Podstawą każdego działania jest chęć ulepszenia swojego życia lub doświadczenia radości w procesie działania. Zarówno upragniony cel, jak i sam proces działania jest zasobem, który wypełnia, odżywia chwilę obecną, pozwala poczuć, że żyjesz. Tak naprawdę poczucie dobrego samopoczucia, pełni życia, zawsze wiąże się z umiejętnością bycia w nim kontakt z zasobami, ich manifestacja lub realizacja. Zasobem jest zawsze energia dążąca do ucieleśnienia, do realizacji, a ponieważ człowiek jest istotą bioenergetyczną, zawsze jest pod dostatkiem zasobów w postaci energii! A produktywna wymiana zasobów umożliwia harmonijne relacje. Jeśli jesteś niezadowolony z siebie, swojego życia, swoich relacji, oznacza to zawsze tylko jedno - nie masz kontaktu ze swoimi zasobami i dlatego nie jesteś w stanie produktywnie, wzajemnie. wzbogacająca wymiana zasobów z innymi ludźmi Zwykle może być wiele przyczyn takiego stanu rzeczy, ale można wyróżnić główne: 1. Wysoka samokrytyka2. Fragmentaryczna manifestacja siebie w kontakcie3. Wysoki poziom lęku z powodu tłumionych emocji4. Destrukcyjne podstawowe postawy 5. Wątpliwości w samoocenę6. Niewiedza, czego dokładnie chcesz7. Napięcie (niezdolność do relaksu) Jeśli dokładnie przeanalizujemy powyższe punkty, odkryjemy, że wszystkie one wiążą się z wysokim poziomem autoagresji, tłumienia, z unikaniem pełnego kontaktu z rzeczywistością egzystencjalną, gdy człowiek, jako potencjalny zasób, manifestuje się, jest obecny, niecałkowicie w chwili obecnej, fragmentarycznie lub całkowicie unika obecności, manifestacji, odkładając życie na później lub żyje częściowo, prowadząc życie o bardzo niskiej jakości. Przyczyna kształtowania się tak agresywnego postrzegania siebie a destrukcyjny sposób działania lub bierności zawsze występuje w bezpośrednim otoczeniu podczas lat kształtowania się osobowości. Często osoby z najbliższego otoczenia (ze względu na swoje cechy wewnętrzne i problemy) nie są zdolne do pełnej akceptacji, bezwarunkowej miłości, wsparcia, nie potrafią wspierać wysiłków człowieka, kierować jego uwagi na jego zasoby, zaszczepiać w nim wątpliwości, krytykować , dewaluować, pozbawiać go poczucia bezpieczeństwa, okazywać bezpośrednią agresję, to sprawia, że ​​​​człowiek niejako „pochwala się”, przestaje w pełni manifestować się w kontakcie, nie postrzega siebie całościowo, wątpi we własną wartość, wagę swoich pragnień i pragnień. potrzeb, a po prostu nie ufam światu zewnętrznemu, co oznacza utratę najważniejszego, podstawowego poczucia, że ​​jestem dobry taki, jaki jestem, ze wszystkimi swoimi cechami i pragnieniami, a otaczający mnie świat jest wspaniałym miejscem i szansą na ich realizację . Człowiek traci w ten sposób wiarę w siebie, poczucie własnej wyjątkowości, piękna i poczucie życzliwości świata zewnętrznego i niejako zamarza, zamarza, nie ma pełnego kontaktu z rzeczywistością egzystencjalną, a co za tym idzie, unika możliwości, każdego dnia, urzeczywistniać swoje dobro, poprzez kontakt ze swoimi zasobami i innymi ludźmi, dla tych, którzy nie zgadzają się na wegetację, podczas gdy inni cieszą się życiem, którzy są zmęczeni odkładaniem życia na później, zmęczeni zamartwianiem się bez powodu. , bojąc się działać i żyjąc tylko częściowo, sugeruję przywrócenie kontaktu z zasobami i nauczenie się ich realizacji w kontakcie z rzeczywistością, z innymi ludźmi MET (Medytacyjna – Egzystencjalna – Terapia )