Wstrzymywanie odtwarzania muzyki lub wideo jest bardzo przydatną rzeczą. Nie widzę sensu opisywania wszystkich jego uroków. Znasz je już, ale w życiu czasami zdarza się, że w duszy ludzkiej pojawia się przerwa. To, co pozostaje do życia, to ciało, które wykonuje zestaw znanych funkcji, rytuałów i obowiązków. Idzie do pracy. wraca do domu, nakarmi się, załatwia inne potrzeby, zasypia, a rano wszystko powtarza się w tym samym kręgu. Niekończący się Dzień Świstaka Zewnętrzny obserwator może nie zauważyć, że życie duszy takiej osoby jest zatrzymane. Być może kiedyś mógł szczerze się radować, kochać i cieszyć się pięknymi, a jednocześnie bardzo prostymi rzeczami. Na przykład od kontemplacji zachodu słońca, świtu, księżyca, gwiazd, ognia, wody, wiatru i całego tego życia w jego najróżniejszych przejawach. Być może ta osoba była w stanie marzyć i wierzyć w wykonalność fantazji, nadziei i planów był młody, wesoły, ufny i beztroski. Co się z nim zatem stało?.. Wierzę, że czasami, a może częściej niż czasami, spotkanie marzyciela z rzeczywistością jest jak wypadek. Niektórym uchodzi na sucho lekkie przestraszenie i drobne szkody, które łatwo pokryć ubezpieczeniem. Niektóre ulegają poważniejszym uszkodzeniom (złamania, głębokie rany szarpane, oparzenia), a inne popadają w coś w rodzaju pauzy. Nie będę rozważał przypadków śmiertelnych, choć się zdarzają. Pauza w takich przypadkach służy jako środek przeciwbólowy na nieznośny ból rozbieżności między tym, czego się pragnie, a tym, co się faktycznie dzieje. Proza życia potrafi być zbyt okrutna być zaakceptowaniem niedoskonałości otaczającej rzeczywistości, na którą składają się nie tylko piękne zachody słońca, wschody słońca, sny, miłość i motyle, ale także choroby, rozwody, zdrady, śmierci, zdrady, doświadczenia samotności, bezwartościowości, niekochalności, bezużyteczności, nienawiści , wrogość i tak dalej. Spotkawszy się z niewłaściwą stroną życia, nie każda osoba jest w stanie to uchwycić świadomością. Dusza zdaje się zastygać w przerażeniu, a przerażenie i strach utrwalają emocje. I podobnie jak Kubuś Puchatek w zagłębieniu, dusza zastyga w bezruchu. Czy jest stamtąd wyjście? ale o tym opowiem w innym artykule.