Granice osobiste… Problem granic osobistych pojawia się u wielu osób dość często. Nie zawsze byłam psychologiem i chodziłam na terapię, więc doświadczyłam tego osobiście. Ogólnie panuje opinia, że ​​na psychologię idą przede wszystkim ci, którzy sami chcą uzdrowić swoją duszę, umysł i ciało, na wypadek, gdyby to było psychosomatyczne, ale o tym kiedyś będzie inny wpis... historia będzie o mnie. Żyłem spokojnie i myślałem, że nie mam problemów. Były pewne trudności, jak wszyscy, wiesz? Czasem nie ma dość pieniędzy, czasem nie dzieli się miłością, czasem ludzie nie rozumieją, czasem jest po prostu smutno. Ogólnie rzecz biorąc, wszystko jest takie jak wszyscy inni, a przynajmniej jak większość. Ale w pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że było mi ciężko. Życie stało się szare, nudne, zawsze jakieś okoliczności są przeciwko mnie, coraz częściej robi się smutniej i chce mi się płakać, nie ma spełnienia, nie ma szczęścia w życiu... W tym czasie studiowałam psychologię przez 5 lat lat nie będę owijać w bawełnę – okaże się, że to będzie pamiętnik – zdecydowałam się pójść do psychologa, zwłaszcza że wiedziałam, że aby naprawdę pomagać ludziom i zostać psychologiem, trzeba też iść do psychologa. psychologa, żeby po pierwsze było wygodnie, a po drugie żeby nie przerzucać swoich problemów na klienta. I tak po długich opisach mojego życia (odbyliśmy długą rozmowę, nie miałam wtedy wystarczającego zrozumienia i akceptacji ludzi, więc cieszyłam się, że rozmowa trwała długo) doszliśmy do wniosku że mam problem z granicami osobistymi w moim życiu jest bardzo dotkliwy. Granice osobiste to zbiór zasad, które pomagają wyznaczyć bezpieczne granice zachowania innych. Granice oddzielają nasze „ja” od drugiego człowieka, chronią zdrowie psychiczne i pokazują, jakich zachowań wobec siebie nie jesteśmy gotowi zaakceptować. Nie wiedziałam, jak powiedzieć „nie”, pozwoliłam ludziom wtargnąć w moją przestrzeń osobistą, pozwoliłam ludziom „wykorzystać” mnie i moje zasoby, pozwoliłem sobie obwiniać się za kłopoty innych i wiele, wiele więcej. Minęło dużo czasu, zanim zdałem sobie sprawę, co się dzieje i że sam do tego doprowadziłem i na to pozwoliłem to wszystko się wydarzy. Bardzo trudno było wszystko naprawić i nauczyć się żyć na nowo. To żmudna praca, bo nie możemy po prostu zbudować mitycznego muru i założyć go na siebie jak sukienkę. Musisz zaakceptować swoje wewnętrzne podstawy, pozwolić sobie na bycie sobą. Zrozum, że szacunek musi być obecny w relacjach z ludźmi. Aby zrozumieć, że uczucia innych ludzi są uczuciami innych ludzi, nie powinniśmy akceptować np. złości, w takim przypadku możemy wesprzeć tę osobę i współczuć. Musimy nauczyć się mówić „nie” i akceptować czyjeś „nie” z szacunkiem. Musimy także zrozumieć, jak konstruować naszą mowę, aby inni ludzie po pierwsze zrozumieli, po drugie, zaakceptowali, a po trzecie nie poczuli się urażeni. Nie wszyscy rozumieją, że bronisz swoich granic, bo nie rozumieją, że „bezczelnie” je naruszają. Niektórzy uważają, że każdy jest im winien i zobowiązany, oczywiście są ku temu powody, ale o tym porozmawiamy innym razem… Myślę, że najważniejsze, co zapisałem, to dowiedzieć się więcej o granicach osobistych i o tym, jak je przekraczać. naucz się ich bronić Czekam na Ciebie na konsultacjach. Z szacunkiem i miłością Wasza Evgenia Nesterova! Czekam na Ciebie na konsultacjach.8 928 606 89 32