Freud opisał różne przypadki, których wspólną cechą było to, że część osobowości broni pewnych pragnień, druga przeciwstawia się temu i je odrzuca. Bez takiego konfliktu nie ma nerwicy. O jakich pragnieniach mówimy? Przypomnijmy, że psychoanaliza pojawiła się w czasach, gdy nie wynaleziono jeszcze satysfakcji, ale zidentyfikowano już jakąś specyficzną energię przyciągania. I chociaż termin libido we współczesnym znaczeniu używany jest do określenia pożądania seksualnego, psychoanalitycy używali go do określenia siły napędowej, energii instynktu życiowego. Rozwój psychoseksualny człowieka spowodowany jest zmianą obszaru koncentracji libido. Zidentyfikowano etapy: 1 • Doustne (do 1,5 roku) 2 • Odbytowe (od 1,5 do 3) 3 • Falliczne (3 do 6) 4 • Utajone (od 6 do 12) 5 • Narządy płciowe (od 12 lat) W trakcie dorastania, wydaje się, że nasza Jaźń stopniowo uczy się libido. Proces ma strukturę i może zostać zakłócony i przekształcony w regresję. Libido prowadzi człowieka do satysfakcji, do uwolnienia napięcia psychicznego. Może znaleźć wyjście w zwykłym stosunku seksualnym lub przekształcić się w wysublimowany akt twórczości artystycznej lub innej. Może przekształcić się w dewiację, perwersję i spowodować zaburzenie psychiczne. To irracjonalna siła, której źródłem jest nieświadomość. Osoba cierpiąca na zaburzenia nerwicowe wydaje się nie mieć zdolności do odczuwania przyjemności, ponieważ... jego libido nie jest skierowane w stronę obiektu. Energia jest wydawana na powstrzymywanie wewnętrznego impulsu, tłumienie go i ochronę przed presją wewnętrznej motywacji do realizacji pragnień. Objawy tymczasowo zapewniają jedyną możliwą zastępczą satysfakcję. Okazuje się, że aby pozbyć się objawu, trzeba wrócić do jego źródła, ożywić konflikt przyczynowy. Proces terapii nie ogranicza się tylko do omawiania przeszłości, zagłębiania się we wspomnieniach i prób interpretacji snów – wszystko to pomaga przenieść libido na relację z lekarzem, pozwalając przeżyć brak równowagi wewnętrznej jako normalny konflikt, przywracając równowagę duchową jedność jednostki. Zjawisko przeniesienia można omówić osobno, a później przyjrzyjmy się najpierw przyczynom nerwic. Pośpiesznie możemy dojść do wniosku, że nerwice rzekomo pojawiają się z powodu libido. Psychoanalizie zarzucano z gniewną wrogością fakt, że człowiek składa się nie tylko z seksualności, ale życia psychicznego. Są też inne popędy i zainteresowania. Freud początkowo wyraźnie odróżnił popędy seksualne od popędów wewnętrznego ja. Widocznie taki jest los, aby uporać się z popędami seksualnymi i ich konfliktami z ego, które są przyczyną nerwic... Aby zbadać, co inni zaniedbali, wszystko tabu. zakazane i potępione zostało nagle odkryte i przedstawione do dyskusji. Czy szlachetna dama mimowolnie zaciska palce na widok młodego pana, który przychodzi do nich teraz w każdą niedzielę – chcąc zyskać przychylność czcigodnego męża na dobre stanowiska? Och, czyż nie dlatego, że jest taki przystojny, tak bardzo przypomina jej chłopaka z młodości, a teraz pojawia się jej w snach w nieprzyzwoitej formie?.. Co? Prymitywny przykład? No dobrze, żartujmy.) W przypadku konfliktu intrapersonalnego możemy spróbować uciec uciekając w chorobę, dzięki czemu nasza Jaźń uzyska pewną podstawową korzyść, która pozwoli nam uciec od brudu istnienia i niebezpieczeństw życia do nasz świat mentalny. W terapii często nie jest łatwo przeniknąć do krainy nieświadomości. Zjawisko oporu wynika także z obecności drugorzędnych korzyści, które mają realne zalety. Fantazujmy dalej... Powiedzmy, że mąż naszej pani stał się przez lata okrutny i niegrzeczny, ale tego połączenia nie można zerwać, nie jest to akceptowane. przez społeczeństwo i jest ona całkowicie zależna finansowo. Nie może w żaden sposób wyrazić swojego niezadowolenia, chyba że pójdzie i poskarży się na objawy napięcia nerwowego i ruchy rąk. Lekarz wysłucha, nie potępi haniebnych fantazji, a nawet zaleci mężowi, aby był bardziej troskliwy. Zostanie obrońcą. Okazuje się, że bycie chorym jest wygodne?.. Mimo!