O Biblii Niedawno, będąc na wakacjach w malowniczej wiosce, pewnego chłodnego, ponurego wieczoru, kiedy szkarłatne chmury już zupełnie poszarzały, a na niebie pojawiła się pierwsza gwiazda, zdecydowałem czytać najpopularniejszy materiał do czytania na całym świecie - Biblię. To, co jest w niej napisane, może wydawać się niektórym sprzeczne, ale trzeba zrozumieć, że księga została napisana przez starożytnych ludzi w kontekście tego, jak widzieli i rozumieli świat, w którym żyli. Ale wyobraźcie sobie: pisano go prawdopodobnie ponad cztery tysiące lat i zbierano w nim historie i tradycje, które istniały w jeszcze bardziej odległej przeszłości. A przynajmniej wiemy, że starożytni ludzie postrzegali świat metaforycznie Mnich studiujący Biblię (Carl Gustav Hellquist) Ognista Gehenna W Biblii można znaleźć wiele wzmianek o wiecznych mękach i Ognistej Gehennie, która z biegiem czasu uległa przemianie. ludzi w ideę pewnego miejsca, jak piekło, gdzie można się udać za przestępstwo. Na przykład wśród jezuitów piekło to więzienie o ścianach grubych na 10 kilometrów: panuje tam ciemność i wszystko ogarnia ogień, światło, z którego w pewnym momencie przywraca ciało, aby mogło ponownie płonąć - aby mogło płonąć na zawsze. Podobne koncepcje piekła można znaleźć wszędzie, a ich główna istota polega na śmiertelnym cierpieniu, które natychmiast zostaje zastąpione całkowitym przywróceniem – i tak dalej. Sąd Ostateczny (Jan van Eyck) Upadek Historia ludzkości w Biblii zaczyna się katastrofalny Upadek, kiedy Adam i Ewa skosztowali owocu z „drzewa poznania dobra i zła”, w wyniku czego nabyli boskie prawo do czynienia dobra i zła i za karę Bóg wypędził ludzi z Ogród Edenu, a także przepowiedział, że będą opłakiwać i zwiększać swój smutek Adam i Ewa (Peter Paul Rubens) Ponadto we wszystkich najstarszych opowieściach jest opowiedziane, jak ludzie cierpią i pokonują cierpienie, a potem wszystko się powtarza. Na przykład powstaje państwo Izrael, prosperuje, a potem upada, potem znowu prosperuje i znowu upada. Albo weźmy za przykład dowolną postać biblijną, a zobaczysz o niej fabułę, która z pewnością opowie o męce i odrodzeniu - o męce i odrodzeniu. Jeśli się nad tym zastanowić, pierwsze pytanie, które się pojawia, brzmi: czy Biblia naprawdę powiedz nam, że po występkach Adama i Ewy wszyscy żyjemy teraz w piekle? Powstanie i upadek króla Saula Jako przykład podam pierwszego króla ludu Izraela - Saula, którego los rozpoczął się od odrodzenia jako króla i został zastąpiony ciężką udręką psychiczną. Można z tego wyciągnąć, jak dla mnie, niesamowity, bardzo ważny wniosek w kontekście całego Jamesa Tissota. „Samuel spotyka Saula”: prorok Saul spotyka pasterza Samuela, aby ogłosić, że teraz jego przeznaczeniem jest zostać królem ludu Izraela. Saul był osobą łagodną i otwartą, która nie była obca współczuciu, a jednocześnie była odważna i piękności nie miał sobie równych wśród wszystkich. Początkowo dał się poznać jako godny władca i zasłużył na miłość ludu oraz honor. Ale w pewnym momencie wszystko się zmienia: przed jedną z nadchodzących bitew z Filistynami łamie zakaz proroka Samuela i sam składa ofiarę, gdyż prorok się spóźnia, a armia zmęczona oczekiwaniami zaczęła się rozchodzić. Od tego momentu Saul zaczął stawać się arogancki i dumny. W przyszłości, odmawiając wykonania poleceń proroka - całkowitej eksterminacji wrogiego plemienia Amalekitów i oszczędzenia wrogiego króla, stał się całkowicie zły i despotyczny, był na zawsze pogrążony w przygnębieniu, a czasami był atakowany przez straszna wściekłość. „Saul słucha muzyki Dawida”: Saul jest przygnębiony, tylko muzyka Dawida może dać spokój. Staje się tak straszny, że popełnia ogromną liczbę okrucieństw, na przykład zabijając lud Gibeonitów bez żadnego powodu. Ogólnie można o nim powiedzieć, że jego cudowne wejście ustąpiło miejsca upadkowi i udręce spowodowanej poważną chorobą psychiczną Saula pod koniec jego życia przy pomocy EndoraCzarodziejka przywołuje ducha proroka Samuela, który już wtedy umarł, aby