Paradoks: egocentryzm i wrażliwość Rzeczywiście, paradoks, nigdy nie można powiedzieć, że tych dwóch pojęć można używać w tym samym kontekście, że mogą „pasować” do jednej osoby. Nadwrażliwość jest jedną z oznak egocentryzmu. Osoba egocentryczna jest niezwykle bezbronna, chociaż stara się nie okazywać tego innym. Zwykle czują się urażeni jakąkolwiek krytyką z zewnątrz. Ogólnie rzecz biorąc, kim jest osoba egocentryczna, jakie ma cechy? Taka osoba kojarzy się z przekonaniem, że własne zainteresowania, opinie, wygląd czy emocje są ważniejsze niż to samo innych . Zawsze szuka uwagi i podziwu. Kiedy jest skupiony na sobie, widać wyraźnie, że jest oddzielony od otaczających go osób, można powiedzieć, że nie widzi innych, nie są oni dla niego interesujący. Wszystko to prowadzi do pewnej formy izolacji. Ponieważ uwaga jest skierowana tylko na siebie, nie przyczynia się to do rozwoju przyjaznych relacji. W naszym społeczeństwie taka osoba nazywana jest „pępkiem ziemi”; zachowuje się zbyt arogancko i arogancko w stosunku do innych następujące znaki: 1. Zawsze ma rację, nie wie, jak przegrać.2. Chwała mu wszystkim! Osiągnie to za wszelką cenę, nawet kosztem poniżenia drugiego.3. Nie boi się publicznie krytykować innych. Wszyscy uwielbiamy dyskutować o innych, ale najczęściej dzieje się to w odosobnionym kącie, w palarni, a osoba egocentryczna robi to odpowiednio w miejscu publicznym, które będzie tolerować takie osoby w pobliżu.4. Świat fantazji, iluzji to WSZYSTKO! Ograniczona komunikacja często prowadzi do tego, że jest on zarówno królem, jak i Bogiem! Niestety staje się to dla niego normą.5. Uważa się za znawcę życia i hojnie dzieli się radami, nawet gdy go nie proszą, bardzo się obraża, gdy jest ignorowany, a jeśli i oni wdają się w kontrowersje... Nie da się go przekonać!6. Czy słyszałeś o „ślepocie egocentrycznej”? Taka osoba nie słyszy, nie widzi, nie dostrzega faktów, które są sprzeczne z jego osobistą opinią i wizją. 7. I to jest znak! Osobę egocentryczną cechuje NADWRAŻLIWOŚĆ, o czym pisałam powyżej. Ogólnie rzecz biorąc, egocentryzm jest nieodłącznym elementem dzieci, a w okresie dojrzewania powinien stopniowo zanikać. Na zawsze oczywiście nigdy nie odchodzi, „żyje” w nas, tylko dla jednych więcej, dla innych mniej. Kiedy jednak „coś poszło nie tak” i wydaje się, że osoba nadal pozostaje w nastoletnim stanie „pierwotnego narcyzmu”, żyje zatem w ciągłym oporze i dramacie. Egocentryzm jest rodzajem ochrony własnej bezbronności, wrażliwości. Jeśli nagle wpadniesz na pomysł zmiany takiej osoby, to nie zadziała, ponieważ nie wie ona, jak zaakceptować czyjś punkt widzenia. Może się zmienić tylko wtedy, gdy rozpozna w sobie egocentryzm i będzie chciał coś z tym zrobić. WSKAZÓWKA dla egocentryka, jak i co powinien rozwijać: - To jest uwaga i szczere zainteresowanie innymi, altruizm, rozwijanie empatii w sobie. - Zbliżanie się do ludzi w bezpiecznym tempie, możesz stopniowo nauczyć się empatii, rozumienia i akceptowania różnic. Aby to zrobić, możesz zacząć od obserwacji osoby, która przyciąga do siebie innych, jak i co mówi, jak gestykuluje, a następnie możesz kopiować niektóre jej działania, aż sam się nauczysz. - Naucz się gdzieś milczeć - „cisza jest złotem”. Powstrzymaj sarkazm (niestety, nie każdemu to pasuje). - Zadbaj o swój wygląd: usuń agresywny makijaż z twarzy, zamień wyzywającą biżuterię i ubiór na spokojną - Uważaj na mimikę - Naucz się pomagać innym, dziękuj, ćwicz sztukę komplementów (zabawa „znajdź coś do krytyki za” zostaje zastąpione zabawą „znajdź – co pochwalić”). - Czytaj literaturę (beletrystyka), w której znajdziesz przykłady związków, może ona posłużyć jako podręcznik do twojej reedukacji - Czytaj książki o psychologii i idź do psychologa. I oczywiście nie spodziewaj się szybkich rezultatów „Wizerunek” kształtował się latami, dlatego potrzeba czasu na jego naprawę. Jeśli te punkty wydawały ci się zabawne, całkiem proste, to uwierz mi, są skuteczne, zwłaszcza jeśli nie zaniedbujesz kwestii psychologii, to.