Granice osobiste dotyczą tego, „jak możesz mnie traktować” i „jak nie możesz”. Sami wyznaczamy granice, a one mogą być różne u różnych osób: krewnych, przyjaciół, znajomych, kolegów. Pozwalamy na coś, co jest nie do zaakceptowania dla innych. Umiejętność prawidłowego wyznaczania swoich granic, a także odczuwania i szanowania granic innych ludzi, jest kluczem do zdrowych relacji i wewnętrznego spokoju. Naruszeniem granic może być: 📛 niechciane porady i krytyka 📛 dewaluacja 📛 nietaktowne pytania 📛 nieuzasadnione żądania 📛 naruszenie przestrzeni osobistej (zarówno fizycznej, jak i informacyjnej - na przykład czytanie osobistej korespondencji) 📛 brak szacunku dla Twojego czasu 📛 przemoc Wychowaliśmy się w środowisku gdzie pojęcie granic było przez długi czas ignorowane, a dopiero w ostatnich latach temat ten zaczął być szeroko poruszany. Z radością czytam, jak rodzice pytają swoje dzieci, czy mogą je przytulić, pocałować, zapukać, gdy chcą wejść do ich pokoju – okazując szacunek dla przestrzeni osobistej dziecka i wyraźnie pokazując przykład, jak szanować granice innych. A dzieci już od najmłodszych lat uczą się budować zdrowe granice i nie dochodzą do tego po 20, 30 czy 40 latach, mając już za sobą wiele nierówności. To bardzo różni się od tej rzeczywistości, w której dorastałem. Istnieją dwa etapy tworzenia granic: po pierwsze, rozumiesz siebie i zdajesz sobie sprawę, co lubisz, a czego nie, jak czujesz się komfortowo w komunikowaniu się, a jak nie. Aby mieć pewność, że Twoje granice nie zostaną naruszone, musisz zrozumieć, gdzie one są dla Ciebie. A potem przekazujesz to zrozumienie innym ludziom, w grzecznej, ale przekonującej formie. Oczywiście nie wszyscy i nie zawsze rozumieją za pierwszym razem – zwłaszcza jeśli jesteś przyzwyczajony do tego, że jesteś osobą bezproblemową, która zawsze. spełnia prośby i nie reaguje na krytykę. To proces, który wymaga czasu i pewnego wysiłku. A są tacy, którzy w ogóle nie chcą zrozumieć, nawet nie próbują - i masz pełne prawo przerwać komunikację lub wysłać osobę do piekła :) JAK TO ZROBIĆ. WYZNACZANIE GRANIC? W określeniu i ochronie osobistych granic pomagają: 🔘 zrozumienie, gdzie one dla Ciebie są (przypomnę: wyznaczasz je samodzielnie, na podstawie tego, co jest dla Ciebie dobre, a co nie) 🔘 uwaga na swoje uczucia (kiedy) Twoje granice są naruszane w jakiejkolwiek formie - zawsze możesz to odczuć na poziomie ciała)🔘 kontakt ze swoją złością i umiejętność mówienia o swoich emocjach - jeśli masz trudności z rozpoznaniem i wyrażeniem złości, to najprawdopodobniej także z granicami. Jeśli chodzi o ostatni punkt: tu nie chodzi o atakowanie kogoś, kto z widłami wkracza na wasze granice. Złość jest naturalną reakcją na naruszenie granic i można ją wyrazić nie tylko krzykiem i pięściami, ale także w formie pozbawionej przemocy, w postaci komunikatów „ja”: 🔻„Jestem zły” (tak, to to proste - spróbuj)🔻„Czuję się zirytowany, kiedy...”🔻„Czuję się źle. Nie rób tego, proszę”🔻„Nie możesz tego zrobić ze mną”🔻Możesz także wymienić konkretne fakty, które Cię złości, bez własnych ocen i interpretacji. Wyjaśnij swoje stanowisko. Powiedz nam, jaka Twoja potrzeba nie została w tym przypadku zaspokojona (np. złościsz się nie z powodu niedomytych naczyń, ale dlatego, że Twoje prośby nie są wysłuchiwane). Ważne jest: jednocześnie mówisz o sobie i swoje uczucia, a nie „wkurzyłeś mnie”. Nie ma potrzeby zrzucania odpowiedzialności za swoje emocje na innych. Wykonanie tego wszystkiego jest znacznie łatwiejsze, jeśli mówisz na czas. Jeśli nazbierałeś tyle niewypowiedzianych słów, że pękasz ze złości, trudno będzie zbudować konstruktywny dialog. W psychologii istnieje termin „asertywność” – umiejętność pewnej obrony swoich poglądów i praw, bez ranienia i obrażania uczuć. innych. Te. umiejętność bycia grzecznym i poprawnym, ale wytrwałym. Tę umiejętność można i należy rozwijać, aby zapewnić wygodną i produktywną komunikację. Kiedy ustalisz swoje granice, zauważysz, że masz więcej wolnego czasu i energii – nie będą one już marnowane na wyczerpującą komunikację i rzeczy, na które nie masz ochoty. (ale muszę to zrobić dobrowolnie-obowiązkowo). Jeśli czujesz, że trudno Ci stawiać granice i nauczyć się ich chronić, przyjdź.