Wiele osób dziwi się, że ich dzieci przestają być posłuszne, źle się zachowują, zanurzają się w Internecie, grach komputerowych... Pierwszą rzeczą, na którą chcą zwrócić uwagę rodzice, jest to, że dzieci widzą i czują, co się wokół nich dzieje, i uczą się od Ciebie jak to się dzieje i od czego zaczyna się wychowanie naszych dzieci? Porozmawiajmy teraz o kompleksie w prostych słowach. Kiedy dziecko zaczyna rozwijać się w brzuszku mamy, żyje we własnym świecie, w którym może odczuwać przeżycia, lęki, miłość, czułość, ciepło, troskę... powstanie nieświadomej pamięci. Dlatego etap ciąży nie jest małym, ważnym etapem początkowym. Podczas porodu dziecko doświadcza pierwszego silnego stresu, ponieważ żyło „w innym świecie” i nie rozumie, co się dzieje, musi oddychać, musi oddychać. jedz, matka dla dziecka w pierwszym roku życia jest osobą najbardziej znaczącą, jeśli matki nie ma w pobliżu, jest to niebezpieczeństwo, to śmierć, biorąc pod uwagę informację u dziecka na poziomie genetycznym. Teraz pomyśl, czy dziecko doświadcza stresu, jeśli matki nie ma przez dłuższy czas i obcy ludzie, np. babcia, ojciec… zastępują matkę, wiesz, że babcia jest kochaną osobą, ojciec jest kochaną osobą, ale dziecko tego nie rozumie i pozostawione na dłuższy czas. Kiedy dziecko jest bez mamy, za każdym razem będzie doświadczało stresu, który ponownie popadnie w nieświadomość. Od roku do trzech lat dziecko eksploruje świat i dzięki temu dzieją się ciekawe rzeczy. Przykładowo: dziecko widzi, jak mama włącza odkurzacz i sama próbuje powtórzyć to wydarzenie, ale ponieważ nie ma nic poza palcami, sięga tam ręką, co robi mama, gdy to widzi, naturalnie dostaje boi się i zaczyna karcić, tam nie jest niebezpiecznie. Jak myślisz, co dziecko zrozumie z tej lekcji, że wchodzenie do gniazdka elektrycznego jest niebezpieczne? Nie, zrozumie, że jest zły, wszystkie jego działania, które prowadzą do zbesztania dziecka w wieku poniżej 3 lat, dostrzeże, że jest zły. Od trzech do sześciu lat dziecko interesuje się milionami rzeczy, próbuje! pomóc, próbuje wszystkiego, jest gotowy, wszystkiego się uczy, ale pojawia się problem: nie wtrącaj się, nie uda ci się, dla ciebie jest za wcześnie, zrobię to szybciej, na telefon, daj mi znać chociaż trochę odpoczynku... Nie ma uwagi ze strony rodziców, ale jak już coś zrobi, jest uwaga i emocje to chociaż pozbądź się rodziców. A kiedy dziecko podrosnie, wybierzmy teraz najgorszą opcję: W nieprzytomność Jestem niespokojny, boję się, jestem zły, nie jestem potrzebny, jestem bezużyteczny, zwrócą na mnie uwagę, jeśli źle się zachowam, inaczej jest mi to obojętne... A teraz moi rodzice chcą, abym była posłuszna, słuchała, ufała, szanowała... Ale jak? Siergiej i Ksenia Stacenko. Wszystko o wychowaniu i tym co mogę raz na całe życie dać mojemu dziecku i przekazać to doświadczenie moim potomkom!