Pary rozpoczynające życie rodzinne często niosą ze sobą postawę „nie kłóćmy się”, czyli prośbę: „aby nie było konfliktów”… lub „wrócić” słodko - okres bukietów „i znowu wszystko było gładko” itp. i tak dalej. Chociaż zadanie tego etapu „formacji pary” jest zupełnie inne: Salvador Minuchin: „Za obopólnym porozumieniem para musi wyznaczyć granice, które określą relację nowej całości z pierwotnymi rodzinami, przyjaciółmi, światem pracy, sąsiadami i inne istotne konteksty. Para musi wypracować nowe stereotypy dotyczące relacji z innymi. A co najważniejsze, małżonkowie muszą nauczyć się przezwyciężać konflikty, które nieuchronnie pojawiają się, gdy dwoje ludzi tworzy nową całość, czy to kwestia zamknięcia na noc okien w sypialni, czy nieporozumień dotyczących rodzinnego budżetu. Najważniejszym aspektem okresu początkowego jest rozwój stereotypów roboczych służących wyjaśnianiu i rozwiązywaniu konfliktów. - czyli po prostu naucz się walczyć bez niszczenia i załamywania się, negocjuj, rozpoznawaj różnice, oddzielaj główny od wtórnego, wyrażaj agresję, aby pozostać razem, a nie kumulować się i, ogólnie rzecz biorąc, komunikować się kształtowanie się tożsamości w koncepcji Erika Eriksona – w okresie adolescencji – jest to edukacja centralna, we wszystkich kolejnych latach – tło… jeśli jednak nie zostanie ona zakończona w okresie adolescencji, to na każdym etapie „rozbłyśnie” jako centralne zadanie... PS Bardzo się ucieszyłem, gdy na czwartym spotkaniu nasi klienci nie musieli już ściskać krzeseł, aby poczuć się jak „para”"...