W obliczu różnych wymagań, najczęściej podstawą cierpienia jest myśl: „nikt mnie nie potrzebuje”, ale jeśli się bliżej przyjrzeć, kryje się za tym zjawisko samotności. A za samotnością zawsze kryje się doświadczenie czysto indywidualne i niepowtarzalne. W samotności człowiek zanurza się w sobie. W samotności można doświadczyć kompleksu uczuć, które łączą w całość coś zagubionego w wewnętrznym świecie jednostki. Samotność jest często postrzegana jako skrajnie niepożądany stan umysłu, jednak poczucie samotności ma także wymiar edukacyjny. W absolutnej samotności rodzi się nuda i to właśnie w samotności można dotrzeć do siebie, usłyszeć i zrozumieć: „kim jestem w tym życiu”. świadomość. Stopniowo człowiek zdaje sobie sprawę, że może odczuwać radość i satysfakcję z komunikowania się z innymi ludźmi, co pozwala mu uwolnić się od nudy i samotności. Praca psychologiczna pomaga osobie uświadomić sobie, że nie jest sam i że istnieje możliwość bycia częścią społeczności, znalezienia wzajemnego zrozumienia i wsparcia. Jeśli napotkasz smutek, powinieneś zrozumieć, że za tym może kryć się pragnienie życia komunikację ze „zmarłymi”, polecam przy utrzymującym się smutku zwrócić się o pomoc do psychologa, gdyż w tym przypadku konieczna jest praca wewnętrzna przy pomocy specjalisty. Jeśli czujesz się smutny będąc sam, powinieneś zwrócić uwagę na chęć komunikowania się z żywymi, czyli ważne jest, aby „odmrozić swoje uczucia” i stać się bardziej otwartym w okazywaniu życzliwości innym, polecam pomoc psychologa jako początek kontaktu z kimś, kto pomoże na tej drodze Nuda To samo przeżywają ci, którzy nauczyli się, czym jest absolutna samotność, a dotyczy ona osobowości, jednostki. Jeśli utkniesz w tym stanie, terapia grupowa lub praca indywidualna pomoże Ci zrozumieć tłumione uczucia i pragnienia, potrzeby. Podzielę się prostym, ale skutecznym ćwiczeniem: znajdź przynajmniej jedno ze swoich pragnień i spróbuj je zrealizować w ciągu dnia, bez jedzenia, bez zastępowania tego czymś - i znowu, jeśli zadanie i realizacja wydają się trudne. Ważne jest, aby znaleźć i zrealizować swoje najprostsze pragnienie i od czasu do czasu ruszyć dalej. Jeśli czujesz do kogoś litość, powinieneś zrozumieć, że od czasów starożytnych litość często kojarzona była w umyśle danej osoby z miłością. Jeśli zaczniesz współczuć osobie, z którą nie możesz zbudować relacji, a relacja ta Cię wyczerpuje, to powinieneś przestać współczuć drugiej osobie. Możesz być zaskoczony, ale istnieje możliwość, że w ten sposób możesz przestać cierpieć i przestać doświadczać samotności w tym związku. Wszystkie uczucia są dla nas ważne; rozwijając swoją osobowość, zdobywamy nowe doświadczenia i możemy budować nowe relacje, realizując siebie, swoje uczucia i potrzeby. W rezultacie człowiek staje się bardziej niezależny, pewny siebie i zdolny do harmonijnych relacji z innymi ludźmi. We wszystkim istnieją biegunowości. Możemy doświadczyć szeregu uczuć, a także uczuć przeciwnych do tej samej osoby. Zajmując określone stanowisko, możesz popaść w przygnębienie i zostać zakładnikiem czynników zewnętrznych lub wewnętrznych. Jeśli się z nimi pogodzisz, możesz doświadczyć stanu całkowitej straty, utknąć lub opłakiwać to, co utracone, uwalniając się w ten sposób od żalu, aby rozpocząć kolejny proces, w którym pojawią się nowe znaczenia. Przekonanie: „nikt mnie nie potrzebuje” może wynikać z negatywnych doświadczeń lub niskiej samooceny, traumy, istnieje możliwość, że swoje przekonanie: „nikt mnie nie potrzebuje” rzutujesz na cały świat, ale tak naprawdę jest to dla ciebie nikt jest potrzebne. A potem zadaniem jest nauczyć się wychodzić nie „od ludzi”, ale „do ludzi”. Aby przejść na inny poziom postrzegania siebie i świata, ważne jest, aby zacząć pracować nad swoją samooceną i pewnością siebie. Oto kilka kroków, które mogą pomóc w tym procesie:1. Staraj się każdego dnia zrobić coś miłego dla siebie (być może dla kogoś innego), na przykład zajmij się ulubionym hobby, znajdź czas na relaks i.