Ludzie się spotykają, ludzie zakochują, pobierają się…. Różnica wieku w parze nie jest niczym niezwykłym, nowym i nie zawsze stanowi przeszkodę w związku. Różnicę można rozważyć od pięciu lat i więcej. Jest to bardziej zauważalne, jeśli mężczyzna w parze jest młodszy od kobiety. Ludzie, niezależnie od wieku, mają różną dojrzałość psychiczną. Dorosła kobieta może zachowywać się i czuć jak zagubiona nastolatka, młody mężczyzna lub ze względu na okoliczności życiowe może być bardziej dorosła i dojrzała. I wzajemnie. Pary spotykają się i łączą, uzupełniając się, zaspokajając swoje potrzeby psychiczne. Małżeństwo porównuje się do połączenia dwóch nerwic, które pasują jak klucz do zamka. Masochista znajdzie swojego sadystę, narcyz znajdzie swojego wielbiciela i tak dalej. Nieważne, jak to odrzucisz, scenariusz rodzinny, przeszłe sytuacje, traumy, straty wpływają na poszukiwanie i wybór partnera. Młody mężczyzna, który ma zimną, obojętną matkę i nie zaznał ciepła, będzie szukał pocieszenia u dorosłej kobiety. Często w takich przypadkach życie seksualne nie jest dla młodego mężczyzny tak ważne. Albo jeśli chłopiec dorastał jako najmłodszy w rodzinie, w której miał znacznie starsze siostry, dorosłe kobiety go rozpieszczały i kochały. Jeśli czuł się wystarczająco dobrze, będzie próbował odzyskać te same uczucia, odtwarzając obraz swojego dzieciństwa. Czym jednak rekompensuje sobie dorosła kobieta budując relację z młodym mężczyzną? Matka i syn? Tak, bardzo często dokładnie taki jest scenariusz. A zdarza się, że kobieta, która nie ma syna, buduje związek z bardzo młodym mężczyzną. Jeśli przyjrzeć się historii jej dzieciństwa, na pewno znajdzie się osoba, której związek przenosi się na jej relację z młodym mężczyzną. Lub jeśli kobieta z jakiegoś powodu jest przyzwyczajona do życia w niepokoju i strachu, będzie nieświadomie szukać sytuacji, w których te uczucia będą jej towarzyszyć. Na przykład będąc z młodym mężem, martwiąc się i bojąc się jego zdrady, bojąc się go stracić. Bo poczucie opuszczenia, bezużyteczności towarzyszyło jej przez całe życie. Nie jest świadoma swoich uczuć, ale po prostu buduje swoje życie w taki sposób, aby te uczucia były powiązane z sytuacjami lub ludźmi. Nie należy jednak klasyfikować relacji w parze ze znaczną różnicą wieku jako pewnego rodzaju związku patologicznego, jeśli w parze wszystko jest w porządku. Być może ta dwójka będzie szczęśliwa przez wiele lat, niezależnie od różnicy pokoleń. Przecież często małżonkowie w tym samym wieku lub pary, w których mężczyźni są starsi od swoich żon, pozostają w ten sam sposób porzuceni, niechciani, zdradzeni i oszukani. Jestem przekonana, że ​​problemy każdej pary należy rozpatrywać osobno. Tak, istnieją pewne ogólne tendencje w tworzeniu i rozpadzie związków. Warto jednak zrozumieć i doświadczyć uczuć każdego uczestnika nieszczęśliwej relacji z nim, aby problemy jakoś poszły we właściwym kierunku..