Od autora: Artykuł został opublikowany przez autora na stronie internetowej. Chciałbym porozmawiać o sposobie pracy z kartami metaforycznymi, które pozwalają pogodzić ludzi w różnych sytuacjach konfliktowych. O tej metodzie wypowiadała się Ofra Ayalon, izraelska psycholog kliniczna i czołowy światowej klasy psychotraumatolog. O tej metodzie mówiła w dość nietypowej sytuacji, w sytuacji poszukiwania sposobów pojednania w konflikcie międzynarodowym. Ten przykład doskonale pokazuje siłę i efektywność pracy z kartami metaforycznymi. Wszak jeśli są skuteczni w sytuacji konfliktu międzynarodowego, to z pewnością sprawdzają się w mniej skomplikowanych sytuacjach. W połowie listopada 1995 roku w odizolowanym odosobnieniu zebrała się grupa 28 psychologów z Bośni, Serbii, Chorwacji, Macedonii i Czarnogóry! zaśnieżonym hotelu na wzgórzu, na granicy z Węgrami, w celu znalezienia psychologicznych przesłanek pojednania w trwającej wówczas wojnie w Jugosławii. Spotkanie odbyło się pod patronatem UNICEF i UK Jewish Aid, dlatego w skład zespołu szkoleniowego weszli izraelscy psychologowie (Ayalon, Lahad i Gal), specjaliści zajmujący się zagadnieniami związanymi z traumą wojenną wśród ludności cywilnej. Jednym z wiodących tematów tego seminarium było badanie archetypów Cienia i Zła oraz nauka rozpoznawania projekcji wewnętrznego zła na obraz wroga. Celem szkolenia specjalistów było pokazanie, w jaki sposób „Wróg” przyciąga „demoniczne” właściwości, które „usprawiedliwiają” nienawiść, prześladowania i zniszczenie. Celem przedstawienia tego tematu jest zwiększenie świadomości uczestników na temat dwoistości „dobra” i „dobra”. „złego” w ludzkiej psychice oraz doświadczyć i zrozumieć ludzkie pragnienie rzutowania koncepcji „zła” na innych. Akceptując odrzucone części w sobie, robimy pierwszy krok w stronę zrozumienia drugiego człowieka. Ten proces świadomości wymaga zwiększonej zdolności do jednoczesnego utrzymywania w sobie przeciwstawnych koncepcji – takich jak dobro i zło, dobro i zło itd. – i integrowania ich z własną osobowością. W pracy wykorzystano talię Persona jako wyzwalacz projekcja stanów, które można nazwać „ja” i „nie-ja” („martwy punkt”): dialog pomiędzy wyimaginowanymi przedstawicielami pary przeciwieństw. W dwóch przypadkach wykorzystano obrazy talii Persony. Pierwsza dotyczy separacji, a następnie integracji projekcji „ja” i „nie-ja”. W tym celu uczestnicy spotkania zostali poproszeni o wybranie z talii dwóch portretów, tak aby zidentyfikować „martwy punkt” i sprowokować między nimi dialog. Instrukcje były następujące: 1. Wybierz jeden obraz, który Ci się podoba i ten, który Ci się nie podoba.2. Umieść portrety na kartce papieru przed sobą. Podziel arkusz na dwie części.3. Zapisz wszystko, co przyjdzie Ci do głowy, patrząc na jeden i drugi portret.4. Wybierz prawdziwe lub wyimaginowane miejsce, w którym te dwie osoby mogłyby się spotkać. Który pierwszy zauważy drugiego? Niech opowiedzą o sobie – kim są, skąd pochodzą, gdzie mieszkają, co robią, z kim żyją. Jakie są ich pierwsze reakcje, uczucia, myśli w stosunku do siebie? Daj im możliwość wzajemnego ustosunkowania się do uwag.5. Zobacz, gdzie ten dialog na Ciebie wpływa, jest dla Ciebie istotny?6. Zbierz te pary, dzieląc powstałe historie.7. Zastanów się nad procesem i zadaj sobie następujące pytania: Jak przebiegał proces? Uczestnicy tworzyli wyimaginowane dialogi ze spersonalizowanymi portretami, pisali o nich, zwracali się bezpośrednio do nich, odgrywali role i uważnie słuchali własnego głosu. To twórcze działanie pomogło uczestnikom poszerzyć własną samoświadomość i akceptację własnych „demonów”. Później proces przechodzi od kanału wyobrażeniowego do kanału poznawczego poprzez przeformułowanie procesu i dyskusję na temat budowy jednoczącego mostu przez spolaryzowane grupy etyczne i polityczne. Karty Persona okazały się bardzo przydatne do wywoływania intensywnych emocji (takich jak miłość i nienawiść), ponieważ obrazki przedstawiają ścieżkę, która jednoczy.