność znajdowania i formułowania problemów; zdolność do generowania dużej liczby różnorodnych pomysłów. Oryginalność, tj. umiejętność reagowania na sytuację w sposób neutralny, różni się od odpowiedzi „przeciętnych” Możliwość ulepszenia tego lub innego obiektu poprzez dodanie do niego pewnego szczegółu lub innowacji. Dar rozwiązywania problemów, tj. umiejętność analizowania i syntezy. Elastyczność myślenia. Kohut (G. Leitz, 1993) identyfikuje 5 cech twórczych: talent twórczy i praca; zdolność do empatii (empatia); umiejętność uświadomienia sobie ograniczeń własnego życia; poczucie humoru; Ponadto nieodłącznym elementem procesu twórczego jest intuicja, dzięki której człowiek odgaduje ukryte harmonie i zależności. Syntezę części w jedną całość osiąga się za pomocą intuicji. Samo pojęcie „intuicji” jest dość starożytne i istnieje wiele jego interpretacji, jednak tym, co łączy wszystkie jego interpretacje, jest nacisk na moment bezpośredniości. w procesie poznania, w odróżnieniu od pośredniego, dyskursywnego. Koncepcja ta, w porównaniu z koncepcją „inteligencji”, rozwijała się w odwrotnym kierunku. W miarę jak pojęcie „inteligencji” stawało się coraz bardziej obiektywne, konkretne i znaczące, z kolei pojęcie „intuicji” stawało się coraz bardziej bezsensowne i abstrakcyjne (M. Wertheimer, 1987). poznania, dzięki któremu powstaje iluzja bezpośredniego rozeznania pożądanego wniosku (R.M. Granovskaya, 1988). R. Kartezjusz uważał, że za pomocą intuicji prawda objawia się ludzkiemu umysłowi poprzez bezpośrednią obserwację, bez stosowania logicznych definicji i dowodów jako pośrednich ogniw wiedzy. Obecnie uważa się, że przejście z jednego systemu logicznego do drugiego następuje rozumowanie jest możliwe tylko za pomocą intuicji. J. Piaget uważa intuicję za myślenie wyobrażeniowe, charakteryzujące głównie prelogiczny etap rozwoju intelektu. Uważał, że wraz z wiekiem rola intuicji nieco maleje i ustępuje miejsca myśleniu bardziej społecznemu – logice (R.M. Granovskaya, 1988).Z. Freud wierzył, że intuicja jest ukrytą, nieświadomą pierwszą zasadą kreatywności. Podkreślił także charakterystyczne cechy intuicji: bezpośrednie poznanie intuicyjne - osiągnięcie celu bez wcześniejszego rozumowania; pewność co do poprawności wyniku, jakby nieuzasadniona; znaczenie wstępnego gromadzenia wiedzy (R.M. Granovskaya, I.Ya. Bereznaya, 1991).N.IN. Goncharenko (1991) podał następującą definicję: „intuicja to zjawisko podświadomej ingerencji w proces twórczy nieświadomych impulsów, które czasami odgrywają w tym impulsie myśli wyjątkową rolę, czego konsekwencją są jego najbardziej produktywne starty. Wysoko rozwinięta intuicja, podświadomość, często sugeruje hipotezę, domysł, tj. Przygotowuje ten twórczy skok myśli, który prowadzi do rozwiązania wcześniej nieprzezwyciężonego problemu.A. Maslow (Intuition, Logic, Creativity, 1987) argumentował, że komponenty logiczne i sensoryczne uzupełniają się. Zidentyfikował dwie fazy: Pierwsza faza charakteryzuje się improwizacją i inspiracją. Jednocześnie osoba twórcza w stanie inspiracji traci przeszłość i przyszłość, a żyje jedynie chwilą obecną, jest całkowicie zanurzona w temacie, zafascynowana i obciążona teraźniejszością, obecną sytuacją dziejącą się tu i teraz. obecnie przedmiotem jego badań jest rozwinięcie lub logiczne rozwinięcie pomysłów powstałych w pierwszym etapie. Jako główne cechy rozwiązania intuicyjnego zwracają uwagę zazwyczaj na wrażliwość obrazów, nieświadomość metod ich pozyskiwania, 1992.