Od autorki: Związki zależności często porównuje się do biegania w kółko: chcesz się uwolnić, ale się boisz...Dlaczego o tym piszę? Nie po to, żeby kogokolwiek zawstydzić lub zmartwić. Relacje zależne to nie zdanie, ale problem, z którym należy pracować. I trzeba zacząć tę pracę od siebie. Świadomość zaczyna się od korzyści uzyskanych w relacjach osób zależnych. To oni blokują rozwój i powrót do zdrowia ludzi, hamują chęć konstruktywnych relacji. Z monologów moich klientów Victor: „wyjaśnij mi jak psycholog: kobiety tolerują zdradę, picie, zaniedbywanie rodziny i jeśli jest cicho i spokojnie, mąż przynosi pieniądze, opiekuje się dzieckiem, to im się nudzi i zaczynają go dręczyć, bo jest domatorem, znika w pracy, nie prawi zbyt wielu komplementów, idzie do domu. siłownia w każdą sobotę, ale ona chce razem chodzić na zakupy itp. narzekaniom nie ma końca. Czego oni w końcu chcą?!” Anna: „Nasz związek znalazł się w ślepym zaułku: on pije regularnie, a nie tylko lekko , ale upija się do obrzydliwego stanu. Jego postawa natychmiast się zmienia: z troskliwej i współczującej zmienia się w agresywną i konfliktową, szczerze mówiąc, wysyła mi zarówno trzy, jak i cztery listy. Nie da się tego znieść, w takich momentach go nienawidzę! kiedy mówię mu „przepraszam, nie zrobię tego więcej, poprawię się” i rozpływam się, kocham go nad życie, znowu toleruję brak szacunku? Dlaczego mu wybaczam?” Tatyana: „Przed ślubem obiecałam sobie, że nigdy nie będę mieszkać z mężczyzną, który pije. A więc pogratuluj mi: jestem żoną alkoholika! Krzyczę, płaczę, namawiam, ociekam system, wyciągam go z kolejnej narkozy, płacę za leczenie na narkologii, mam nadzieję na najlepsze, rozczaruję się i znowu krążę w kółko... Jak wyrwać się z tego błędnego koła „Po przy każdej konsultacji psycholog na nowo analizuje swoje pytania klientów. Rzeczywiście, dlaczego tak się dzieje: trzeźwy mąż jest irytujący, pijany mężczyzna „zabija” ich i nienawidzi w równym stopniu. Jaki jest powód ludzkiej niekonsekwencji? i taka „dziwna” selektywność. Dlaczego histerycy i alkoholicy nie cenią ludzi spokojnych i uważnych. Zastanówmy się wspólnie: z psychologii osobowości wiadomo, że dziecko wychowywane w braku miłości przeżywa? ogromny głód miłości, zanim dorośnie. Co dziwne, taka sytuacja często rozwija się u dzieci bez problemów. Rodzice nie mają pojęcia, co to jest. „Dobre” dziecko musi nieświadomie okazywać swoją miłość ludziom „niekochanym w dzieciństwie”. ” wybieraj problematycznych, pechowych towarzyszy - narkomanów, alkoholików, przegranych, prostytutki, więźniów, nierozpoznanych, rozwiedzionych, owdowiałych itp. Może to zabrzmi szalenie, ale w ich ręce wchodzi trudny sojusz: z wad partnera otrzymują dowód swojej wartości: „Jest mi lepiej: nie upijam się, nie biorę narkotyków, nie byłem w więzieniu itp.” Możesz także otrzymać „swoją porcję” miłości i wsparcia od innych, opowiadając im o szczegółach swojej trudnej relacji z partnerem, trudnych doświadczeniach i próbach. Niska samoocena, brak poczucia własnej wartości, niepewność, czy jest godna miłości, czy jest w jakiś sposób utalentowana – to cechy psychologiczne osób, które zagrożone są relacją zależną z osobą o trudnym losie, zależną, nieszczęśliwą lub nieszczęśliwą Kiedy człowiekowi brakuje poczucia własnej wartości, zaczyna je szukać i wzmacniać postawą z zewnątrz. Wzmocnienie znaczenia zewnętrznego wymaga działań, które zostaną zauważone, pochwalone i docenione przez innych ludzi. Oto kobieta „ratująca” mężczyznę po raz pięćdziesiąty, kiedy pojawiła się trudna sytuacja. Nagrodą jest większa pewność siebie: jeśli oszczędzam, to znaczy, że istnieję! Gdzieś w głębi brzmi niewypowiedziana myśl: „Jaki ze mnie młody człowiek! Inni przejdą obok, a Ja ich ocalę. Jestem bohaterką! Okazuje się, że jeśli kobieta nie ma wystarczających zasobów wewnętrznych do samodzielnego utrzymania, to jest skazana na małżeństwo z alkoholikiem i spośród N mężczyzn wybierze właśnie taką osobę. Przecież tylko on pozwoli sobie być przy niej słabym, bezradnym,da jej możliwość