Co sprawia, że ​​dziecko jest agresywne? - częste pytanie, które rodzice zadają psychologowi. Chciałabym, aby dziecko było uważne i posłuszne, aby mogło słuchać osób, które są obok niego. Jak w końcu powstrzymać takie zachowanie dziecka? Co robią dorośli: karcą, pouczają, zabraniają, ale niestety nic się nie zmienia... A jak objawia się agresja? Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko często traci nad sobą kontrolę, kłóci się z Tobą i przeklina, nie przestrzega zasad, często obwinia kogoś za swoje błędy, jest zły, zazdrosny i mściwy. W takim razie najprawdopodobniej masz do czynienia z agresywnymi objawami u swojego dziecka. Przyjrzyjmy się przyczynom agresywnego zachowania, w rzeczywistości mogą one być bardzo różne: - choroby (somatyczne lub mózgowe) - naruszenie więzi między matką a dzieckiem (ostre rozstanie z dzieckiem). pierś i komunikacja z matką do pierwszego roku życia – M. Mead, brak zrozumienia przez rodziców potrzeb dziecka lub niechęć do zrozumienia tych potrzeb) – charakter kar stosowanych przez rodziców za przejaw złości w ich dziecko (albo pobłażliwość, albo surowość) - W jaki sposób rodzic może wzmocnić swoją reakcją, czy dziecko zachowuje się agresywnie? Oto przykład: Dzieci się kłócą, matka podbiega, odciąga dziecko i uderza je w twarz? głowa. - Nie możesz tego zrobić. Jaki model zachowania daje mama? Dziecko rozumie, że wszystko w życiu trzeba sobie tłumaczyć za pomocą pięści. Inny przypadek: W szkole nauczyciel skarży się matce, że jej dziecko ciągle się kłóci. Mama odpowiada, pytając dziecko, kto jest winien tej kłótni? Dziecko czyni ze swojej klasy Petyę i Wanię winowajcami, dziecko w dalszym ciągu rywalizuje z kolegami z klasy. Dziecko rozumie, że w sporze najważniejsze jest znalezienie winowajców i zawsze ich znajduje. nauczyli się tego, gdy rodzice udają, że nie zauważają agresji dziecka lub myślą, że jest ono jeszcze małe. Dziecko myśli, że robi wszystko dobrze, a agresywne zachowanie staje się częścią jego charakteru. Co jeszcze się dzieje? Jeśli w domu, w którym mieszka dziecko, często dochodzi do kłótni i krzyków, jest mało prawdopodobne, aby stał się posłuszny i spokojny. Dziecko „jak gąbka” chłonie wzorce zachowań swoich rodziców. Ogromne znaczenie dla tworzenia harmonijnych relacji w rodzinie ma umiejętność rodziców skierowania złości dziecka we właściwym kierunku: uderz w gruszkę, zaśpiewaj piosenkę, skacz. , śmiej się - kto głośniej! itp. Jeżeli agresja wyraża się w sposób akceptowalny i taktowny, zabrania się zachowań agresywnych wobec innych. Dziecko uczy się analizować sytuacje i bierze przykład konstruktywnej interakcji z innymi ludźmi od swoich rodziców. Czasami rodzicowi trudno jest przeanalizować sytuację rodzinną i przyczyny zachowań swojego dziecka. I wtedy wsparcie psychologiczne będzie tutaj bardzo pomocne!