„Doświadczenie nie gwarantuje mądrości. Ta ostatnia pochodzi z przeglądu przeszłości i prób na przyszłość” John Grinder. „Neuro” odnosi się do sposobu, w jaki nasze doświadczenie jest zorganizowane poprzez kanały zmysłowe, a „lingwistyczne” odnosi się do faktu, że doświadczenie jest kodowane przez mózg (psychikę) w słowa za pomocą języka – „umysł i ciało”. Wraz z przenikaniem NLP na obszar edukacji pojawiła się tendencja do wykorzystywania szablonów psychoterapeutycznych w treningu pracy z uczniami. Wiadomo, że trening to komunikacja (komunikacja), zarówno werbalna (słowa), jak i niewerbalna (82%). części komunikacji). Część naszego mózgu rozumie ZNACZENIE wypowiadanego zdania, druga rozumie DOSŁONIE, co zostało powiedziane. Na przykład ktoś Ci mówi: „Nie myśl o kolorze niebieskim”. O jakim kolorze myślisz? Semantyczna część mózgu myśli o szarości lub zieleni, ale druga część koniecznie myśli o kolorze niebieskim. Negatywne komunikaty (stop, stop...) tworzą w mózgu dwie intencje zamiast jednej. Aby uświadomić sobie istnienie takich podwójnych komunikatów-instrukcji, obserwuj siebie przez tydzień. Zapisz te wskazówki i znajdź ich DOSŁONNE znaczenie. Na przykład: „Nie mów” - „Mów” Będziesz potrzebował kolejnego tygodnia, aby wyłapać początek używania negatywów i nauczyć się je poprawiać. Zatrzymaj się na samym początku frazy. Korzystaj ze wskazówek niewerbalnych, aby wesprzeć dalszą komunikację (wstań z miejsca, weź oddech, zmień głos), mów cicho; „Chciałem powiedzieć.-” i poprawnie dokończyć zdanie - „Uspokój się,… uspokój się…” Zdania pozytywne i przeczące Po dwóch tygodniach ćwiczeń mających na celu identyfikację „podwójnych komunikatów” pojawia się pytanie, kiedy możemy użyć negatywne? (w naszym tekście „negatywne” oznacza zachowanie niepożądane dla innych, a „pozytywne” oznacza zachowanie pożądane). Poniżej możliwe propozycje wraz z komentarzami.1. TYLKO ZDANIE NEGATYWNE. Dużo rozmów na zajęciach. Komentarz: Jeśli wypowiedziałeś zdanie negatywne, Twój poziom energii jest niższy niż w przypadku zdania pozytywnego. Taki przekaz pochłania dużo energii zarówno nauczyciela, jak i uczniów, a oni pamiętają go jako wezwanie do działania. Unikaj takich ofert.2. POZYTYWNE PRZED NEGATYWNYM Na przykład: Chcę, żebyś mnie słuchał. Za dużo gadania na zajęciach Komentarz: Klasa zapamięta ostatnie zdanie. W pamięci ostatnie wrażenie jest znacznie żywsze niż poprzednie.3. POZYTYWNE PODĄŻAJĄ ZA NEGATYWNYMI Na przykład: Tyle gadania. Klasa, chcę, żebyś posłuchała. Komentarz: Tego zwrotu można użyć, jeśli klasa nie jest świadoma swojego niewłaściwego zachowania (nie celowego robienia hałasu). Musisz mówić spokojnie, neutralnym tonem. Jest skuteczny i prowadzi do pożądanego rezultatu.4. TYLKO POZYTYWNE Na przykład: Cisza! (Potrzebuję ciszy). Komentarz: Jeśli nauczyciel ma rozwinięte poczucie odpowiedzialności, to chętnie wykonuje takie polecenia. Na przykład: Gramy na nutach (w lekcja muzyki) OK, zróbmy to jeszcze lepiej, usiądź prosto i bądź trochę cichszy. Komentarz: Ta technika nazywa się „przywiązywaniem się” (do tego, co robią) i „prowadzeniem” (do tego, co chcesz, żeby zrobili). . Takie sugestie są właściwe, gdy chcesz nagrodzić klasę za dobrą pracę i wysiłek w dalszej pracy.5. POZYTYWNY - NEGATYWNY - POZYTYWNY Na przykład: Potrzebuję ciszy w klasie. Dużo rozmów. Podnieś wzrok i słuchaj. Komentarz: Zaletą tego wyrażenia jest kontrast pomiędzy tym, co negatywne, a tym, co pozytywne. Dzięki temu możemy zacząć od opisania pożądanego zachowania i nieco podnieść poziom energii. Ta koncepcja jest bardzo ważna, ponieważ pewna część mózgu, jak już powiedzieliśmy, rozumie wszystko dosłownie. Jeśli powiesz komuś „nie złość się”, to aby zrozumieć przekaz, osoba ta musi pomyśleć o „złościeniu się”. Inne wzorce 1. Nie ruszaj się. Stwierdzenie werbalne: „Spoko, zwróć na mnie uwagę!” stanowi jedynie 8% informacji otrzymywanych przez studentów. Pozostałe 82% to sygnały niewerbalnenauczyciel wypowiada to zdanie w ruchu, wówczas sygnały niewerbalne mówią: „Rusz się!” Jeśli nauczyciel