Dziś dwa słowa „wypalenie emocjonalne” stały się popularnym frazesem wśród wszystkich piszących o psychologii, podobnie jak gołe pośladki wśród blogerów. :) Żarty na bok, jest to rzeczywiście dość istotny program. Problem „po prostu relaksu” stał się bardzo popularny, a ci, którzy szczególnie często narzekają, z reguły osiągnęli godną pozazdroszczenia pozycję finansową i społeczną (na przykład: lider zespołu, właściciel średniej firmy itp.). Wyobraźmy sobie wizualnie to zjawisko „odbierające energię”: najbardziej uderzającym tego przykładem może być Ikar – ten, który chciał polecieć jak najbliżej słońca i zapomniał, że wosk, który sklejał jego skrzydła, topił się od gorąca. Paraliżujące zmęczenie jest zawsze konsekwencją zbyt długiej pracy na „paliwie azotowym”, przez co Twój „wewnętrzny silnik” zaczął działać nieprawidłowo. Łatwo o tym zapomnieć, bo spektrum ludzkich potrzeb, można by rzec, składa się z polarnych par naszych pragnień: przeciwieństwem chęci ciekawej komunikacji jest potrzeba bycia samemu, przed pragnieniem ambitnych osiągnięć kryje się pragnienie doświadczyć przyjemności „tu i teraz”. I dobrze, gdy zachowujesz się jak wahadło kołyszące się tam i z powrotem, konsekwentnie zaspokajając „rozpalającą” potrzebę. Problemy jednostki zaczynają się i rosną proporcjonalnie do jej nieuwagi w zaspokajaniu potrzeb na biegunach przeciwnych do jej aktywności. Zarabianie i zdobywanie jest niezwykle ważne, ponieważ na przykład pieniądze są miarą możliwości, ale kiedy człowiek staje się pracoholikiem. , nie pozwala sobie na „naładowanie” energii, zainspirowany do dalszego wstawania rano z radością. Na poziomie samoświadomości unieważnia to sens jakiegokolwiek osiągniętego wyniku – gdyby GG z opowieści Hemingwaya [1] zaciągnął do domu wielką rybę w nienaruszonym stanie, odniósłby dumny triumf – „w kolbach jest jeszcze proch strzelniczy” ”, wypalony początkowo widzi już na swoim miejscu goły szkielet, aby wydostać się ze stanu „robotycznego”, należy najpierw (1) przyznać, że potrzebujesz odpoczynku (jeśli jesteś wypalony, to znaczy). miałeś/masz przeciwne podejście do tego tematu). Następnie pozostaje równie trudne zadanie: (2) szczerze zrozumieć, jaka czynność Cię rozprasza i sprawia przyjemność (bez pomocy używek – alkoholu, cukru itp.), lub – zwłaszcza dla osób wypalonych – http//co +zwiększa+poziom+endorfin+dopaminy+w+twoja+krew. Moim zdaniem najważniejsze jest spróbować, znam przykłady jak gen. reżyser w wolnym czasie grał w Fifę z przyjacielem biznesmenem, a ojciec Jaspersa, właściciel banku, w weekendy malował piękne obrazy olejne. Na każdym etapie przypominam o trudnościach, ponieważ czasem klienci, którzy do mnie przychodzili, bardzo niechętnie przyznawali, że potrzebują odpoczynku, choć przychodzili z właśnie taką prośbą. Czasami za osobistym zakazem odpoczynku w jakiś sposób kryje się traumatyczna obrona (według Donalda Kalsheda) [2] lub bardziej trywialny, pompatyczny narcyzm (niektórzy ludzie częściej zajmują bardzo wysokie miejsca w społeczeństwie, ale osobista niepohamowanie po prostu pozbawia ich satysfakcji z tego, co robią) osiągnąłem). Dlatego często w tym pozornie „prostym” problemie może pomóc tylko profesjonalny psycholog, ponieważ każde zjawisko psychiczne (tak samo jak fizjologiczne) ma swój cel, a trauma i narcyzm przykrywają unikanie przez jednostkę jakichkolwiek lęków w życiu codziennym życiu jednostka zachowuje się tak, aby nigdy jej nie spotkać. Literatura: 1. Hemingwaya. Stary człowiek i morze.2. D. Kalshed. Wewnętrzny świat traumy.