Od autora: Praca z traumą psychiczną to bardzo delikatny proces. Konieczne jest stworzenie korzystnych warunków dla klienta. A bajka pomaga delikatnie zanurzyć się w trudnych doświadczeniach i wskazuje drogę do uzdrowienia. To baśń napisana dla chłopca i jego mamy „Ukochana Nieznajoma”. To opowieść o Małym Miśku i Małym Niedźwiedziu. Myśliwi rozdzielali ich na długi czas. W separacji bardzo trudno było im żyć w nowych warunkach. I tylko ciepłe wspomnienia o sobie nawzajem pomogły im przetrwać w trudnych czasach. A potem, po latach, się spotkali. Niedźwiedź i Mały Niedźwiedź poznawali się na nowo i uczyli się żyć razem. Zarówno w smutku, jak i w radości wspierali się i akceptowali. U zarania dziejów Niedźwiedź i Mały Niedźwiedź mieszkali w gęstym lesie. Niedźwiedź bardzo pokochał niedźwiadka, przytulił go i pocałował, powiedział mu: „Kocham cię, jesteś moim skarbem”. Niedźwiadek odpowiedział: „I kocham cię, jesteś najlepszą mamą na świecie”. Niedźwiedź nauczył niedźwiadka zdobywania pożywienia, przygotowywania jaskini na zimę, wprowadzania go do lasu i czytania bajek. Mały miś uwielbiał słuchać opowieści z życia gęstego lasu: kto w nim mieszka, jakie drzewa, krzewy i rośliny rosną, gdzie płyną rzeki, gdzie są góry i wąwozy Zwykle rano budził się i wychodził do rzeki, żeby popływać. Tam bawili się w wodzie i łowili ryby na śniadanie. Następnie mały miś pobiegł, aby bawić się ze swoimi młodymi przyjaciółmi. Bawili się na łące lub wspinali się na drzewa. Zbierali i jedli jagody. Jedliśmy na miodzie dzikich pszczół. Po wystarczającej zabawie Mały Miś wrócił do domu wyczerpany. Tam czekał na niego Niedźwiedź z pysznym obiadem. Po obiedzie Niedźwiedzica, przytulając syna, opowiadała mu historie o lesie lub czytała bajki, aż zasnął. Czasami odwiedzali dziadków lub odwiedzali przyjaciół. Niedźwiadek rozpoznał otaczający go świat, nauczył się w nim żyć , a Niedźwiedź powiedział mu, że mu w tym pomógł. Wspierała go i zachęcała, gdy sprawy mu nie wychodziły. Pochwaliła, gdy Mały Miś wykonał zadanie. Żyli więc szczęśliwie i w zgodzie. Nagle w lesie pojawili się myśliwi, napadli na mieszkańców lasu, złapali Niedźwiedzia i Niedźwiadka. Umieszczono je w różnych klatkach i zabrano z lasu. Niedźwiedzia sprzedano do cyrku. Pracowała od świtu do zmierzchu. Warunki były bardzo trudne. Niedźwiedź zmuszony był do wykonywania bardzo skomplikowanych i niebezpiecznych sztuczek cyrkowych. Właściciel karmił bardzo słabo. Wszystkie zwierzęta w cyrku były głodne i wściekłe. Siły niedźwiedzicy wyczerpały się i dopiero miłość do Niedźwiadka i wiara w to, że jeszcze się spotkają, dała jej siłę do życia. Niedźwiadek trafił do rezerwatu i zamieszkał z innymi młodymi. Na początku Mały Miś był przestraszony, nudził się i płakał za mamą. Po chwili strach i ból minęły. Mały miś poszedł do leśnej szkoły. Uczyłam się, odrabiałam zadania domowe, bawiłam się z przyjaciółmi. W rezerwie czuł się dobrze. Czasami odwiedzali go dziadkowie. Tylko było mu bardzo smutno z powodu Niedźwiedzia. Mały miś przypomniał sobie, że ma mamę, która go kocha i na pewno przyjedzie. I będą żyć razem. Z biegiem czasu mały miś zaczął zapominać, jaka była jego matka i jak wyglądała. Pozostaje tylko uczucie ciepła jej łapek i słowa miłości: „Kocham Cię, jesteś moim skarbem”. A w odpowiedzi Mały Miś szepnął: „I kocham cię, jesteś najlepszą mamą na świecie”. Co roku nie mógł się doczekać swoich urodzin, bo z każdym rokiem był starszy. Śniło mu się, że gdy dorośnie, odnajdzie swoją matkę. Minęło pięć lat. I nagle właściciel cyrku zamknął cyrk i wypuścił wszystkie zwierzęta. Niedźwiedzica była bardzo szczęśliwa i pospieszyła do małego misia. Spotkali się i co się stało: nie poznali się. Mały miś był bardzo przestraszony. Nie rozpoznał Niedźwiedzicy i zapomniał o niej. Nie wie, jak rozmawiać z mamą i co robić, bo to zupełnie obcy Miś. Dobrze, że w rezerwacie była mądra sowa, ona mu powiedziała, co ma robić: „Nie bój się. To się zdarza w życiu. Na początku będzie wam trudno i trudno żyć razem. Poradzisz sobie. Nie spiesz się, daj sobie czas na przyzwyczajenie się do siebie. Przyzwyczaj się i zadomowij w nowym miejscu. Bądź cierpliwy i miły. Opowiedz nam, jak przeżyłeś te lata. Co było dobre, radosne. Co się stało».