Od autora: Co i dlaczego przed sobą ukrywamy? Artykuł o psychologicznym podłożu tajemnic. Strona autora: www.mirludey.org Każdy z nas ma swoje tajemnice. Coś, czym wolimy się nie dzielić z innymi, co staramy się ukrywać. Od wielu lat regularnie prowadzę grupę terapeutyczną „Autor Moich Relacji”. Relacje w grupie, podobnie jak w życiu, rozwijają się poprzez 4 etapy. Trzeci etap „Współpracy i Intymności” jest swego rodzaju kulminacją, kiedy „Ja” i „Ty” współdziałają ze sobą z szacunkiem i zainteresowaniem. Na tym etapie można czerpać głęboką przyjemność z komunikacji „Po prostu nie chcę zepsuć ci nastroju!” Na trzecim etapie rozwoju jakiegokolwiek związku (biznes, miłość, przyjaźń) ludzie dobrze się znają (przeszli I etap „Budowania zaufania”), już były starcia konfliktowe i ciepłe wyznania (przeszliśmy II etap „Różnic Indywidualnych”), każdy coś rozumie w trudnościach i bólu każdego, jednak... Po prostu będąc sobą, spontaniczne, odważne i otwarte wyrażanie siebie w kontaktach z innymi utrudnia czasem poczucie niestosowności. Jak powiedział jeden z członków grupy: „Jesteś taki wesoły, dlaczego miałbym psuć Ci nastrój swoim stanem (niewesoły)?”, lub inny uczestnik: „Moja radość na tle ogólnego smutku i powagi jest niestosowna”. Ktoś ukrywa szczegóły swojego życia osobistego – romans z żonatym mężczyzną/starszą kobietą, trudne relacje z dzieckiem/matką/partnerką. . Ktoś - ich rodzice od znajomych lub przyjaciele od rodziców. Ktoś - jego sytuacja finansowa - „zbyt” niskie lub odwrotnie, wysokie wynagrodzenie. Ukrywają swoje hobby, zainteresowania, uczucia, preferencje... Życie w równoległej rzeczywistości Pozostawieni sami sobie ze swoim sekretem emocjonalnie wpadamy w równoległą rzeczywistość. Sekrety mogą być smutne, wstydliwe, radosne, zabawne. Jest jednak jedna ważna psychologiczna cecha ukrywania tajemnicy – ​​emocjonalna strata w związkach (nie bez powodu odczuwamy niepokój, gdy ważna osoba coś przed nami ukrywa, bo w tym momencie się odsunęła/wypadła ze związku) Ktoś, kto dochowuje tajemnicy, jest jak podwójny agent. Jest coś w czym się izoluje, staje się niedostępny, żyje swoim sekretnym życiem. Pustka w duszy Dla niektórych ta równoległa rzeczywistość staje się naprawdę ogromna, jest to dosłownie rozszerzony świat wewnętrzny, który jest jednocześnie dziurą. Osoba ukrywa się tam i staje się zakładnikiem tej dziury. Może nie czuje się samotny, ale w rzeczywistości jest samotny. Jego dystans, niskie zaangażowanie emocjonalne, powierzchowność komunikacji są wyczuwalne. Zdarza się, że ludzie dochowują tajemnicy, aby dać sobie czas na życie, podjęcie decyzji, podjęcie decyzji, chwilowo chroniąc się przed wpływami i opiniami innych – tajemnicą jako tajemnicą. środek tymczasowy, ochrona ich samostanowienia Zakładnik ich dziury Jeśli tajemnica była utrzymywana przez lata, najprawdopodobniej kryje w sobie strach, wstyd, bezradność. Nadya, atrakcyjna, inteligentna i słodka dziewczyna, z którą nie potrafiła zbudować związku mężczyznę lub wyjść za mąż. Zbliża się już wiek rodzenia dzieci, a rozpacz narasta. Jej sekretem jest chory psychicznie brat. Życie matki i ojczyma (w innym mieście) kręci się wokół pacjenta i wydaje się Nadii naprawdę nieszczęśliwe - opłakana sytuacja finansowa, „dziwny/nieodpowiedni” sposób komunikacji, „zły” wygląd bliskich. Ukrywanie się i pozorna niemożność podzielenia się z kimkolwiek pewnymi doświadczeniami prowadzi człowieka do poczucia dławiącej samotności, nawet jeśli ma się partnera, przyjaciół i krewnych. Jeśli takich tajemnic jest wiele (jest to istotne), to mamy do czynienia z obrazem prawdziwej samotności, która sama Nadia już dawno „uciekła” do Moskwy, pracuje na prestiżowym stanowisku, świetnie wygląda (joga, kosmetolog), wynajmuje osobne mieszkanie. mieszkanie i co roku 1-2 razy wyjeżdża na wakacje za granicę. Wszystko to jest jednak rodzajem kamuflażu. Gdy tylko na horyzoncie pojawi się atrakcyjny mężczyzna (z zamożnej rodziny, godny pod każdym względem), zaczyna przeżywać prawdziwy horror tego, co może się dowiedzieć.