Dla każdego dziecka rozpoczęcie nauki w szkole jest punktem zwrotnym. Pojawienie się nowej roli społecznej – ucznia i sam proces uczenia się radykalnie zmienia cały styl życia wczorajszego przedszkolaka. Beztroskę, nieostrożność i zanurzenie w zabawie zastępuje życie wypełnione wieloma wymaganiami, obowiązkami i ograniczeniami, ponieważ teraz dziecko musi codziennie chodzić do szkoły, systematycznie i ciężko pracować, przestrzegać codziennej rutyny, przestrzegać różnych norm i zasad szkolnych życie, spełniać wymagania nauczyciela, uczyć się w klasie, co jest określone w szkolnym programie nauczania, pilnie odrabiać prace domowe, osiągać dobre wyniki w nauce i wiele więcej. Dziecko jest naprawdę dumne z tego, że staje się dorosłym, jest zadowolony ze swojego nowego pozycja. Ale jednocześnie boryka się z trudnościami fizjologicznymi, społecznymi i psychologicznymi w przystosowaniu się do nowej roli społecznej. Przyjrzyjmy się im bliżej i sposobom pomocy dziecku w przystosowaniu się do nowej sytuacji Adaptacja (od łac. adapto – adaptować) to przystosowanie organizmu, jego narządów i komórek do nowych warunków środowiskowych. Wyróżnia się kilka etapów: Ostra adaptacja (pierwsze 2-3 tygodnie) to najtrudniejszy okres dla dziecka. W tym okresie ciało dziecka reaguje na wszystkie nowe wpływy szkoły znacznym napięciem w prawie wszystkich układach ciała. W rezultacie we wrześniu wielu pierwszoklasistów czuje się źle i choruje. Niestabilna adaptacja - ciało dziecka znajduje akceptowalne, bliskie optymalne reakcje na nowe warunki. Na przykład zmęczenie, senność, okresowe bóle głowy itp. Okres stosunkowo stabilnej adaptacji - organizm reaguje na stres mniejszym stresem. Adaptacja trwa na ogół od dwóch do sześciu miesięcy, w zależności od indywidualnych cech pierwszoklasisty. Niektóre dzieci tracą wagę pod koniec pierwszego kwartału i odczuwają spadek ciśnienia krwi, co jest oznaką zmęczenia. U innych dzieci pojawia się drażliwość i znaczny wzrost ciśnienia krwi, co świadczy o prawdziwym zmęczeniu. U wielu pierwszoklasistów rodzice obserwują bóle głowy, zmęczenie, zły sen, zmniejszony apetyt, lekarze zauważają pojawienie się szmerów serca, zaburzeń zdrowia neuropsychicznego i innych dolegliwości. Według statystyk 56% dzieci adaptuje się w ciągu pierwszych dwóch miesięcy nauki. Dzieci te stosunkowo szybko przyłączają się do zespołu, oswajają się z klasą i nawiązują nowe przyjaźnie; Prawie zawsze są w dobrym humorze, są spokojni, przyjacielscy, sumiennie i bez widocznego napięcia spełniają wymagania nauczyciela. Około 30% dzieci potrzebuje więcej czasu na adaptację. Mogą też bawić się w klasie lub załatwiać sprawy z kolegami z klasy. Dzieci te mają duże trudności z opanowaniem programu nauczania. Dopiero pod koniec pierwszej połowy roku ich zachowanie staje się adekwatne, czyli „poprawne”. Oprócz trudności w nauce 14% dzieci wykazuje negatywne formy zachowania: agresję, drażliwość, nagłe wybuchy negatywnych emocji. Jeśli na czas nie zrozumie się przyczyn takiego zachowania, może to doprowadzić do załamania nerwowego i problemów psychicznych. To właśnie w pierwszym kwartale liczba uczniów z zaburzeniami neuropsychiatrycznymi wzrasta o 14-16%, a pod koniec. roku szkolnego liczba takich dzieci wzrasta o około 20%. Jak pomóc dziecku? Ważnym warunkiem adaptacji jest przestrzeganie reżimu. Prowadzenie codziennych zajęć pozwala dziecku zachować równowagę fizyczną i psychiczną, co pozwala zachować równowagę emocjonalną. Po szkole pierwszoklasista musi najpierw zjeść lunch i odpocząć. Zrelaksuj się w powietrzu, podczas aktywnych zabaw, w ruchu. Dla osłabionych dzieci najlepszym odpoczynkiem będzie półtorej godzinna drzemka w dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Sen pomaga również złagodzić obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego. Lepiej odrabiać lekcje w środku dnia. Uważa się, że mózgW ciągu dnia są dwa szczyty aktywności: od 9 do 12 i od 16 do 18 - w tym czasie dziecko musi