Idzie wiosna! Wiosna to początek czegoś nowego, czas przebudzenia, wzrostu i rozkwitu! Ta pora roku, bardziej niż inne, kojarzy się z romantycznym nastrojem, wspaniałym uczuciem miłości, uwagi, radości i radości życia. To nie przypadek, że wraz z nadejściem wiosny zmienia się psychofizjologia człowieka i zakochanie się na wiosnę nie jest zjawiskiem rzadkim, a swoją drogą potwierdzonym naukowo! Kiedyś skonsultowałam się z młodą kobietą, która zwróciła się do mnie z prośbą w tej sprawie z miłości. Martwiła się o swoje relacje z mężem, które w miarę rozwoju jej życia małżeńskiego stopniowo ulegały rozczarowaniu. A jej główne rozczarowanie wynikało z faktu, że według niej „miłość odeszła” z ich związku i chciała ją zwrócić, aby znów poczuć się kochaną i pokochać siebie. Trudno sobie wyobrazić bliskie relacje bez miłości. Chociaż różni ludzie mają bardzo różne motywy bycia razem. Ale życie w związku bez miłości, bez uczucia emocjonalnego ciepła i bliskości jest pełne dyskomfortu, frustracji, niepokoju, wątpliwości co do wyboru, apatii, ewentualnie irytacji... Główne, ważne oznaki niechęci między małżonkami można nazwać poczuciem wyobcowania od siebie nawzajem i pustkę w związku, a często w ogóle w życiu. Wiele par rzeczywiście po 1–3 latach bliskiego związku może zauważyć, że w ich komunikacji jest mniej miłości, co być może oznacza stopniowe. strata, osłabienie samego uczucia, które było między nimi na początku ich związku. Rzeczywiście uczucie, które pojawia się na samym początku komunikacji pary jako zespołu reakcji fizjologicznych, biochemicznych i stanów psychicznych, jest najbardziej imponujące i niezapomniane, zwłaszcza jeśli dana osoba po raz pierwszy doświadcza takiego „tonu” uczuć miłości . Uczucie to kojarzone jest z emocjami radości i zadowolenia, uczuciem lotu, całkowitym zrozumieniem i akceptacją drugiej osoby, pojawieniem się/rozpoznaniem „pokrewnej duszy” w drugiej osobie, szczerym, wszechstronnym zainteresowaniem i uwagą wobec drugiej osoby, wielkim pragnieniem posiadania niego, pragnienia bycia blisko i takiego życia... całe życie. Jak się okazało w trakcie rozmowy, młoda kobieta żałowała utraty tego szczególnego uczucia – uczucia zakochania stan zakochania różni się od uczucia miłości? Zakochanie jest przejściowym stanem emocjonalnym i rzeczywiście to uczucie stopniowo mija... A jeśli w parze każdy z partnerów ma wystarczające cechy osobiste, emocjonalne i intelektualne, aby zapewnić pomyślne życie małżeńskie ( wspólne wartości i interesy, skłonność do kompromisów, zaufanie, szacunek i wiele więcej), wtedy miłość stopniowo pojawia się i rozwija w związku. Poczucie miłości różni się od stanu zakochania. Zakochanie się to namiętne przyciąganie do kogoś. Jest to „nieodparta chęć połączenia się z drugim człowiekiem” (E. Hatfield). Jeśli dana osoba jest zakochana, będzie w stanie wyraźnego podniesienia emocjonalnego, w dobrym humorze i będzie pełna energii życiowej. Jestem pewna, że ​​wiele osób doskonale zna to uczucie i trudno je pomylić z jakimkolwiek innym stanem. Miłość od zakochania różni się głębią uczuć do partnera, dużą dbałością o jego osobowość, przejawami interpersonalnymi, zachowania w relacjach małżeńskich i rodzinnych Dlaczego miłość odchodzi? Przyczyn utraty miłości w związku małżeńskim jest wiele i są one różne w każdym związku. Jeśli mówimy o pierwszym okresie związku małżeńskiego, jak w przypadku młodej kobiety, która się do mnie zgłosiła, to najczęściej przyczyną spadku miłości będzie utrata poczucia nowości (co jest naturalne), monotonia w komunikacji, spadek liczby pozytywnych wrażeń, brak pozyskania partnera i chęć zrobienia dla niego czegoś wartościowego, imponującego (skoro ten etap został zaliczony, partner został zdobyty), wzrost codziennych problemów i pojawiania się na tym tle nieporozumień. Czynniki te prowadzą do utraty przyjemnych uczuć i nastrojów romantycznych w parze, utraty wzajemnego zainteresowania oraz kumulacji z czasem nierozwiązanych konfliktów i skarg wobec partnera +7 (905) 379-04-75.