Od autora: Witamy, dociekliwi rodzice! Dziś chcę zwrócić waszą uwagę na poznawczo-psychologiczne cechy dzieci, a mianowicie pamięć. Do dziewiątego roku życia pamięć dziecka różni się od pamięci osoby dorosłej. Dziecko zapamiętuje słowa, myśli i konkretne działania. Ponieważ zdolność logicznego myślenia nie została jeszcze rozwinięta, dziecko żyje chwilą obecną. Nierealistyczne jest oczekiwanie, że dziecko w wieku poniżej dziewięciu lat odłoży rzeczy na miejsce lub pościeli łóżko. Dziecko uczy się tych rzeczy stopniowo, poprzez powtarzanie i stosowanie się do poleceń rodziców, ale nie należy oczekiwać, że je zapamięta, bo są rozsądne. Nie rozumiejąc tego, matka wyjaśnia: „Jeśli nie odłożysz rzeczy na swoje miejsce, to dziecko nauczy się tych rzeczy stopniowo. będziesz „slobem”. Dziecko nie jest w stanie zrozumieć takiej argumentacji i konsekwentnie modelować okoliczności przyszłości. Najlepiej go po prostu zapytać: „Proszę, odłóż rzeczy na swoje miejsce lub bądź tak miły i pościel swoje łóżko”. Kiedy oczekujesz od dziecka zbyt wiele, tylko wzmacniasz w nim poczucie, że z jednej strony rodzice nie kontrolują sytuacji, a z drugiej strony on sam jest zły, bo przeciwstawia się woli starszych i nie spełnia ich oczekiwań. Żaden z tych wniosków nie jest prawidłowy. Dziecko po prostu nie jest jeszcze w stanie zapamiętać Twoich poleceń tylko dlatego, że są rozsądne, gdy zdenerwowany rodzic pyta: „Jak mogłeś zapomnieć?” - to boli dziecko. Rzecz w tym, że dziecko niczego nie zapomniało, skoro początkowo nic nie pamiętało. Jeśli ktoś o czymś zapomniał, to właśnie rodzice nie wiedzą, czego się spodziewać po dziecku poniżej dziewiątego roku życia. Teraz masz wiedzę na temat cech pamięci dzieci. Skorzystaj z nich, a konfliktów z dzieckiem będzie znacznie mniej. Z poważaniem, psycholog Irina Revutskaya.E-mail: [email chroniony]Skype: irina_revutskayaStrona internetowa: loveandlogik.weebly.com