żalu, pokazania się z najlepszej strony - ocalenia, wczucia się, podjęcia decyzji, działania. Żony alkoholików i narkomanów, podobnie jak mężowie histeryczek i nimfomanek, bezgranicznie wierzą w siłę miłości i w to, że na pewno „przeedukują” swoją drugą połówkę. Ale historia ludzkości pokazuje, że nie da się przerobić, odtworzyć osoby. Tylko osoba sama może się zmienić, ale nie inna. Ale wszyscy „Bohaterowie” wierzą w swoją moc i żyją w mocy swoich iluzji. Złudzenia nasilają się, gdy dana osoba staje w obliczu trudności nie do pokonania i prowadzą do jeszcze większych problemów. Wcześniej czy później pojawia się potrzeba zaakceptowania rzeczywistości. Często boli, ale nie ma innego sposobu na wyrwanie się z błędnego koła. Tak wygląda życie z alkoholikami i uzależnionymi mężczyznami. A co ze spokojnymi i troskliwymi mężczyznami? Z opowieści Kseni: „on nie pije, nie pali, ma dobrą pozycję w firmie, ma pieniądze, ma pieniądze”. ale on trochę przesadził. Cały czas myślę: gdzie wyhodowali takie amebopodobne i amorficzne stworzenie? Dał mi bukiet, zabrał do sklepu, kupił butelkę jego ulubionego wina, wypił seks i myśli, że wypełnił swoją misję całkowicie! Ale to mi nie wystarczy, jestem osobą aktywną życiową. Odpuść sobie! Żal mi go, bo inni marzą o takich dobrych rzeczach i od razu go odbiorą, a ona już jest przywiąż się do niego.” Wiele osób po przeczytaniu tych zdań pomyśli, że ta kobieta jest „szalona”. Warto przyznać, że kobieta często sama nie wie, czego potrzebuje, nie rozumie własnej niekonsekwencji, nie wie, jak oddzielić swoje pragnienia od potrzeb i zachcianek, nie potrafi zrezygnować ze swoich zachcianek. Jeśli mężczyzna rozsądnie podchodzi do jej niekończących się żądań, spotyka się z oskarżeniami, że tłumi ją swoim autorytetem lub obojętnością, że nie kocha jej na tyle, by zmienić sytuację i zmienić siebie. A kiedy mężczyzna spełnia wszystkie swoje zachcianki i pragnienia, nawet to mu nie odpowiada: kobieta nie potrzebuje podległego mężczyzny, a wtedy zaczynają się oskarżenia o słabość i zachowanie przypominające amebę. Z jednej strony wszystko jest bardzo proste: mężczyźni mają to w głowie: „karmić, chronić, zapewniać” i tyle! Wówczas kobieca esencja nieustannie wymaga rozwoju: uczuć, emocji, relacji, samodoskonalenia. Natura nakazała to, aby kobieta mogła w pełni wychowywać swoje dzieci. Dzięki tym dążeniom kobiety motywują mężczyzn do działania. Kobieta prowokuje mężczyznę, aby zrobił coś ze swoim niezadowoleniem. Nawet gdy odchodzi, wciąż prowokuje go do zrobienia czegoś. Kobieta jest silnikiem Wszechświata. Świat nigdy nie przestanie się rozwijać, bo mężczyźni nie przestaną wiele robić dla kobiet, chociaż według Erica Berne’a: „Niektórzy mężczyźni są jak bałwany: rzeźbisz z nich obraz, a potem się topi”. oczywiście, jako emocjonalnie „gruboskórny” mężczyzna, potrzebuje „niezadowolonej” kobiety, która podniesie go z kanapy i coś zrobi. W tym związku ona sprawuje swoją władzę, on uwalnia się od odpowiedzialności w przypadku niepowodzenia: został do czegoś zmuszony, czyli gdyby sam podjął decyzję, wynik mógłby być lepszy, ale inaczej... To jest To! Wagi są zrównoważone. Klucz pasuje do zamka. Stworzyli, choć niezdrowy, system, w którym jedna część wywiera presję na drugą, ale jedna bez drugiej nie działa. Zarówno w przypadku alkoholizmu, jak i w przypadku presji emocjonalnej związek nigdy się nie zakończy obie strony są zadowolone. Rzadko kto ryzykuje rozpoczęcie zmian od siebie. Jeśli porównamy zasoby mentalne z talerzami z porcelany, to zobaczymy, że każdy myje talerz drugiego w nadziei, że jego półka na naczynia stanie się czysta. Czy osiągnie rezultaty swoimi brudnymi naczyniami? Odpowiedź jest oczywista! Istnieje prawo: nie możesz zmienić drugiej osoby. Inną jakość życia możesz osiągnąć tylko poprzez głębokie zmiany w sobie. Jak znaleźć złoty środek? Zanim zaczniesz obwiniać kogoś za cokolwiek, odpowiedz sobie szczerze: czyj to problem? Jeśli jest to problem Twojego partnera, nie spiesz się, aby wziąć go na swoje barki. Pomyśl o swoich granicach:.