Zdradzę Ci sekret, że wszyscy mamy relacje z jedzeniem. Jedyna różnica jest taka, że ​​niektórzy są zdrowi, a inni „uzależnieni”. Czy istnieje uzależnienie od jedzenia? Odpowiedź na to pytanie poznamy nieco później, ale na razie krótko opowiem o rodzajach zaburzeń odżywiania: 1. Typ restrykcyjny. Nazwa mówi sama za siebie. Tego typu zachowania są typowe dla osób, które ograniczają się w żywieniu i żyją w ciągłych zakazach. Nie mogę tego zrobić, mogę to zrobić. Innymi słowy, typ restrykcyjny nazywany jest także dietą.2. Typ emocjonalny lub psychogenny W przypadku tego typu zachowań chęć jedzenia pojawia się w odpowiedzi na negatywne stany emocjonalne spowodowane stresem lub nieprzeżytymi emocjami. Krótko mówiąc, jest to zjadanie emocji. Pokłóciłam się z ukochaną osobą - cukierek w ustach, to był trudny dzień - poczęstuję się ziemniakami i kotletem, a także sałatką, a na deser kawałek ciasta, albo jeszcze lepiej całe ciasto.3. Typ zewnętrzny Wyrażający się w tym, że chęć jedzenia jest stymulowana nie przez rzeczywiste uczucie głodu, ale przez wygląd jedzenia, zapach, konsystencję lub widok innych osób jedzących. Osoby tego typu jedzą niezależnie od tego, kiedy ostatni raz jadły. Jeśli jedzenie wpadnie Ci w oko, musisz je zjeść. Nie ma uczucia sytości i satysfakcji, to znaczy przy pierwszym typie istnieje ciągła obawa przed przejadaniem się, aby nie przybrać na wadze. W drugim jedzenie w życiu nie jest wrogiem, ale głównym pocieszycielem, psychoterapeutą i przyjacielem. W trzecim przypadku trudno się powstrzymać, trudno utrzymać widok smacznego lub po prostu jedzenia leżącego na widoku. Co zrobić i jakie to robi różnicę, jaki rodzaj zachowań żywieniowych, jeśli efekt jest taki sam - nadwaga i smutna twarz? Przeanalizuj swój związek z jedzeniem pod kątem obecności powyższych typów! W tym celu polecam wypełnienie Holenderskiego Kwestionariusza Zachowań Żywieniowych. Jeśli masz pytania, zadaj je i podziel się wynikami w komentarzach poznać swoich „wrogów” z widzenia, aby uniknąć ograniczeń, niekontrolowanego objadania się i załamań. Świadomość to pierwszy krok do rozwiązania.