Od autorki: Ten artykuł opowiada o tym, jak często kobieta skupia się na dziecku, a zapomina o mężu... Do czego może doprowadzić ten wybór? Zastanówmy się… „Jestem przeciwny rozwodom, trzeba edukować młodych ludzi w duchu wartości rodziny, szkodliwości rozwodów, bo przez nie cierpią przede wszystkim dzieci” Przesłanie Prezydenta Republiki Kazachstanu N.A. Nazarbayev, 14 grudnia 2012 Witam, drodzy przyjaciele! Niedawno moja przyjaciółka zapytała mnie: „Wiesz, kocham mojego syna bardziej niż męża. Czy to normalne? Byłam zdezorientowana i zastanawiałam się, czy to normalne?... Na początku zaczęłam przeglądać w głowie wszystko, co przeczytałam na ten temat. Potem zaczęłam się zastanawiać, czy bardziej kocham mojego męża. Potem o tym, czy mam ich kochać jednakowo. A potem o tym, co myśli o tym mój mąż. Potem zacząłem się zastanawiać, dlaczego sam o tym wcześniej nie pomyślałem... Ostatecznie wydawało mi się, że nikt o tym nie myśli, a tak naprawdę jest to bardzo ważne i postanowiłem przestudiować ten temat i stworzyć artykuł O miłości macierzyńskiej i jej przejawach pisałam całkiem niedawno, ale w kontekście jej wpływu na relację z małżonkiem jeszcze nie zdążyłam. Jak połączyć obie role – matki i żony? O tym właśnie jest mój dzisiejszy artykuł. Przygotowując materiał i wprawiając się w odpowiedni nastrój, zazwyczaj przeglądam aforyzmy i wypowiedzi świetnych ludzi na pożądany temat. Tym razem też nie zrobiłem wyjątku. Zwykle każde zjawisko, które rozważam, jak wszystko w życiu, ma dwie strony. Ale tym razem zauważyłam, że macierzyństwo jest tak wzniosłe, obdarzone magicznym znaczeniem i, ośmielę się to powiedzieć, ubóstwione, że nawet nie spotkałam się z aluzją, że macierzyńska miłość może przynieść jakąkolwiek krzywdę lub negatywność. Zacząłem się zastanawiać od tego, że w naszym rozumieniu RODZINA to tata + mama + dzieci + krewni: „Rodzina jest instytucją społeczną, podstawową komórką społeczeństwa, charakteryzującą się w szczególności: przez następujące cechy: związek mężczyzny i kobiety; dobrowolność zawarcia małżeństwa członków rodziny łączy wspólne życie; wstąpienie w związek małżeński; pragnienie urodzenia, socjalizacji i wychowania dzieci.” Czyli najpierw „mama + tata”, a potem dzieci. Z punktu widzenia świeckiego społeczeństwa, religii, filozofii, codziennych myśli i czegokolwiek innego, podstawą rodziny jest PARA. To mężczyzna i kobieta, którym powierzono równą odpowiedzialność za stworzenie warunków do narodzin, rozwoju i wychowania dzieci, w którym momencie z tego pięknego tryptyku wypada tata, a na pierwszy plan wysuwają się MATKA i DZIECKO? uczestniczyć w poczęciu dziecka, oddając równą część swojego bogactwa genetycznego. Oczywiście kobieta ma zaszczyt (choć jest to dość wątpliwa przyjemność) urodzić i urodzić to piękne stworzenie, ale mężczyzna nigdzie nie znika (oczywiście mówię o normalnych mężczyznach). On nadal jest w pobliżu, pełniąc SWOJĄ funkcję - zarabiając pieniądze, chroniąc, pomagając kobiecie... Przynajmniej tak powinno być! Co dzieje się w większości przypadków? Wyczerpana matka wstaje pięć razy w ciągu nocy, aby spotkać się z dzieckiem (w dobrym przypadku), a ojciec (aby się wyspać!!!) idzie spać do innego pokoju. Matka nosi dziecko do czasu, aż cierpi na osteochondrozę szyjną, a ojciec po pracy odpoczywa na kanapie. Swoją drogą, często w rodzinie jest więcej dzieci, a ta sama chronicznie pozbawiona snu mama wpada w histerię, próbując ugotować obiad, odrobić lekcje, uspokoić trzylatka i nie zwariować. W rezultacie matka i dzieci stanowią niezniszczalny konglomerat, a ojciec żyje własnym, równoległym życiem. