Twój ukochany mężczyzna zrobił coś „źle”: powiedział coś złego, źle na niego spojrzał, nie pomógł na czas. Zaczynasz się na niego złościć, a raczej na jego słowa i czyny. Przez głowę przechodzi wir myśli i zanim się obejrzysz, z ust wylatuje potok oskarżycielskich słów. Jak to wpływa na relacje? Co powinna zrobić kobieta, aby poradzić sobie z burzą uczuć? Jak można obrócić takie trudne sytuacje na korzyść związków? Jeśli cofniemy „film” tego dnia, zobaczymy, że ta kobieta miała ciężki dzień w pracy, a w dodatku przygotowuje się na przyjście? krewnych i martwi się tym, u niej też narosło napięcie, które wymaga uwolnienia. Jak widzimy, słowa mężczyzny mogą być po prostu ostatnią kroplą, spustem dla uwolnienia jej emocji. Ale to tylko zewnętrzna strona życia. A jeśli zagłębisz się w jej życie i odnajdziesz ich źródła reakcja emocjonalna, następujące wydaje się pewne. Zawsze chce być dobra, a „negatywne” emocje są dla niej trudne: nie chce ich okazywać i tłumi je na wszelkie możliwe sposoby. Gdzieś głęboko w podświadomości tkwi przekonanie, że grzeczne dziewczynki się nie złoszczą, że nikt nie lubi gniewnych dziewczyn i że są one nikomu nie potrzebne. A gdzie indziej scenariusz napisany przez twoją mamę lub babcię nadal się sprawdza: „Będziesz miał trudności ze swoim charakterem. Nikt nie lubi takich sztuczek.” I wydaje się, że teraz jest już dorosłą kobietą, ale nigdy nie nauczyła się akceptować siebie jako innej, nadal nie pozwala sobie na złość i ukierunkowanie swojej agresji w konstruktywny sposób. Ponieważ w takich momentach jest kontrolowana przez przestraszoną, niekochaną małą dziewczynkę, która chce mieć pewność, że jest kochana, nawet jeśli jest złą „suką”. Ale niezależnie od tego, jak bardzo będziesz się starała stłumić emocje, znajdą sposób na zewnątrz. Albo będzie to poważna rozgrywka z partnerem, albo dziecko, szef, konduktor trolejbusu „pojadą”, albo emocje przejdą w chorobę. Skupię się na relacjach. Mężczyzna najprawdopodobniej nie zrozumie tak gwałtownej reakcji emocjonalnej; jest to dla niego trudne, ponieważ jest „zbudowany” inaczej. Zamknie się: albo dosłownie gdzieś pójdzie, albo po prostu ucichnie i poczujesz przed sobą ścianę. Poczujesz się urażona, samotna i bezużyteczna. Co powinna zrobić kobieta? Poproś o pomoc swojego mężczyznę, pozwól sobie być tą małą dziewczynką: - Czuję się teraz bardzo źle. Potrzebuje Cię bardziej niż kiedykolwiek. Trzymaj się blisko mnie. Przytul mnie, naprawdę tego teraz potrzebuję – czuję, że zaraz eksploduję. Pomóż mi przez to przejść i nie krzywdzić nikogo. Zrób mi masaż. Tak, będziesz słaby, bezbronny i bezbronny. I najprawdopodobniej będziesz się bać powiedzieć te słowa, bo rzeczywiście wraz z tą samą postawą pojawia się obawa, że ​​mężczyzna w takim momencie odwróci się od Ciebie. Pozostaje tylko życzyć sobie jednego: przejść przez strach (powiedz sobie i swojemu partnerowi, że się boisz). Tylko w ten sposób możesz zmienić scenariusz swojego dzieciństwa, co oznacza utrzymanie tej relacji, przeniesienie jej na nowy poziom zrozumienia i zaufania. Mężczyzna nie ma pojęcia, co się z tobą dzieje. A kiedy mu powiesz, zacznie Cię lepiej rozumieć, a przy Tobie poczuje się jak silny, troskliwy Mężczyzna przez duże M. A dla Ciebie będzie to pierwsza próba prawdziwego życia i zaakceptowania swoich uczuć, pozwolenia sobie na bycie prawdziwym. I możecie zbliżyć się do siebie. Wspólne przeżywanie w ten sposób trudnych chwil wzmacnia relacje. Trudność może polegać na samej świadomości tego, dlaczego jesteś zły, na co się złościsz i co od dzieciństwa nadal wpływa na Twoje dorosłe życie. Spotkania z psychologiem pomogą Ci wyjaśnić swoje myśli, uczucia, działania, nauczyć się kochać siebie i budować zdrowe relacje. Bądź szczęśliwa, Olgo Fomina