Ataki paniki to ciężkie ataki narastającego niepokoju, paniki, niezwiązane z żadną konkretną sytuacją. Zawsze pojawiają się nieoczekiwanie i nieprzewidywalnie, powodując, że odczuwasz strach, czasem graniczący z przerażeniem i utratę kontroli nad sobą. Człowieka niepokoją objawy fizyczne o różnym charakterze - od szybkiego bicia serca po depersonalizację, a nawet derealizację (zawroty głowy, poczucie nierzeczywistości tego, co się dzieje). Przez głowę przechodzą mi niespokojne myśli - strach przed utratą przytomności, szaleństwem, śmiercią. Czas trwania ataku paniki wynosi średnio od 5 do 20 minut, rzadko do 2 godzin. Kiedy atak ustąpi, poczujesz utratę sił, zmęczenie lub stres, a Twoje ciało zacznie drżeć. Po pierwszym takim zdarzeniu zwykle utwierdza się strach przed ponownym atakiem paniki. Osoba może zacząć unikać miejsca i środowiska, w którym nastąpił atak paniki – np. transportu publicznego, zatłoczonych miejsc lub przebywania sama we własnym mieszkaniu. Ataki paniki – objawy Aby zdiagnozować zespół paniki, występują co najmniej 4 z poniższych objawów muszą być obecne: trudności w oddychaniu; suchość w gardle; drżenie całego ciała; przyspieszone bicie serca i puls; uczucie uduszenia; uczucie gorąca lub odwrotnie, uczucie niepokoju; rozdrażnienie, osłabienie; zawroty głowy; drętwienie lub mrowienie rąk lub nóg; strach przed omdleniem i utratą przytomności; nudności i dyskomfort w jamie brzusznej; uczucie derealizacji – nierealność otaczających obiektów – poczucie zagubienia; nie przebywanie w danym miejscu w danym momencie. Pierwszy atak paniki zwykle pojawia się jak grom z jasnego nieba. Panika z reguły odbiera człowiekowi poczucie bezpieczeństwa własnego ciała. Wszystko, co było wcześniej stabilne, zostaje zachwiane. Zwykle świat człowieka zaczyna się dzielić na przed i po pierwszym ataku paniki. Osoba nagle odkrywa, że ​​nie jest w stanie kontrolować swojego ciała i nie wie, jak sobie z tym poradzić. Zaczyna mieć niespokojne myśli: „Jak sobie poradzić z atakiem paniki? Jak się bronić? Jak kontrolować? Jestem szalony? Może umrę?…”Psychologia czy fizjologia? Wspólną pracę ciała i psychiki zapewnia autonomiczny układ nerwowy. Zadanie psychiki sprowadza się do rejestrowania wydarzeń zachodzących wokół nas, przeprowadzenia analizy, podjęcia decyzji o działaniu w konkretnej sytuacji: cieszeniu się procesem lub odwrotnie, uruchomieniu zasobów, podjęciu pewnych działań. Kiedy wybieramy relaksację, aktywowana jest przywspółczulna część układu nerwowego. Rozmawia z nami, radzi jak się zrelaksować, odpocząć, spędzić kilka godzin w wygodnym łóżku. Oczywiście takie rekomendacje to radość! Jeśli analiza sytuacji wykaże, że stwarza ona zagrożenie, włącza się układ współczucia, ciało staje się ujędrnione i przygotowuje się do obrony. Oddech staje się szybszy, mięsień sercowy przyspiesza krew, mięśnie napinają się Wbrew powszechnemu przekonaniu, emocje to tylko częściowo uczucia. Można je scharakteryzować głównie jako reakcje cielesne. Każda emocja, niezależnie od ładunku (ujemnego lub pozytywnego), implikuje element mięśniowy. Emocje są dane, abyśmy działali! Okazuje się, że zamartwianie się to marnowanie zasobów, trzeba zacząć działać. Jeśli się boisz, uciekaj, jeśli jesteś zły, daj upust agresji. Nadmierna nerwowość będzie tylko szkodliwa; ważne jest, aby dać upust swoim uczuciom, aby nie kumulować negatywnej energii. Kielich cierpliwości się przepełni i wywoła wiele nieprzyjemnych konsekwencji. Somatyczny składnik emocji, zwany inaczej wegetatywnym, również ma prawdziwy cel. Każdy z naszych narządów wewnętrznych, od serca po śledzionę, jest niezbędny do działania emocjonalnego. Istnieje wiele podejść do wyjaśnienia przyczyn zespołu lęku napadowego. Jeśli nie weźmiemy pod uwagę możliwych biologicznych zaburzeń w strukturze i funkcjonowaniumózgu i ciała, a skupić