Dziś dużo mówi się o urbanizacji i jej wpływie na jednostkę. Co więcej, lista takich wpływów jest bardziej negatywna niż pozytywna. Osoba jest podatna na tak ogromną liczbę fobii, że można tylko myśleć o tym, jak słabi i bezbronni jesteśmy. Dosłownie każdego dnia i każdej minuty musimy testować siłę własnego układu nerwowego. Zamknięte mieszkania z ograniczoną przestrzenią, windami, wiecznymi korkami, szybkim i niezdrowym jedzeniem, niekochanymi kolegami i obrzydliwym szefem, z którym trzeba się jakoś pogodzić i przystosować. Zwykłe życie codzienne itp. itp. Cały ten chwyt w naturalny sposób służy rozwojowi pewnych lęków, kompleksów, zaburzeń psychicznych i zaburzeń nerwowych. Jest to rozwój, ponieważ ich korzenie leżą gdzieś głęboko i daleko. Jedną z tych „nowych formacji” jest perfekcjonizm, silna wiara w osiągnięcie idealnego rezultatu. Sama nazwa nie budzi żadnych obaw. I naprawdę, co jest złego w osobie, która stara się robić wszystko doskonale. Ale w rzeczywistości taki idefix nie pozwala podmiotowi osiągnąć idealnego rezultatu z powodu wiecznego niezadowolenia, zwątpienia, samokrytyki, obsesji na punkcie drobiazgów, a w rezultacie całkowitego załamania układu nerwowego jako całości . Konsekwencje mogą być nieprzewidywalne: stres, zespół depresyjny, całkowite wycofanie się lub przejaw agresji wobec bliskich. Ostatecznie takie niepowodzenia skutkują psychicznymi lub fizycznymi odchyleniami od normy. Człowiek zaczyna narzekać na najpierw łagodne, potem poważniejsze dolegliwości. Czy istnieją sposoby na pozbycie się perfekcjonizmu? Tak, istnieją. Jak każda choroba fizyczna, ta niepełnosprawność umysłowa ma swoje korzenie. Najczęściej są wrodzone, ale można je również nabyć, chociaż będzie to odmiana od niektórych wrodzonych nieprawidłowości. Przede wszystkim osoba musi zrozumieć, że to naprawdę przeszkadza mu w normalnym życiu. Wiele osób cierpiących na tego typu problemy nie chce się do tego przyznać, co znacznie utrudnia proces zdrowienia. Musisz spróbować nauczyć się przełączać z jednej myśli na drugą. Wiadomo, że obsesyjne myśli mogą prowadzić nawet do gorączki. Przenoszenie uwagi z jednego obiektu na drugi może być bardzo przydatnym treningiem. Podczas wykonywania kolejnego zadania należy wyraźnie wskazać godziny i minuty. Jeśli przedmiot nadal nie dotrzymuje wyznaczonego czasu, zadanie należy przerwać. Niech pozostanie niedokończony za pierwszym razem. Przy drugiej próbie musisz spróbować jeszcze raz, aby dotrzymać limitu czasu. I nie ma znaczenia, jaki będzie wynik. To, co zostało zrobione, zostało zrobione. Nieplanowane zdarzenia mogą również pomóc w osiągnięciu pozytywnych rezultatów. Niech człowiek opuści dom i pójdzie tam, gdzie go nogi poprowadziły, bez planu. Po drodze warto zatrzymać się i obejrzeć dowolną scenę, która Cię interesuje, czy to dialog między nieznajomymi, czy gwar miejskich ptaków, przejeżdżający drogi samochód, czy też chęć zjedzenia lodów. Każda fobia próbuje kierować człowiekiem w określone ramy myślenia, osądu i zachowania. Trzeba pamiętać o jednym, ramki są iluzoryczne, tylko sam człowiek jest w stanie je zniszczyć.