Kryzys – brzmi trochę przerażająco, prawda? Ale czy diabeł jest taki straszny, jak go malują? Myślmy pozytywnie: tak, co dziesięć lat pozbawia nas czegoś „ważnego”: elastyczności stawów, komórek nerwowych, zębów, włosów… Ale z drugiej strony jest. także zalety... powinny być. Spójrzmy czysto teoretycznie, gdyby nasze życie płynęło spokojnie i przewidywalnie, umarlibyśmy z melancholii, a skoro przynajmniej co 7-10 lat następuje niezapomniana ekstrawagancja wrażeń. Znowu, gdyby wszystko było gładkie i gładkie, gdzie byłby impuls skąd bierze się rozwój? kryzysy są ważnym zadaniem ewolucyjnym - dają nam możliwość zdobycia nowej wiedzy, jakości, „właściwości psychiki”, przeprowadzenia rewolucji w indywidualnym organizmie: ponownego rozważenia wartości niewolniczy, feudalny kapitalistyczny czy jakikolwiek inny system. Kryzys to czas poświęcony sobie i tylko sobie.