się na aspektach psychologicznych, wówczas wystąpienie ataków paniki może być stymulowane przez osobę doświadczającą konfliktu intrapersonalnego. Konflikt ten może wynikać z tego, że dana osoba nie potrafi sobie poradzić z poczuciem wstydu, winy, niepewności, naruszonych granic, samotności i bezsilności. Z reguły w tym przypadku atak paniki działa jako przewodnik znaczenia, ale z jakiegoś powodu zagłuszamy ten sygnał za pomocą ataku paniki. W istocie atak paniki poprzez reakcję cielesną zaczyna pełnić rolę naszego obrońcy przed doświadczeniami konfliktowymi. Wtedy zamiast doświadczać konfliktu, nasz organizm wywołuje kolejną reakcję somatyczną, wokół której skupiają się wszystkie nasze myśli. W tym przypadku ataki paniki pozwalają nam uniknąć konfliktów w życiu i budowaniu relacji. Z mojego punktu widzenia to właśnie identyfikacja tego podstawowego konfliktu i praca nad nim może być wsparciem dla człowieka na drodze do pozbycia się objawów zespołu lęku napadowego. Z reguły atak paniki pojawia się w „. fobiczne” sytuacje: miejsca publiczne, ulica, sklep, transport, korki na drogach, winda czy otwarta przestrzeń. Osoby cierpiące na zespół paniki i depresję doświadczają utraty życia lub zmiany roli życiowej. Często mówimy o śmierci w rodzinie, poważnym konflikcie między partnerami, negatywnych reakcjach na stosowanie leków, różnych chorobach. W okresie między atakami paniki często rozwija się strach i nerwowość w takim czy innym stopniu. Zwykle objawiają się czujnością, napięciem fizycznym i nadmierną aktywnością. Częstym powikłaniem jest lęk antycypacyjny – strach przed bezradnością lub utratą samokontroli podczas ataku paniki. Osoba może odmawiać przebywania w miejscu publicznym lub bać się przebywać sama w domu. Często wraz z atakiem paniki rozwijają się agorafobia, zaburzenia depresyjne, nadużywanie alkoholu i środki uspokajające. Umów się na konsultację. Ataki paniki - przyczyny ich wystąpienia. Anton Jeżow w wywiadzie dla dziennika medialnego „Psychoterapia w Rosji ”, identyfikuje trzy typy konfliktów intrapersonalnych, które mogą prowadzić do zaburzeń paniki: Strach przed separacją (być pozostawionym samym sobie i bez pomocy). Zespół paniki powoduje, że ludzie boją się samotności, a jednocześnie boją się przywiązania do drugiej osoby. Dlatego muszą kontrolować swoje relacje i unikać samotności lub zbytniego zbliżania się. Ponieważ wysoki poziom kontroli interpersonalnej jest nieosiągalny, osoba cierpi na chroniczne poczucie braku kontroli, ukryte fantazje szaleństwa. Często odpowiedzialni i mili ludzie doświadczają ogromnej presji wewnętrznej. Może im być trudno powiedzieć „nie”; zrozumieć, czego chcą i pragną od życia. Ich głównym celem jest utrzymanie pozytywnego wizerunku wśród innych. Czasami rozumieją innych lepiej niż siebie. Ponieważ tacy ludzie nie są zadowoleni ze swojego życia (bo nie rozumieją siebie), odczuwają potrzebę zrzucenia jarzma wiecznych obowiązków i zobowiązań wobec innych. Często, aby to osiągnąć, jedyne, co mogą zrobić, to dosłownie i w przenośni zwariować lub stracić kontrolę nad sobą. Lęki związane z zamkniętymi przestrzeniami. Zamknięte miejsca w metaforyczny sposób opowiadają nam o sytuacji beznadziejnej. Kiedy nie ma wyjścia, nie jesteśmy w stanie niczego zmienić. Dusimy się. Nie możemy wybrać, bo... każdy wybór wiąże się ze stratami. W tym przypadku atak paniki może pomóc nam uniknąć stawienia czoła własnej bezsilności i konieczności dokonywania wyborów zmieniających życie. Ataki paniki – leczenie. Metody pozbycia się zespołu lęku napadowego obejmują psychoterapię i farmakologię (leki przeciwdepresyjne i benzodiazepiny). Jestem zwolennikiem nie usuwania mechanicznych objawów somatycznych ataku paniki, ale próby zrozumienia swojego życia: rozpoznania i przeżywania intrapersonalnegokonflikt może pomóc nam poprawić jakość i