dowiedzieć się o wyniku kolejnej bitwy z Filistynami i dowiaduje się, że jutro on i jego synowie umrą. Zapytany, czy uda mu się ujść temu losowi, otrzymuje odpowiedź, że jeśli ucieknie z pola bitwy, zostanie ocalony, a jeśli przyjmie werdykt Pana, trafi do raju obok proroka. D. Martynow. „Czarodziejka z Endor przywołuje cień proroka Samuela” Saul akceptuje werdykt: on i jego synowie giną na polu bitwy. Fabuła podpowiada nam, że po tym wszystkim - po wszystkich okrucieństwach, król musi trafić do raju tylko dlatego, że „przyjął wyrok Pana”. Dlaczego grzesznik Saul idzie do nieba? A więc? spróbuj wyjaśnić, co się stało Sądząc po wzmiankach o ognistej Gehennie i sądząc po historii Adama i Ewy, piekło jest udręką psychiczną, która może być dość oczywista dla naszych towarzyszy w przypadku, gdy mamy okazję świadomie czynić zło i myśleć o tym. to (pomyśl o tych, którzy czynią zło). To piekło powstaje, gdy zostaje zachwiana równowaga pomiędzy chaosem (nieznane) a porządkiem (znanym, regułami, dogmatami): Król Saul wielokrotnie narusza porządek (nie postępuje zgodnie ze wskazówkami proroka), co powoduje zamęt w jego duszy, to znaczy burzy równowagę między zasadami (znane) a podejściem samego króla do rzeczywistości (nieznane). Jednak pod koniec tej historii Saul „przyjął wyrok Pana” z honorem i dlatego musi iść do nieba, czyli do nieba. , możemy powiedzieć, że niebo jest zgodą chaosu i porządku. Oznacza to, że przyjął zasady i swoje własne działania jako pewne i doszedł do prawdy, i dlatego odnalazł spokój O prawdzie i mękach. Jeśli ognista Gehenna, smutek, męka stanowią brak równowagi pomiędzy porządkiem a chaosem, wówczas Prawda jest równowagą. Aby wyjaśnić, dlaczego tak sądzę, wrócę do samego początku. W Ewangelii Jana czytamy: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. To było na początku u Boga. Wszystko zaczęło się przez Niego dziać, a bez Niego nic się nie zaczęło.” To znaczy „Słowo” jest porządkiem, albo jeszcze prościej: Słowo jest pewnym zbiorem uporządkowanych informacji w otchłani nieuporządkowanej rzeczywistości (w chaosie). Dalej już w Księdze Rodzaju możemy przeczytać o tym, jak Bóg stworzył świat i nadał wszystkiemu imię: „I ujrzał Bóg światło, że jest dobre, i oddzielił Bóg światłość od ciemności. I Bóg nazwał światło dniem, a ciemność nocą.” To znaczy, można powiedzieć, że oddziela znane od nieznanego, porządkuje je i porządkuje. Wszystko wokół niego stworzone jest porządkiem, który jednocześnie współistnieje z chaosem i jest od niego odizolowany. I znowu wracam do Ewangelii Jana: „Początkiem każdego biznesu jest słowo. Ale w tym przypadku słowo jest początkiem dobrego uczynku, jeśli jest prawdziwe. W przeciwnym razie takie słowo byłoby kłamstwem i byłoby początkiem nie dobrego czynu, ale grzechu. Jednakże w podobieństwie naszego słowa jest także podobieństwo do Słowa Bożego, ponieważ naszym słowem może być coś, po czym nie następuje czyn, ale nie może być czynu, który nie byłby poprzedzony słowem”. mówią o tym, że informacja powinna być wiarygodna, żeby coś z nas wyszło, ale jednocześnie nie możemy wiedzieć, że jest nierzetelna. Oznacza to, że możemy z tego wywnioskować, że prawda lub wiarygodność informacji jest czymś, dzięki czemu porządek i chaos mogą współistnieć w harmonii ze sobą lub dzięki czemu możemy odróżnić nowy porządek od chaosu. Również w Ewangelii Jana napisano: „Musimy dotrzeć do tego ludzkiego słowa, słowa rozumnego zwierzęcia, słowa obrazu Boga, nie zrodzonego z Boga, ale przez Niego stworzonego, którego nie wymawia się dźwiękiem ani nie myśli się na podobieństwo dźwięku (co jest konieczne dla słowa w każdym języku), ale które poprzedza wszystkie znaki, za pomocą których jest oznaczone, i które rodzi się z wiedzy, która mieszka w duszy, gdy samo poznanie zostanie wypowiedziane wewnętrznie takim, jakim jest mamy tu na myśli, że musimy osiągnąć tak niezwykle wiarygodną informację, aby była ona jednocześnie ustrukturyzowana i nieustrukturyzowana. To jest dokładnie to, co się stało.