zastygnie na końcu frazy, rozglądając się po klasie, znacznie zwiększa to prawdopodobieństwo pozytywnej realizacji komunikatu.2. Aktywne łączenie się i szeptanie Nauczyciele, którzy systematycznie używają zwrotów „Uwaga na mnie”, „Tutaj oczy”… wiedzą, że są dni, kiedy uczniowie nie reagują na nie. Jak dokonać przejścia, jeśli dzieci tego nie robią reagować na słowa? Klasę hałasu można skalibrować i wykorzystać. Mówiąc głośniej od klasy i robiąc to nagle, nauczyciel szokuje i przerywa klasę. Studenci prawdopodobnie Cię w tym przypadku usłyszą. Ale wtedy masz bardzo mało czasu, aby ich „prowadzić”. Masz dwie możliwości dalszego zachowania: przejdź od razu do szeptu, stopniowo zniżaj głos do szeptu. Robiąc to, pamiętaj o wydłużaniu zdań i używaniu miękkiego tonu. Wtedy wprowadzisz klasę w stan bardziej słuchania. 3. Podnieś ręce Jednym z najbardziej jaskrawych przykładów komunikacji nauczycieli jest sytuacja, gdy uczniowie podnoszą ręce, aby odpowiedzieć, oraz gdy odpowiadają ze swoich miejsc bez pozwolenia (hałas). Większość nauczycieli pozwala na hałas, ale czasami nauczyciel chce zapanować nad sytuacją i przełącza się na „podniesienie rąk”. Istnieje kilka możliwości dokonania tego przejścia: a) Podaj treść, a następnie wskaż proces, czyli zadaj pytanie, a następnie powiedz „podnieś ręce”. Następnie nauczyciel przechodzi do uczniów i karci ich niewerbalnieb) Wskaż proces, a następnie treść. „Uczniowie, podnieście ręce, jeśli znacie odpowiedź na pytanie…” c) Niewerbalnie wykonajcie proces, a następnie powiedzcie treść. Jest to zwykle stosowane przez nauczycieli szkół podstawowych. Często podnoszą rękę, żeby zadać pytanie. Zachowanie klasowe na ogół opiera się na zasadzie bezwładności – obiekt będący w ruchu ma tendencję do kontynuowania ruchu, a obiekt nieruchomy ma tendencję do pozostawania w bezruchu. Jest to bardzo ważne, aby wziąć to pod uwagę podczas modelowania przejścia. Jeśli w klasie jest głośno i chcesz się poruszyć, aby „podnieść ręce”, modelowanie jest szczególnie ważne dla nauczyciela podczas przejścia. Z drugiej strony, jeśli użyłeś „podnieś ręce”, a teraz chcesz przejść na mówienie z podłogi, wystarczy, że to powiesz. 4. „Pętla” przejściowa Podczas 45-minutowej lekcji są okresy, w których nauczyciel udziela bezpośrednich poleceń, przyciągając uwagę klasy, oraz okresy samodzielnej pracy uczniów. Następnie nauczyciel musi ponownie wydać polecenie. Aktywność na lekcji wygląda następująco: czynność A-przejście - czynność B-przejście - czynność C. Tradycyjny sposób poruszania się: dokończ ćwiczenie A i pozwól na krótką przerwę w zajęciach (na czas odkładania książek przez klasę). Następnie nauczyciel przechodzi do innego rodzaju zajęć. „Zanim odpowiesz na pytanie 5, weź podręczniki…” W tym momencie nauczyciel podaje na tablicy instrukcje do ćwiczenia B. Kiedy podręczniki zostaną otwarte, a materiał na tablicy będzie gotowy, klasa automatycznie się angażuje w działaniu B z najmniejszym czasem straty. 5. Niekompletne zdania Często podczas lekcji nauczyciel potrzebuje uwagi jeszcze przed rozpoczęciem pracy. Gdy treść jest oczywiście interesująca, możemy rozpocząć lekcję. Jeśli jednak przewidujemy, że zainteresowanie nie będzie wystarczająco wysokie, możemy zastosować niepełne zdania. Uczniowie, którzy nie podążają za nauczycielem, słysząc przerwę w zdaniu, opamiętają się i podnoszą wzrok na kilka przykładów: „Jak widzisz…”, „spójrz na…””, „Zauważ, jak. ..” Studenci są przyciągani. Powtarzają zdania i uzupełniają je. 6. Przejście. Pozytywne komentarze: Nauczyciel w szkole podstawowej często używa pozytywnych komentarzy w okresach przejściowych, aby wskazać klasie, którzy uczniowie zachowują się dobrze. Ci uczniowie, których nazwiska zostały wymienione, służą jako wzór dla innych. Małe dzieci naprawdę chcą zadowolić nauczyciela i znacznie szybciej reagować na pozytywny model. Począwszy od klasy piątej nauczyciel powinien w takim przypadku zachęcać całą klasę: „Naprawdę doceniam, jak szybko potrafisz przygotować się do zajęć”. Opracowano z książki, 2001.