Arteterapia to jedna z najbardziej kreatywnych metod pracy z klientem, dlatego ją uwielbiam. A także za różnorodność technik i materiałów, które same w sobie stwarzają odpowiednie warunki do skutecznego i delikatnego rozwiązywania problemów psychologicznych. W tym artykule chcę porozmawiać o materiałach, z którymi pracuje arteterapeuta. Niezwykle przydatne jest zrozumienie natury i właściwości materiału, aby zaoferować klientowi dokładnie to, co będzie dla niego najbardziej przydatne. Na przykład podczas pracy z traumą często używa się gliny. Dlaczego? Glina powstaje w wyniku niszczenia i wietrzenia skał. Jej kolor (żółty, biały, niebieski, czerwony lub szary) zależy od minerałów tworzących glinę. Glina znakomicie chłonie wilgoć, staje się plastyczna, a po wyschnięciu twarda. Oznacza to, że produktu stworzonego z gliny nie można zmienić. Można ją zakonserwować lub całkowicie zniszczyć. Glina była używana w rytuałach religijnych przez starożytnych Sumerów. Zwilżony krwią symbolizował materiał, z którego wykonany jest człowiek, co nawiązuje do biblijnego opisu stworzenia człowieka z prochu ziemi (gliny). Twórca pracując z gliną sam określa funkcję swojego produktu. „Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, aby z tej samej mieszaniny zrobić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a drugie do użytku skromnego?” (Apostoł Paweł, Przemówienie do Rzymian). Wyroby ceramiczne są wytworem połączenia pierwiastka męskiego i żeńskiego. Do wykonania garnka lub innego naczynia wykorzystuje się glinę – połączenie ziemi i wody (elementy żeńskie), które poddaje się działaniu powietrza i ognia (elementy męskie) w celu uzyskania gotowego produktu. Glina ma właściwości lecznicze. Stosuje się go do leczenia miejsc użądlenia pszczół lub os, a także do pielęgnacji skóry i innych celów medycznych. Sam kontakt z glinką ma silne działanie terapeutyczne. Praca z gliną daje pewną swobodę: dzięki swojej plastyczności glina może stać się wszystkim; jednak praca z tym materiałem wymaga pewnej wytrwałości, czasu i jest bardzo energochłonna. Glinę zaleca się stosować do: Pracy z traumą Wyrażania złości Pracy z zaburzeniami psychosomatycznymi Piasek jest produktem wody, wiatru i czasu. Piasek nie ma granic ani kształtu, jest mobilny i plastyczny. Indianie Navajo używali piasku do rejestrowania snów; Przecież piasek jest jak sen – ciągle zmienia kształt, wymyka się, przybiera określone kształty tylko na chwilę. W Azji mandale powstają z kolorowego piasku w celu ujednolicenia stanu wewnętrznego. Piasek, jako samodzielny materiał, jest rzadko stosowany w terapii. Już sama struktura piasku może budzić niepokój wielu klientów. Tymczasem piasek służy jako wypełnienie piaskownicy do pracy metodą Sand Play. Woda jest cieczą obdarzoną wieloma właściwościami. Woda oczyszcza, rozpuszcza i zmienia właściwości innych substancji wchodząc z nimi w interakcję. Woda jest w stanie odbijać przedmioty od swojej powierzchni, wydawać dźwięki i zmieniać swój kształt w zależności od ciśnienia i temperatury. Wodzie zawsze przypisywano szczególną moc. W mitologii słowiańskiej i skandynawskiej spotykamy obrazy wody żywej i martwej. W każdym folklorze narodowym znajdujemy bóstwo kontrolujące ten budzący grozę żywioł - greckiego Posejdona, Azteków Atl, egipską boginię wody Dana. Przez cały czas darzyliśmy wodę szczególnym szacunkiem, bo cokolwiek by się nie mówiło, woda jest naprawdę źródłem życia. W terapii używamy wody głównie jako rozpuszczalnika do farb, zmiękczacza gliny, a w niektórych przypadkach także do pracy z piaskiem. Najbardziej wodnista farba, akwarela, dobrze nadaje się do wyrażania subtelnych niuansów zmysłowego świata klienta i do ukazywania snów. Pływanie ma także ogromny potencjał terapeutyczny. Pływanie może być bardzo medytacyjnym zajęciem. Szczególnie dobrze jest pływać w godzinach przed zachodem słońca w otwartym zbiorniku wodnym. Kamienie, w tym minerały i kryształy, od dawna obdarzone są magicznymi właściwościami. Trwałość, wieczność, nieśmiertelność – takie skojarzenia nasuwają się, gdy o tym myślimy.