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego ten wspaniały mężczyzna, z którego kobieta chciała spłodzić potomstwo, stał się takim obcym, a nawet bezdusznym egoistą i przy każdej okazji uciekał z domu? I wiem dlaczego. I powiem ci, że ten właśnie OJCIEC ma matkę, która go wychowała. Większość ma tatę, który także na własnym przykładzie (wraz z matką) pokazał im, jak się zachowaćżyć z własną żoną po urodzeniu dziecka. Tatę swego czasu wychowywała też moja mama... i tak do momentu utraty przytomności można zagłębiać się w pochodzenie drzewa genealogicznego rodziny. Ale jeden wniosek nasuwa się sam: to my, matki, sami wychowujemy naszych synów w taki sposób, że później wypadają z systemu rodzinnego „Tata + Mama + Dzieci”, a nasze córki w taki sposób, że od urodzenia dziecko są gotowi wszystko nieść sami. Zróbmy to nieświadomie spychamy współmałżonka na dalszy plan do lepszych czasów, samodzielnie dźwigając życie, wychowanie, a nawet pracę. Zapominamy o mężu, że widzi nas nie tylko jako matkę, ale także jako kobietę. A dokładniej chce widzieć, ale czy widzi?..Całkowicie wyczerpani i szaleni, pokazujemy naszym dzieciom, że TAK POWINNO BYĆ! Że kobieta przestaje galopować z końmi, a mężczyzna spada do lepszych czasów, w najlepszym przypadku na kanapę, a w najgorszym na cudzą sofę. Tak, tak! Według statystyk większość małżeństw rozpada się dokładnie w momencie narodzin dzieci i osiągnięcia przez nie wieku trzech do pięciu lat. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że wyczerpane matki chodzą w szlafrokach i są wściekli, nie tylko dlatego, że dzieci płaczą i chcą jeść w nocy... Ale dlatego, że w tym okresie matki tak bardzo skupiają uwagę na dziecku, że mężczyzna czuje się nie jesteś już potrzebny. I uwierz mi, zawsze jest mnóstwo kobiet, które go potrzebują! A „te małe kobietki” mają tę zaletę, że mają świeży wygląd, wystylizowaną fryzurę i ogromną chęć nie bycia samotnym. Co robić? Myślę, że może być wyjście: 1. Obowiązki związane z opieką nad dzieckiem są omawiane i rozdzielane PRZED poczęciem i narodzinami dziecka. Kiedy już przemyślisz i zrozumiesz swoją rolę w wychowaniu dziecka, spróbuj dowiedzieć się, jaką rolę przypisuje sobie w tym Twój partner. Przedyskutuj wcześniej, że chcesz, żeby tata też wstawał w nocy (przynajmniej czasami), spacerował i bawił się z dzieckiem, kąpał je i karmił... Matka nie jest ważniejsza od ojca, matka i ojciec są równie ważni dla dziecka!2. Oboje małżonkowie powinni mieć świadomość, że ojciec i matka są równi i powinni ponosić równą odpowiedzialność wychowawczą. Oboje muszą zrozumieć, że jasny podział obowiązków w wychowaniu dziecka na kobietę i mężczyznę nie zawsze jest najbardziej opłacalną opcją dla rodziny. Mądry tata musi pamiętać, że zmęczona matka prędzej czy później staje się toksyczna (trująca) zarówno dla niego, jak i dla dzieci. Pomoc w opiece nad dzieckiem, przestrzeń osobista, czas na hobby dadzą kobiecie szansę na powrót do zdrowia i bycie cały czas delikatną, troskliwą i pogodną.3. Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że po urodzeniu dziecka nie tylko stajesz się „mamą” i „tatą”, ale także pozostajesz „mężem” i „żoną” ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Ten punkt dotyczy bardziej kobiet. Doskonale rozumiem, że hormony po ciąży czynią z naszymi mózgami takie cuda, o jakich mężczyźni nawet nie marzyli. Natura robi wszystko, aby potomstwo przeżyło, było zdrowe i szczęśliwe. Ale mimo to nie pozwól, aby hormony przejęły kontrolę nad Twoim umysłem. Pamiętaj, że obok Ciebie jest MĘŻCZYZNA, który także potrzebuje i słusznie liczy na Twoją uwagę i miłość, a nie obcą osobę, która Cię denerwuje i też żąda, abyś jadła lub „położyła się”...4. Musisz jasno zrozumieć i uporządkować swój system wartości, w którym TY i TWÓJ PARTNER jesteście na pierwszym miejscu. Dzieci naprawdę rozwijają się bardziej harmonijnie i zdrowiej w rodzinach, w których mama i tata są szczęśliwi, poświęcają sobie wystarczająco dużo uwagi, a w rodzinie panuje miłość. . Kiedy matka za bardzo skupia się na dziecku, wpływa to nie tylko na Twoje życie seksualne, ale także „dusi” dziecko, uniemożliwiając mu rozwój, zdobywanie osobistych doświadczeń i niezależność. Zwykle wszystko to staje się oczywiste po urodzeniu drugiego dziecka kolejnych dzieci Z osobistego doświadczenia: kiedy odstawiałam od piersi pierwszego synka w wieku ponad dwóch lat (z konieczności, bo byłam już w czwartym miesiącu ciąży), przeżyłam taki stres, jakby moje dziecko. odebrano mi trochę krwi, zabrano ją i wysłano do odległych krain. Być może doświadczyłem