I bardzo ważne jest również, aby powiedzieć, że czasami w procesie wychowywania psychiki dziecka niektórzy rodzice lub dziadkowie „wszczepiają” część, która mu tego zabrania, czyli dziecka przed dopasowaniem płci z jakiegokolwiek powodu. Oczywiście trudno to zauważyć z zewnątrz i nie wszystko dzieje się od razu, ale w długim okresie. Jakie są przyczyny tej tendencji? Przyjrzyjmy się im bliżej. W poprzednich rozdziałach pisaliśmy już o tym, co się dzieje, gdy rodzice wychowują swoje dziecko w stylu „jesteś najlepszy” lub w stylu „nie spuszczaj głowy”. Rodzice skłonni do rywalizacji konkurują ze wszystkimi, łącznie ze swoimi dziećmi . Na przykład matka zachowująca się w ten sposób łatwo wchodzi w konkurencję z własną córką. W tym w odniesieniu do kobiecości. Kobieta rywalizująca z córką blokuje w niej kobiecą zasadę (jak mogłoby być inaczej? Ona też „powinna” być lepsza od wszystkich w rodzinie i po prostu nie będzie tolerować „rywalki” na swoim polu). Nawet jeśli nieświadomie, wynik się nie zmienia. Mężczyzna, były chłopiec, którego rodzice chcieli, aby był najlepszy na świecie, przy takim samym zachowaniu konkurencyjnym, stwarza podobne problemy swojemu synowi. Konkuruje z nim i na wszelkie możliwe sposoby blokuje w nim męskość. (Jak podoba Ci się na przykład przemówienie skierowane do trzyletniego dziecka: „Dlaczego wszyscy jesteście takimi niechlujami? Prawdziwi mężczyźni nigdy nie płaczą, czas sobie przypomnieć”. Inne opcje: „Już zarabiałem pieniądze w twoim wieku”, „Ja już zarabiałem w twoim wieku”. Biegał po dziewczynach, a ty nadal siedzisz obok matki.”) Zatem dziecko, które stara się zostać „najlepszym”, wykazuje silną wolę. zachowanie konkurencyjne, a gdy dorośnie, oczywiście nie przestaje tego. I tak na przykład dziewczyna o takich skłonnościach wychodzi za mąż, a konkurencja w rodzinie wzrasta. Konflikt się pogłębia. Niestety, w takiej sytuacji kobieta często nie jest w stanie uświadomić sobie, że sprawa dotyczy nie tylko jej męża, ale także niej samej. Jej mąż staje się dla niej „wrogiem”, którego trzeba pokonać za wszelką cenę. Ale nie można wygrać. I tutaj czasami stosuje się ostateczność: zwrócić własnego syna przeciwko mężowi. Albo moją własną córkę. Można się domyślić, jakie procesy psychiczne uruchamiają się u dziecka, gdy rodzice zwracają je przeciwko sobie. Dziecko co najmniej staje się zdezorientowane w zakresie identyfikacji własnej płci. Ponieważ w jego osobowości narasta, rozszerza się i pogłębia konflikt pomiędzy częścią męską i żeńską. Często można zaobserwować, jak rodziny zaczynają niszczyć wizerunek ojca i podważać jego autorytet. (Pisaliśmy już o tym, gdy rozmawialiśmy o przyczynach chorób wieku dziecięcego i braku sił witalnych). Jest to bezpośrednia konsekwencja niekorzystnego scenariusza porodowego i w istocie istota jednego z tych popularnych scenariuszy. Scenariusz jest scenariuszem, więc są w nim zapisane role, od których „nie należy” odstępować. Z grubsza rzecz ujmując, „tata jest zły”, „mama jest dobra” i „odwieczna walka dobra ze złem” w typowej sześciometrowej kuchni. Ta „tradycja” relacji przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Jeśli w takiej rodzinie rodzi się chłopiec, to bardzo szybko, że tak powiem, dowiaduje się, że „tata jest zły” i „nie możesz być zły”, dlatego „musisz stać się dobry”, to znaczy: jak twoja matka. To znaczy: nie możesz być mężczyzną, musisz stać się kobietą. O tym, że scenariusz porodu nie jest w żadnym wypadku prawdziwym stanem rzeczy, a jedynie nieudanym szablonem związków, bezpośrednio świadczy fakt, że w takiej rodzinie pojawia się chłopiec, w którym nasi słowiańscy przodkowie powszechnie wierzyli, że rodzi kobieta pierwszy chłopiec, jeśli będzie szczęśliwa z mężem, a jeśli będzie nieszczęśliwa, urodzi dziewczynkę. Czyli jeśli jest chłopiec, to żona najprawdopodobniej w głębi duszy jest szczęśliwa, a jednocześnie ograniczające przekonania często nie pozwalają jej tego w pełni zobaczyć i odczuć, a ona zaczyna się przed wszystkimi ukrywać, a przede wszystkim wszystko od siebie, jak bardzo naprawdę docenia i kocha swojego męża. I systematycznie wyrażając pogardę i wrogość wobec męża, powoduje u syna traumę psychiczną i blokuje jego męskość. Podobnie: sytuacja, gdy