satysfakcję z naszego życia oraz pozbyć się zespołu lęku napadowego. Poniższe pytania w tym wyszukiwaniu mogą być istotne dla osób cierpiących na ataki paniki: Co stało się z moim życiem? Przed czym się chronię? Dlaczego teraz? Strategie radzenia sobie z zaburzeniami lękowymi zależą od wielu czynników: subiektywnego i obiektywne nasilenie ataków paniki, światopogląd i profesjonalne podejście terapeuty i osoby do zjawiska ataku paniki. Myślę, że dla terapeutów pracujących z atakami paniki ważne jest zwrócenie uwagi na następujące kwestie: Akceptacja i empatia wobec danej osoby. Pomoc w wyrażeniu wiary terapeuty (jeśli terapeuta wierzy, wtedy osoba sobie poradzi). Pomoc w wyznaczaniu granic. Uwzględnienie drugorzędnych korzyści danej osoby. Praca z lękiem przed śmiercią. Praca z niezadowoleniem ze swojego życia ze strachem przed byciem bezbronnym i widocznym. Praca z próbą kontrolowania wszystkiego w swoim życiu. Terapia poznawczo-behawioralna do pracy z objawami ataków paniki. Psychiatra (jeśli subiektywne cierpienie danej osoby i obiektywna obserwacja nasilenia objawów są duże). Podstawowe metody pracy z zaburzeniami lękowymi z wykorzystaniem terapii poznawczo-behawioralnej Statystyki pokazują: 70% przypadków nie jest zbyt skomplikowanych, możliwe jest radzenie sobie z objawami bez stosowania dodatkowej terapii, w tym opartej na przyjmowaniu leków. Jak to zrobić? Odpoczynek. Spać. Jedz dobrze, prowadź zdrowy tryb życia. Nie będę teraz opisywać metod pracy psychoterapeutów różnych podejść. Ważne jest dla mnie, aby pomóc klientowi zrozumieć siebie: co dzieje się nie tak w jego życiu i dlaczego ucieka w stany lękowe. Jako epigraf do artykułu napisałem już, że z mojego punktu widzenia „osoba z atakiem paniki przychodzi do psychoterapeuty po nowe życie”. Istnieją jednak specyficzne metody poznawczo-behawioralne, które mogą przynieść ulgę lub pozbyć się objawów już teraz. Musisz zrozumieć, że pracując z objawem, nie zajmujemy się przyczynami ataku paniki. Ale to wybór samej osoby, jak głęboko chce spróbować zrozumieć siebie i wszystko, co przydarza mu się w jego życiu. Jestem zdania, że ​​każdy ma prawo wybrać: pracować z objawem lub zrozumieć i szukać przyczyny. Oczywiście z mojego punktu widzenia, pracując z objawem, nie ma gwarancji, że przyczyna nie ujawni się w nowy i nieoczekiwany sposób. Jestem zatem zwolenniczką sięgania głębiej, ale jednocześnie zapewniania łagodzenie objawów za pomocą znanych i skutecznych metod CBT. Co może pomóc w pozbyciu się objawów napadów paniki za pomocą metod CBT. Restrukturyzacja poznawcza. Praktyka oddychania relaksacyjnego i rozluźniania mięśni. Wpływ interoceptywny (kontrolowany atak). Świadomość psychologiczna Dla osoby cierpiącej na ataki paniki ważne jest, aby potrafić rozpoznać ich objawy, oznaki oraz poznać możliwe przyczyny ich wystąpienia. Ważne jest, aby zrozumieć, że system może sam się indukować. Aby zademonstrować błędne koło, możesz skorzystać z poniższego diagramu. Restrukturyzacja poznawcza Kiedy mamy do czynienia z zaburzeniami lękowymi, ważne jest, aby rzucić wyzwanie katastroficznym oczekiwaniom danej osoby. Jeśli udało nam się odpowiednio przetestować automatyczne negatywne myśli, znalezienie racjonalnych reakcji jest proste (patrz tabela poniżej). „Zdecydowanie zwariowałem!”. Na co wskazują dowody? dzieje się w jakimś filmie. Doświadczyłem tych uczuć wiele razy. Nic mi się nie stało. Są po prostu nieprzyjemni i przychodzą niespodziewanie. Chcę gdzieś uciec, ale nie wiem dokąd. To prawda. Ale nigdzie nie ucieknę. Tutaj najprawdopodobniej tłumaczy się to strachem, a nie tym, że zwariowałem. Normalni ludzie nie biegają po mieszkaniu bez powodu, nie odczuwają takiego strachu. Nie wiem, jak inni się zachowują, kiedy tak się dzieje zwiększone poczucie strachu. Być może zachowują się podobnie. Zmarł kuzyn mojej mamy.