Proza dzisiejszych czasów jest taka: tysiące nastolatków znajduje emocjonalną satysfakcję w autodestrukcji. W modny sposób nazywa się to „samookaleczeniem”. Pozwólcie, że od razu przedstawię kwestię koncepcyjną. Samookaleczenie to samookaleczenie BEZ zamiaru samobójczego. Spróbujmy zrozumieć, co się za tym kryje? Kiedy doznajemy jakiegoś urazu, skaleczenia, poparzenia lub siniaka, ciało natychmiast reaguje. Następuje przypływ hormonów – endorfin, które pomagają uporać się z kontuzjami, zwiększają wytrzymałość i stępiają uczucie bólu, jednocześnie stymulując wzrost nastroju. Ale to działanie szybko się kończy, stąd obsesyjne pragnienie ciągłego torturowania się. I taki jest właśnie mechanizm samookaleczenia. Oczywiście samookaleczenie jest łagodną formą masochizmu. Najbardziej nieszkodliwy, ale istnieje duże ryzyko przekształcenia się w niego, ponieważ granica między chęcią zadawania sobie bólu a czerpaniem satysfakcji seksualnej z brutalnych działań partnera jest bardzo delikatna. I trzeba mieć pełną świadomość, że to hobby NIE jest nieszkodliwym pobłażaniem. Co jest tego przyczyną? Wewnętrzna pustka jest dziś bardzo popularna, gdyż masowe uzależnienie od gadżetów zakłóca przede wszystkim normalną komunikację wśród rówieśników. Bez żywych rozmówców nie da się nauczyć komunikacji. Ale osoba potrzebuje komunikacji. Zachodzi tu konflikt – pomiędzy potrzebą a umiejętnościami. W rezultacie wewnętrzne poczucie straty i samotności zmusza człowieka do szukania sposobów na uwolnienie się od nagromadzonych doświadczeń. Tutaj okazuje się, że sztucznie stworzony problem jest pierwotny, a potrzeba komunikacji zostaje odroczona na pewien czas (tutaj chciałbym się uporządkować). Poczucie winy jest z reguły kontynuacją psychologii z dzieciństwa traumy i kompleksy. Narzucone kompleksy „jestem zły”, „przeze mnie…”, „nie jestem godzien…”, „wszystko niszczę…” utrwalają się w podświadomości w postaci postawy „zasługuję na karę. ..” Ból psychiczny, czyli utrata bólu, ma szczególnie silny wpływ na psychikę nastolatków i młodych dorosłych. Brak doświadczenia i umiejętności obiektywnej oceny rzeczywistości powoduje, że człowiek nie może pogodzić się z faktem, że życie jest nieprzewidywalne, jego długość często nie zależy od ludzi, „wszyscy chodzimy pod Bogiem”. Stąd ATEIZM definiuje się jako światopogląd, zaprzeczenie duszy i w konsekwencji próbę fizycznego wycięcia traumy. Mówimy tu o próbie zrekompensowania bólu psychicznego bólem fizycznym – rana się zagoi – kontuzja się zagoi. Z reguły jest to błędne koło. Aktem szantażu-demonstracji jest zwrócenie na siebie uwagi, próba zdobycia czegoś, do czego nie ma dostępu. Bardzo częste u osób w wieku 15 lat i starszych. Na przykład: dziewczyna chce zamieszkać z facetem, jej rodzice są temu przeciwni z oczywistych powodów. Szantaż ma charakter próby zastraszenia i ustalenia własnych warunków. Działaniem, które w pełni potwierdza obawy rodziców, jest niewypłacalność i niedojrzałość osoby. Choroba psychiczna jest najniebezpieczniejszym przypadkiem, ponieważ ta przyczyna jest zawsze brana pod uwagę na końcu. Jednak samookaleczenie na tle psychozy za każdym razem ma pewne ryzyko motywacyjne i afektywne, ponieważ siła nie jest kontrolowana, ponadto oprócz niezamierzonego samobójstwa samookaleczenie może przerodzić się w tortury innych ludzi. Jak widzimy, istnieje kilka głównych motywów, ale proces korekty jest zawsze w przybliżeniu taki sam. Przede wszystkim ważne jest prawidłowe zidentyfikowanie prawdziwej przyczyny, odnalezienie tego bardzo traumatycznego wydarzenia, które okazało się decydujące dla ukształtowania się takiego stereotypu zachowania. Lepiej jest wykonywać taką pracę z psychologiem. Psycholog szkolny jest doskonałym pomocnikiem w takich sytuacjach, ponieważ specjalizuje się w psychologii młodzieży. Bardzo ważna jest poufna rozmowa z bliskimi, poproszenie o pomoc, dorośli pomogą w zorganizowaniu wizyty u wysoko wykwalifikowanego specjalisty, psychoterapeuty, co oznacza, że ​​jednocześnie zostanie przeprowadzona diagnoza zaburzeń depresyjnych, nerwic i zaburzeń psychicznych