Wewnętrzne wsparcie człowieka to rdzeń, który ucieleśnia pewność siebie, zrozumienie własnych działań, pewność co do słuszności swoich myśli i emocji, bez próby odnalezienia akceptację lub uznanie ze strony innych osób. Obecność wewnętrznego wsparcia u matek jest bardzo ważnym aspektem osobowości, który pozwala im wychowywać dzieci w zdrowej atmosferze miłości, zrozumienia i akceptacji. Daje także dziecku możliwość odnalezienia swojego wewnętrznego rdzenia, miłości do siebie i rozwinięcia wiary we własne możliwości. Można znaleźć wiele przykładów tego, jak w szkołach, przedszkolach, konkursach czy sekcjach dzieci są oceniane, porównywane, poniżane, wystawiane negatywnie na temat ich osobowości, przy jednoczesnym łamaniu zdrowia psychicznego, odbieraniu dzieciom własnego „ja”. Niestety wielu nauczycieli, wychowawców i liderów ma dysfunkcyjne życie osobiste, problemy psychiczne i często wyładowuje swoją wewnętrzną pustkę na bezbronnych dzieciach. Są matki, które w obliczu stronniczych uwag: „Twoje dziecko jest w tyle, nie rozwija się”, nie analizują krytycznie słów nauczycieli i wychowawców, brakuje im wewnętrznego wsparcia, pewności siebie, traktują to wszystko osobiście, martwią się emocjonalnie, a w najgorszym przypadku obwinić swoje dzieci, co już zwiększa niepokój dzieci. Zamiast tego warto chronić swoje dzieci przed niekorzystnym środowiskiem pozapedagogicznym, zabierając je z instytucji niebezpiecznych dla psychiki i nie rujnujących im życia. Rodzice stabilni psychicznie, o silnym rdzeniu wewnętrznym, kochają swoje dziecko miłością bezwarunkową, nie żądając w zamian osiągnięć w nauce, sporcie czy kreatywności, nie konkurują z innymi rodzicami i nie chcą nikomu niczego udowadniać. Mamy i tatusiowie, którzy od kołyski szukają sposobów na rozwój cudownego dziecka, odebranie mu dzieciństwa, widzą w dzieciach nie tylko rekompensatę za niespełnione zdolności, ale także wpajają im niechęć do siebie i niską samoocenę. Jest to konsekwencja własnej niechęci do siebie i braku tego samego wewnętrznego wsparcia, którego pozbawieni byli ich rodzice. Te ogólne scenariusze trwają przez pokolenia, szczególnie w byłej przestrzeni sowieckiej, taki stosunek do ludzkiego „ja” nie jest niczym niezwykłym: system, który nie pozwalał człowiekowi czuć się ważnym tylko dlatego, że się urodził – jest to sprzeczne z naturą ludzką, bo każdy z nas jest na swój sposób wyjątkowy, w tym jest piękno życia, a także: wymuszona równość i identyczność, trzeba było potwierdzić, że jest się godnym życia w społeczeństwie czynem, czynem, osiąganiem czegoś . Wszystko to przez pokolenia kumulowało w każdym członku sowieckiej rodziny poczucie niższości, niepokoju i autofobii, zamknięcia i oderwania, obojętności na siebie i swoich bliskich. Aby zapobiec tym destrukcyjnym cechom i deprywacji z dzieciństwa, daj swojemu dziecku jak najwięcej miłości, przytulaj go, uspokajaj, niezależnie od tego, czy jest chłopcem, czy dziewczynką! Wypełnij jego wewnętrzne naczynie pozytywnym opisem siebie, aprobatą dla wszelkich prób wyrażania siebie, powiedz, że kochasz go po prostu za to, jaki jest, jaki jest dobry, piękny, mądry, miły, szukaj wszelkich cech, które wzmocnią jego wiarę w siebie, aby w przyszłości nie zabiegać o aprobatę innych ludzi. Aby dziecko wiedziało, kim jest, rozumiało swoje mocne strony, zdawało sobie sprawę ze swojej wartości i miało odpowiednią samoocenę. W przeciwnym razie, bez znalezienia akceptacji ani w rodzinie, ani w szkole, w dorosłym życiu bardzo bolesne będzie wylądowanie w zależnych, agresywnych związkach. Ta splątana kulka będzie się rozciągać jak czerwona nić od wczesnego dzieciństwa, jeśli matka nie będzie pozytywnie odzwierciedlać swojego dziecka. Jeśli nagle Twoje dziecko nie spełniło Twoich oczekiwań lub zrobiło coś złego, w rozmowie z nim musisz najpierw powiedzieć mu, że nadal go kochasz, że jesteś przy nim i zawsze jesteś gotowy do pomocy, dziecko powinno czuć Twoje ochronę i wsparcie, bez względu na wszystko. I dopiero wtedy przeanalizuj z nim jego działania i udziel konstruktywnej krytyki. Krytykuj nie dziecko, ale jego działania! „Jesteś zły” i „ty.