Od autora: Artykuł ukazał się w „Gazecie 470” (28.10.2015) Niżny Tagił. Pytanie czytelnika: „Julia Aleksandrowna! Mój syn ma 4,5 roku. Boi się spać sam. Proces zasypiania zajmuje bardzo dużo czasu (musi się napić, potem zjeść, potem pójść do toalety, potem poczytać i przeczytać). tak dalej w kółko - o ile nie wyjdę). Jeśli nawet za namową zasypia, to budzi się w środku nocy i biegnie do sypialni męża. I już go nie odsyłamy tak każdej nocy. Tatyana I. Skąd bierze się strach Tatyana, dziecko w wieku 4,5 roku próbuje zrobić wszystko samodzielnie, kształtuje się niezależność. Ponadto w tym okresie od 3 do 7 lat fantazja rozwija się szybko. Wszystko to może powodować niepokój u dziecka. Dlatego nie musisz się martwić, po prostu wspieraj swoje dziecko w trudnym dla niego etapie dorastania. Lęków dzieci nie można rozpatrywać w oderwaniu od stanu relacji w rodzinie (między mężem i żoną), od nastroju matki (być może sam jesteś bardzo zmartwiony, zmartwiony itp.). Dziecko czuje wszystko. W życiu codziennym staraj się wspierać i zachęcać syna, gdy próbuje zrobić coś samodzielnie lub pokonać trudności, dyskomfort i strach. Życzę Ci wrażliwości i cierpliwości, z czasem wszystko będzie lepiej. Dlaczego dziecko boi się spać samotnie? Przyzwyczajenie i strach przed czymś nowym. Jeśli wcześniej dziecko spało z Tobą lub w Twoim pokoju, to trudno mu od razu przyzwyczaić się do spania samotnie (czuje się przy Tobie bezpiecznie). - W przypadku dzieci w wieku 3-5 lat normalne jest odczuwanie różnych lęków (podświadomy niepokój, strach przed samotnością, zwiększona pobudliwość, strach przed ciemnością, zamkniętymi przestrzeniami, postaciami z bajek itp.). - Zwiększona aktywność w czasie dzień i wieczór (nadmierne pobudzenie układu nerwowego). W efekcie sen dziecka staje się niespokojny i niespokojny – Nie lubię własnego pokoju. (meble, kolorystyka, zabawki itp.). - Z powodu ciemności, ciszy lub odwrotnie, różnych dźwięków (lodówka, winda, skrzypienie itp.) - W ciągu dnia spędza czas tylko z Tobą (nigdy nigdy sam) lub odwrotnie, brakuje mu komunikacji z tobą. Co należy zrobić: - Porozmawiaj z dzieckiem o jego obawach. Nie przekonuj innych, ale też nie udawaj, że też się boisz. Posłuchaj go uważnie i powiedz, co według ciebie teraz czuje (zdenerwowany, przestraszony). To komunikacja metodą aktywnego słuchania. Staraj się zawsze komunikować w ten sposób. Dzięki temu dziecko czuje, że go rozumiesz, wspierasz, nie oskarżasz o tchórzostwo i nie śmiejesz się z niego. Spróbuj dowiedzieć się, skąd wzięły się te lęki i wykluczyć je z życia codziennego (kreskówki, książki, gry). - Opowiedz nam o swoich lękach z dzieciństwa - Wyjaśnij synowi, że każdy członek rodziny ma swoją przestrzeń w mieszkaniu (własną miejsce przy stole w jadalni, własne łóżko). - Kup dużą pluszową zabawkę, przy której Twój synek będzie zasypiał. Będzie elementem przejściowym od spania obok mamy do samodzielnego spania. Ważne jest, aby dziecko samo wybrało zabawkę, aby naprawdę jej się spodobała - Zainstaluj w pokoju dziecięcym lampkę nocną, podczas zasypiania używaj cichej, kojącej muzyki. -Nie karć, jeśli Twoje dziecko przychodzi do Twojego łóżka w nocy. Uspokój go i pewnie poprowadź z powrotem. Jednocześnie daj jasno do zrozumienia, że ​​jesteś w pobliżu, wszystko widzisz i słyszysz, a jeśli zajdzie taka potrzeba, przybędziesz na ratunek - Komunikuj się więcej, czytaj, baw się z dzieckiem w ciągu dnia. Pozwól dziecku poczuć się dobrze i komfortowo nie tylko w sypialni rodziców. -Częściej przytulaj i całuj dziecko. Być może dziecku brakuje Twojej uwagi i ciepła, co pokazuje przychodząc wieczorem do sypialni rodziców (lub wręcz przeciwnie, jest przyzwyczajone do Twojej ciągłej bliskości, przytulania i całowania). go cały czas, ta separacja jest nie do zniesienia). - Spędź wieczór w spokojnym otoczeniu (z wyłączeniem aktywnych gier, oglądania filmów akcji i horrorów, przeżyć emocjonalnych, pojedynków). - Rozwijaj u dziecka poczucie niezależności i własności w stosunku do jego pokoju.)