Post będzie dotyczył metody psychoterapeutycznej, w której ćwiczę swoje codzienne czynności na polu psychologicznym i jej głównych założeń.⠀Metoda nazywa się „Psychoterapia pozytywna i transkulturowa”. Metoda ta wywodzi się z Niemiec, jej założycielem jest lekarz z Iranu Nossrat Pezeshkian, który tworzenie podstaw nowej metody zaczął już w latach 70-tych XX wieku. Mimo to metoda jest dość nowoczesna i doskonale wpisuje się w współczesne realia. W XXI wieku Psychoterapia Pozytywna została uznana przez Światową Radę Psychoterapii, a Nosrat Pezeshkian został nominowany do Nagrody Nobla.⠀Jednym z głównych punktów, które przyciągają mnie w Psychoterapii Pozytywnej, jest humanistyczne spojrzenie na ludzi, które obejmuje widzenie osoby z pozycji początkowego opanowania dwóch umiejętności: Miłości i Wiedzy. Zdolności te wskazują, że początkowo posiadamy „umiejętność” budowania ciepłych, znaczących emocjonalnie relacji; a zdolność do poznawania determinuje naturalną potrzebę i możliwość uczenia się, odkrywania i rozwoju w świecie ludzi i rzeczy wokół nas. Jeśli spojrzymy na dzieci rozwijające się w warunkach miłości i dobrobytu, możemy zobaczyć, jak naturalnie i bez zewnętrznego nauczania mogą one wyrazić te zdolności. A także możemy zauważyć, jak słabo rozwinięte te zdolności mogą być u osoby dorosłej wychowywanej w przeciwnych warunkach. ⠀Psychoterapia pozytywna jest metodą psychoanalityczną. Podoba mi się tutaj to, że patrzymy na problemy i trudności, które pojawiają się w człowieku przez pryzmat jego wewnętrznych konfliktów, sprzeczności i koncepcji, które z tego czy innego powodu powstały w człowieku i weszły w konfrontację z codzienną rzeczywistością. Przez pryzmat tej koncepcji nie patrzymy na osobę jako na źródło problemów, ale raczej za przyczyny trudności uważamy te konflikty intrapersonalne, które w człowieku istnieją oraz te zdolności, które z jakichś powodów są słabo rozwinięte lub, z drugiej strony, wręcz przeciwnie, są zbyt wysoko rozwinięte.⠀Ponadto najważniejsze kwestie, które mają dla mnie fundamentalne znaczenie, to to, że psychoterapia pozytywna jest metodą holistyczną. To stwierdzenie mówi nam, że w psychoterapii pozytywnej wszystkie obszary życia człowieka są ze sobą powiązane, a brak równowagi w którymkolwiek z obszarów wpływa bezpośrednio lub pośrednio na inne obszary naszego życia. Na przykład konflikty w rodzinie mogą prowadzić do poczucia utraty sensu życia, wycofania się z zajęć i pracy, chorób ciała itp.⠀ Transkulturowość, jako rozpatrywanie człowieka z perspektywy tej kultury, tamtego czasu, tych koncepcji rodziny, w których dorastał i rozwijał się, pomaga lepiej zrozumieć osobę, która siedzi przed nami oraz sprzyja akceptacji jej indywidualnych cech, postaw i koncepcji.⠀ Zaznaczam również, że psychoterapia pozytywna jest metodą krótkotrwałą, co oznacza, że ​​zakres poradnictwa psychologicznego ogranicza się średnio do 20 spotkań, praca psychoterapeutyczna trwa średnio 40-50 spotkań.⠀ W psychoterapii pozytywnej duże miejsce ma następująca mądrość ludowa: „Jeśli chcesz pomóc głodnemu człowiekowi, może dać mu rybę i nakarmić go na jeden dzień, albo dać mu wędkę i nakarmić go na wiele lat. W procesie poddawania się pełnoprawnej psychoterapii człowiek jest w stanie nauczyć się takich umiejętności samopoznania i samopomocy, które będą go wspierać w przyszłości.⠀ Biorąc pod uwagę wszystko powyższe, ta metoda pracy jest dla mnie dość głębokie i zdolne pomóc człowiekowi odbudować jego relacje ze sobą i z innymi ludźmi oraz w ogóle z otaczającą go rzeczywistością.