Wybieramy, JESTEŚMY WYBRANI... I CO DALEJ? Wybieramy, jesteśmy wybrani. Jak często to się nie zgadza. My jesteśmy do kogoś nastawieni, a ktoś jest do nas nastawiony. Niektórych podziwiamy, innych nas. Oczywiście wygrywa ten, którego uczucia są wzajemne. Ci „wybrani” przedstawiciele cieszą się ze swojej pozycji i szczęścia. Interesują się sobą i angażują w poważne, długotrwałe relacje. Dlaczego więc, według statystyk, około 80% małżeństw się rozpada? Czy to zły los? A może ich własna niezdolność (niechęć) do budowania i utrzymywania harmonii? relacje rodzinne? Podstawą harmonijnych relacji są następujące pojęcia, takie jak: - wzajemne zrozumienie; - wzajemny szacunek; - wzajemne zaufanie; - wzajemne wsparcie i zainteresowanie, a także inne elementy, które nie oddalają od siebie partnerów, ale raczej przyciągać i uzupełniać. Trzeba zrozumieć, że każdy związek, także rodzinny, to poważna, odpowiedzialna praca, wymagająca formacji i rozwoju. Ale co tak naprawdę mamy do czynienia z tym, że wielu może powiedzieć, że jest szczęśliwych w małżeństwie, że czerpie z relacji rodzinnych? czego chcą? o czym marzyłeś, do czego dążyłeś. Dlaczego zabrakło emocji i uczuć, którymi kochankowie oczekiwali na małżeństwo? Są niesamowicie szczęśliwi z powodu tego wydarzenia. Wszystko jest cudowne, wszystko zostało osiągnięte, wszystko zostało osiągnięte. Teraz możesz położyć temu kres. I wiele osób rzeczywiście tak twierdzi. Czy trzeba z tym położyć kres? Może lepiej mieć wykrzyknik, który mówi uwagę, teraz bądź szczególnie uważny (uważny), dokonałeś (dokonałeś) świadomego wyboru i tym samym wziąłeś (wziąłeś) odpowiedzialność za rozwój i utrzymanie korzystnych relacji rodzinnych opartych na wzajemnej miłości i zgoda. A czym jest miłość? Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek mógł podać pełny i wyczerpujący opis tego uczucia, oto tylko kilka z nich.E. Fromma: „Miłość to aktywne zainteresowanie życiem i rozwojem obiektu miłości”. Tepperweina: „Miłość nie przychodzi zgodnie z naszymi nadziejami i aspiracjami. Miłość jest darem życia. I nie ma to nic wspólnego z tym, czy ja też będę kochana. Dojrzała osoba wchodzi w ten związek bez żadnych oczekiwań i na pewno bez wymagań... Miłość nie jest zjawiskiem statycznym. Jest to proces, którego raz zachodzącego nie da się zatrzymać. Miłość zdarza się każdego dnia, w każdej chwili przybiera nowe kształty i w każdej chwili może obudzić się w nowej, innej osobie, nawet jeśli jest to sprzeczne z naszymi przekonaniami i wyobrażeniami na temat moralności. Życie nie przejmuje się naszymi mitami i błędnymi przekonaniami. Człowiek może jedynie z wdzięcznością przyjąć miłość i radować się nią, dopóki ona z nim przebywa, i w każdej chwili musi być przygotowany na to, że może ona odejść. Tylko w tym przypadku ma szansę dla niej pozostać. Yalom: „Miłość (dojrzała) nie jest miłością zaborczą; szanuje i podziwia partnera, a nie wykorzystuje go do zaspokojenia jego potrzeb. Przynosi poczucie satysfakcji i harmonii w życiu. Mało w nim niepokoju i wrogości Ci, którzy kochają miłością dojrzałą, są od siebie niezależni, autonomiczni, nie zazdrośni, ale jednocześnie starają się pomóc drugiej osobie w samorealizacji, są dumni ze zwycięstw drugiej osoby, są hojni i troskliwi. Dojrzała miłość mówi: „Mogę żyć bez ciebie, ale kocham cię i dlatego chcę być blisko ciebie”. „Być może ktoś zapyta, czy to nie jest zależność jednej osoby od drugiej. W tym przypadku jest to odpowiedź będzie negatywny E.V. Emelyanova: „W związkach, które nazywamy współzależnymi, praktycznie nie ma już miejsca na swobodny rozwój jednostki. Życie człowieka jest całkowicie pochłonięte przez znaczącą osobę. I w takich przypadkach żyje nie swoim życiem, ale swoim. Osoba współzależna przestaje odróżniać własne potrzeby i cele od celów i potrzeb bliskiej osoby. Nie ma własnego rozwoju: jego myśli, uczucia, działania, sposoby interakcji i decyzje poruszają się w błędnym kole, cyklicznie i nieuchronnie