Tytuł spoilera Rozszerzający się tekst spoilera Kary czy konsekwencje Jaka jest różnica? Co jest lepsze i skuteczniejsze dla rodziców w pracy z dziećmi i nastolatkami? Kary są często brutalne, emocjonalne, a czasami zawierają nawet odrobinę gniewu i zemsty. Kiedy chcesz, żeby dziecko cierpiało, czasem nawet bez ostrzeżenia: „Dość tego! Nie pójdziesz więcej na spacer!” „To koniec! Nie dostaniesz już telefonu!”. Konsekwencje to już nasze ustalenia omówione wcześniej. Lub logiczna konsekwencja działania (na przykład: rozlany - musisz to wytrzeć, zepsuty - musisz to naprawić). Lub z góry uzgodnione zasady Rozważ dwie opcje w tej sytuacji: 1. Kary: „Jeśli nie przyjdziesz od razu do stołu, po obiedzie zostaniesz bez kreskówek!”. To styl autorytarny. To tylko rozkaz, dziecko nie ma wyboru, nie musi się zastanawiać, co zrobić, decyduje za niego rodzic. W tym wypadku okazuje się, że to my chcemy, żeby dziecko zapłaciło za swoje nieposłuszeństwo. dziecko czuje się bezradne, odczuwa wyższość rodzica, często powoduje to uczucie protestu, a dziecko nie wychodzi już celowo na obiad).2. Konsekwencje: „Jeśli teraz nie usiądziesz do kolacji, po obiedzie nie będziesz miał czasu obejrzeć kreskówki. Pamiętasz, że o 8:00 wyłączamy telewizor i zaczynamy szykować się do snu? W tym przypadku rodzic niczego nie nakazuje, a jedynie ostrzega przed tym, co może się wydarzyć. Chcemy, aby dziecko nauczyło się, że wszystko ma swoje konsekwencje, że wszystko ma swoje ramy czasowe. Dziecko zaczyna rozumieć, nad czym ma kontrolę sytuacja i przebieg wydarzeń zależą od jego własnych działań i decyzji. Często kary wydają się „wylatywać” same z siebie, są to wzorce zachowań być może z dzieciństwa. Stosowanie metody Konsekwencji wymaga od rodzica świadomości i zaangażować się w chwilę - jest to oczywiście trudniejsze, ale z czasem pojawia się umiejętność. Poza tym rodzic szybko zauważa, że ​​komunikacja z dzieckiem stała się łatwiejsza, jest mniej kłótni i konfliktów. Oto prosty algorytm działań rodzica: Najważniejsze: nie powtarzamy więcej niż 3 razy 1 . Prośba 2. Prośba + ostrzeżenie 3. Ostatnie ostrzeżenie Tak to brzmi w sytuacji opisanej powyżej: 1. Masza, idź na obiad.2. Masza, jeśli nie przyjdziesz teraz na kolację, nie będziesz miała wystarczająco dużo czasu na obejrzenie kreskówki, o 8 wyłączymy telewizor. 3. Masza, zostały 2 minuty, jeśli tego nie zrobisz przyjdź, nie będzie czasu na kreskówkę. Co zrobi rodzic po ostatnich ostrzeżeniach. Jeśli dziecko nie zastosuje się do tego, rodzic poniesie konsekwencje. Spokojnie, z emocjonalnym wsparciem i żalem. Którą opcję wpływu wybierzesz i zaakceptujesz w relacjach z dziećmi i młodzieżą, zależy oczywiście od Ciebie! Z przyjemnością będę Ci towarzyszyć na Twojej drodze do świadomego rodzicielstwa! Skontaktuj się z nami w celu konsultacji!