Kontynuacja tematu określenia własnej misji, celu i powołania W teorii Psychosanitas, wchodzącej w skład psychologii integracyjnej, rozwój osobowości traktuje się jako naturalny, sekwencyjny proces, podzielony na trzy globalne, kluczowe etapy. Pierwszym etapem jest początkowy poziom osobowości rozwój. Zakłada, że ​​człowiek przychodzi na ten świat z brakiem wiedzy, umiejętności i zdolności i zaczyna ten świat poznawać, uświadamiać sobie siebie i ustalać związki przyczynowo-skutkowe zachodzących zdarzeń przy pomocy innych ludzi. Okres ten nazywany jest poziomem praktykanta. Na tym poziomie nie bierze się nawet pod uwagę koncepcji misji, gdyż jej cel zostaje dopiero ujawniony, osoba jest słabo świadoma tego, co posiada już jako cechy wrodzone i te, które nabyła już we wczesnym dzieciństwie. Uczeń jest całkowicie skupiony na społeczeństwie, gdzie otrzymuje informację zwrotną – jaki jest i czego musi się nauczyć. Osoba na poziomie rozwoju osobistego Ucznia bardzo potrzebuje Nauczyciela, ponieważ doświadcza trudności w samodzielnej ocenie bieżących wydarzeń, co jest dla niej dobre, a co złe, boi się popełnić błąd przy podejmowaniu nawet najbardziej błahych decyzji , a to prowadzi do bierności, inercji, niedojrzałości i unikania odpowiedzialności za dokonany wybór. Główną ideą, która kieruje takimi ludźmi, jest „muszę!” W procesie zdobywania umiejętności i doświadczenia życiowego człowiek zaczyna utożsamiać się z różnymi koncepcjami, określa własne granice, pojawiają się kategoryczne sądy. Jeśli porównamy z teorią Wilbera, to będzie to poziom rozwoju Maski. Misja jest najczęściej formułowana w sposób ogólny i z konieczności. Na przykład: „Muszę się uczyć, a potem przekazywać to innym”. Lub „Muszę służyć…” Dostęp do kolejnego poziomu rozwoju osobowości „Mistrz” następuje poprzez ukształtowanie holistycznego, zdrowego Ego. Aby to zrobić, uwaga zmienia się z „Muszę!” do „Mogę!” W tym celu wykorzystuje się teorię V.V. Kozlova o trójcy ja materialnego, ja społecznego i ja duchowego. Ekspansja i wzmocnienie każdej z tych jaźni, a następnie ich harmonizacja, pozwala osobie sformułować swoją misję w oparciu o pełnię swojej istoty, nadmiarowość i siłę. Potencjał życiowy jest pewnie wypełniony i rozpakowany, ze świadomością swoich wysokich możliwości, manifestacją ambicji i dążeniem do opanowania jeszcze większej przestrzeni. Jeśli weźmiemy pod uwagę paralelę z teorią Wilbera, to jest to poziom Ego i Centaura. To poziom, na którym żyje większość ludzi, świadomych swoich potrzeb i mających ambicje wobec siebie i otaczających ich ludzi. Przecież Mistrz, podobnie jak Uczeń, potrzebuje innych ludzi, ale już ich potrzebuje jako wykonawców swojej woli, poprzez nich realizuje swoje pragnienia. Mistrz rozumie, że nie może realizować się w kierunkach, które sam sobie wyznaczył i potrzebuje pomocników. Najczęściej rekrutuje Studentów, których prowadzi przez życie, pomaga im opanować ten świat, dzieli się z nimi swoim doświadczeniem, wiedzą, umiejętnościami, bądź dzieje się to w formie jednostronnego wykorzystania innych ludzi. Trzeci poziom rozwoju osobistego, najwyższy Poziom „Stwórcy” wymaga, aby człowiek miał zupełnie inny stosunek do świata i siebie. Osiągnąwszy poziom Stwórcy, człowiek realizuje swoje plany bez niczyjego wpływu i pomocy innych ludzi; jest to proces czysto indywidualny, który nie zależy od nikogo, na żadnych warunkach, jedynie od świadomości i motywacji danej osoby samego siebie. Ten poziom rozwoju osobistego charakteryzuje się tym, że człowiek przestaje potrzebować innych ludzi, nie uzależnia już swojej realizacji, osiągania swoich celów od celów i pragnień innych ludzi. Zasada, według której żyje Stwórca, brzmi: „Mogę!” Osoba na najwyższym poziomie rozwoju osobistego tworzy m.in. kreuje swoje życie w maksymalnej wolności własnej woli, organizuje powiązania z innymi ludźmi i światem na poziomie wzajemnego szacunku i kreacji. +7922 211 81 38