odrobić pracę domową. Ważne jest, aby kłaść dziecko spać najpóźniej o godzinie 21:00. Zaleca się, aby dzieci w wieku siedmiu lat spały co najmniej 11 godzin dziennie. Po wystarczającej ilości snu dziecko będzie miało czas na śniadanie, ćwiczenia i w końcu obudzi się przed szkołą. Czego nie robić: Obudź dziecko w ostatniej chwili przed wyjściem do szkoły. Nakarm dziecko suchą karmą i kanapkami przed i po szkole; Odrabiaj lekcje bezpośrednio po lekcjach; Zmuszaj dziecko do snu w ciągu dnia po szkole i pozbawiaj go tego prawa; Poczekaj, aż mama i tata zaczną odrabiać lekcje; Siedź przed telewizorem i komputerem przez ponad 40 lat minut dziennie; Oglądaj straszne filmy i graj w hałaśliwe gry przed snem; Pozbawij go gier na świeżym powietrzu - z powodu złych ocen w szkole; Nie rób przerw rekreacyjnych podczas odrabiania lekcji; Nie ćwicz w czasie wolnym od lekcji że dziecko ma więcej ruchów Praca części mózgu, które zarządzają pracą gruczołów wewnętrznych, zależy bezpośrednio od aktywności wydzielin mięśniowych, układu krążenia i trawienia. Przy wystarczającej aktywności fizycznej dziecko rośnie, żyje i rozwija się normalnie. Wystarczy dwa, trzy razy w tygodniu, przynajmniej przez trzydzieści minut, aby dziecko mogło pobawić się np. w piłkę nożną czy pobiegać po podwórku. Dzięki temu będzie mógł normalnie rosnąć i rozwijać się. Dlatego jeśli dziecko ma ochotę wyjść na dwór i biegać po podwórku, nie zabraniaj mu tego, nawet jeśli nie zostało jeszcze odrobione zadanie domowe, bo zdrowie jest ważniejsze! Pediatrzy i neurolodzy dziecięcy uważają, że dziecko powinno aktywnie poruszać się przez 3-4 godziny. Jeśli Twoje dziecko nie przepada za grami ulicznymi, możesz zapisać je na basen lub do sekcji sportowej. Badania wykazały, że dzieci w wieku szkolnym, które codziennie ćwiczą, dużo się ruszają, spędzają czas na świeżym powietrzu, doświadczają przyrostów wzrostu, znacznego zwiększenia obwodu klatki piersiowej, pojemności życiowej płuc i siły mięśni. Wpływa to również na metabolizm. Adaptacja psychiczna Ostatnie dni przed 1 września i rozpoczęciem szkoły to chyba najtrudniejszy okres dla dziecka. Z jednej strony chce chodzić do szkoły, a przynajmniej nie przeszkadza mu szkoła. Ale z drugiej strony u dziecka nagle, niespodziewanie, pojawiają się kaprysy, nagłe zmiany nastroju, a nawet histeria. Wydaje się nam to całkowicie niezrozumiałe. Nawet najbardziej posłuszne dzieci mogą stać się kapryśne. W tym okresie dziecko doświadcza stresu. Stres to każde silne oddziaływanie, które nie przekracza granic możliwości adaptacyjnych układu nerwowego. Stres może mieć charakter fizjologiczny, np. zimnem, pobudza organizm, i psychologiczny, gdy np. dziecko uczy się dla siebie nowej roli społecznej – ucznia. W tym przypadku wszystkie dziecięce zachcianki są jedynie wołaniem o pomoc, gdyż dziecko nie może po prostu o tym powiedzieć, ono samo nie rozumie, co się z nim dzieje. Jak pomóc dziecku?1. Ważne jest, aby nie krzyczeć na dziecko, a tym bardziej nie karać go fizycznie, ale po prostu rozmawiać z dzieckiem spokojnym tonem.2. Musisz poświęcić więcej uwagi swojemu dziecku. To jest dla niego bardzo ważne. Uwaga jest tym, co sprawia, że ​​dziecko czuje się dobrze i przyjemnie. Zachęta, akceptacja, radość z jego obecności. Czego nie robić: Wymagaj od dziecka jedynie doskonałych i dobrych ocen w szkole, jeśli nie jest na nie gotowe; Krzycz na dziecko w ogóle, a zwłaszcza podczas odrabiania lekcji do zeszytu z szkicu; Karcenie dziecka przed snem; Rozmowa z dzieckiem o jego problemach szkolnych jest zła i budująca; Nie wybaczaj dziecku błędów i niepowodzeń. Przystosowanie społeczne lub osobiste wiąże się z pragnieniami i zdolnościami dziecka przyjęcie nowej roli społecznej – ucznia i osiągane jest poprzez szereg warunków: rozwinięcie w dziecku umiejętności słuchania, reagowania na działania nauczyciela, planowania swojej pracy i analizowania wyników. Wszystkie te umiejętności i zdolności są niezbędne do skutecznej nauki.