Od autora: Jak niedokończone uczucia przychodzą z daleka! Nienawiść ojca do matki została przeniesiona na córkę. Nazwałbym ten artykuł inaczej – Moja córka wciąż „ociera” łzy ojca! Gdziekolwiek prowadzą nas systemowe powiązania rodzinne (adoptowane uczucia), historia tej rodziny zaczęła się dawno temu. Potem młody chłopak i dziewczyna spotkali się na tańcu i namiętnie zbyt szybko przeszli do intymności. Kontakt seksualny natychmiast tworzy silne połączenie energetyczne (partnerzy przyciągają się do siebie), szczególnie wzmocnione przez lekkomyślną miłość „zwracał na mnie uwagę” i młodość. Postanowiono więc, pomimo dezaprobaty rodziców, wziąć ślub. Rodzice córki byli temu przeciwni, ale córka podjęła decyzję i mimo tego, że musiała zaakceptować młodego męża, nauczycielką mężczyzny była jego babcia, a on nie widział się z rodzicami przez długi czas. Zagłębiając się w historię, okazało się, że jego matka i ojciec nie żyli. Po poznaniu nowego męża matka oddała syna matce i zaczęła życie „od zera”. W rodzinie matki panował spokój, szczęście, 4 dzieci, nowy małżonek, dostatek. W rodzinie syna i babci nienawiść synów do matki nigdy nie wygasła, a nasiliła się wraz z poprawą sytuacji rodzinnej. Matka w ogóle nie była zainteresowana synem, a ciepło babci nie było dla niego wystarczające. Czy warto wyjaśniać, jak powstał mężczyzna. Natychmiast zaczęły napływać z jego strony roszczenia wobec żony. W psychologii nazywa się to przeniesieniem uczuć związanych z jedną kobietą na drugą. Moja żona próbowała. Obwiniała siebie. Z tego powodu szukałem skarg i wyzwisk. Poprawiłem swoje zachowanie... Czego nie może zrobić miłość i chęć wspólnego życia w harmonii!? Odeszła dwa razy. I po raz kolejny po prostu nie wróciła do męża. Pracowała i wychowywała córkę. Rodzice kobiety pomogli stworzyć ciepłą atmosferę emocjonalną. Ale sama kobieta zbudowała swoje życie ze swoją córką. Ożenić się . Mam już dorosłe dziecko od drugiego małżonka. Mąż już zmarł. Dzieci z obu małżeństw z powodzeniem założyły rodziny. Są wnuki. I wszystko byłoby dobrze..!!!? Kobieta ze łzami w oczach zadzwoniła, aby umówić się na konsultację. Powiedziała mi, co naprawdę dzieje się w jej duszy! A powodem są ostre, trujące słowa - oskarżenia córki. I dopiero podczas konsultacji przypomniałam sobie, że słowo w słowo te same frazy wypowiadał jej pierwszy mąż swojej matce. Słowa te są wulgarne i zupełnie nieodpowiednie dla dobrodusznej klientki, która ma cudowną relację ze swoim drugim dzieckiem. I wcale nie pasuje do siły uczuć i treści córki! Córka przestała wpuszczać matkę do drzwi. Zarzucała matce, że nie potrzebuje jej jako córki, a jedynie nowej rodziny. Zdaniem kobiety, drugi mąż otoczył córkę dużą opieką. A rodzina bardzo się starała dla obojga dzieci. Została sporządzona umowa dla klienta. Gdzie słowa i uczucia kierowane przez tatę do matki były oderwane od relacji matka-córka. Wreszcie dali córce prawo do szacunku (uznania ważności) obojga rodziców dla niej. Wyrażaj emocjonalne uczucia i miłość do taty tak samo jak do mamy. Na zakończenie omówiliśmy scenariusz nowej relacji wewnętrznej pomiędzy matką i córką. Z zewnętrzną, wyczekującą postawą matki. Przecież zgodnie z prawem hierarchii córka jest młodsza, a matka większa i starsza. I nie powinna się kłaniać, właśnie dla dobra samej córki. Nie traktuj swojego stanowiska jako ważniejszego. Zwłaszcza w sytuacji niezasłużonej, obrażającej postawy. Wszystko, co zbudowane jest na subtelnym poziomie, zostaje następnie ożywione jako projekt. A mentalne rozmowy z córką na temat prawidłowego, nierozwikłanego scenariusza rodzinnego i oddzielenia uczuć innych ludzi przyniosły już rezultaty. Dużo szybciej, niż mogłem sobie wyobrazić. Tydzień później moja córka zadzwoniła z przeprosinami i w stosunkach panuje już spokój. Mój tata mieszka teraz w innym mieście. Żonaty. Relacja z nową żoną opiera się na tych samych twierdzeniach. Żona płacze, ale rodzina tak!